Ο φόβος της πανδημίας αναγκάζει τις κυβερνήσεις να απαγορεύουν τις εξαγωγές τροφίμων – όπως το Καζακστάν τη ζάχαρη και το αλεύρι, η Σερβία το μαγειρικό λάδι, η Ρωσία το σιτάρι με αποτέλεσμα επίσης την αύξηση της τιμής του κλπ. Επομένως παρουσιάζεται μία σημαντική ευκαιρία για τη γεωργική παραγωγή και για τη βιομηχανία τροφίμων στη χώρα μας – η οποία θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλη, εάν φυσικά την εκμεταλλευθούμε σωστά. Όταν όμως η κυβέρνηση αποφασίζει μέτρα 100 εκ. € για σεμινάρια επιστημόνων (δηλαδή για την άσκοπη επιδότηση διαφόρων, οπότε του πελατειακού της κράτους) και 150 εκ. € για τη γεωργία, τότε η χώρα μας είναι καταδικασμένη – παρά το ότι οι Έλληνες είναι ένας από τους ικανότερους λαούς του πλανήτη. Το δυστύχημα τους είναι το ότι, κυβερνώνται από ανίκανα κόμματα – επειδή το διεφθαρμένο κομματικό/πελατειακό κράτος εμποδίζει με νύχια και με δόντια την πρόσβαση των χιλιάδων ικανών Ελλήνων στην Πολιτική.
Άποψη
Αρκετοί Έλληνες ρωτούν πού πρέπει να επενδύσει η Ελλάδα, για να ξεφύγει από το αποτυχημένο οικονομικό της μοντέλο (πηγή), το οποίο στηρίζεται πρώτα στον τουρισμό (πάνω από 20% του ΑΕΠ, γράφημα) και μετά στη ναυτιλία (17,3 δις € άμεσα έσοδα το 2029) – με αποτέλεσμα να χρεοκοπεί όταν βάλλονται ακριβώς αυτοί οι δύο κλάδοι σε διεθνείς κρίσεις, όπως το 2009 και σήμερα. Αν και έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στον πρωτογενή ελληνικό πλούτο (ανάλυση), φαίνεται πως δεν είναι κατανοητό – ενώ σήμερα απειλείται ακόμη και η γεωργική μας σοδειά λόγω έλλειψης εργατικών χεριών, χωρίς να δίνεται σημασία στο γεγονός ότι, η Ιταλία θέλει να επιβάλλει την υποχρεωτική απασχόληση των ανέργων που επιδοτούνται στη γεωργία.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν πως ο πρωτογενής τομέας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, ορυκτός πλούτος), μαζί με τη μεταποίηση του, θα μπορούσε να είναι ένας πολύ σημαντικός κλάδος για την Ελλάδα, ο οποίος θα στηριζόταν από τον τουρισμό όσον αφορά τις ανάγκες του – ενώ ο τουρισμός σήμερα τις καλύπτει κατά 85% με εισαγωγές, εξαλείφοντας τα όποια οφέλη μας. Σήμερα δε που απειλούμαστε με μία τεράστια οικονομική καταστροφή, τα τρόφιμα θα μπορούσαν να είναι όχι μόνο η σωτηρία μας, αλλά η μεγάλη μας ευκαιρία – με κριτήριο αυτά που συμβαίνουν στον υπόλοιπο πλανήτη.
Για παράδειγμα, τα κακά νέα σχετικά με την εξέλιξη της πανδημίας έχουν οδηγήσει σε άδεια ράφια πώλησης ρυζιού στην Ασία – στην οποία το ρύζι είναι το βασικότερο είδος της διατροφής. Εν προκειμένω έχει διαπιστωθεί αύξηση των αγορών ρυζιού από τις συνθήκες πανικού που έχουν προκληθεί, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ελλείψεις. Κατά συνέπεια το Βιετνάμ και η Ινδία, δύο από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς ρυζιού, επέβαλαν την απαγόρευση των εξαγωγών, για να εξασφαλίσουν τη διατροφή του εγχώριου πληθυσμού τους – οπότε η τιμή του αυξήθηκε κατακόρυφα στις διεθνείς αγορές.
Το γεγονός αυτό έφερε στην επιφάνεια τις κακές αναμνήσεις από τους μήνες που ακολούθησαν τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 – όπου η τιμή του ενός τόνου ρυζιού αυξήθηκε σε λίγες εβδομάδες σχεδόν κατά 300% στα 1.000 $. Η μεγάλη αυτή αύξηση δεν προκάλεσε μόνο την ιλιγγιώδη άνοδο του πληθωρισμού στις αναδυόμενες αγορές αλλά, επί πλέον, βίαιες πολιτικές αναταραχές στο Μπαγκλαντές, στην Αίγυπτο και στην Αϊτή.
Από την άλλη πλευρά ο φόβος της πανδημίας αναγκάζει τις κυβερνήσεις να απαγορεύουν τις εξαγωγές τροφίμων – όπως το Καζακστάν τη ζάχαρη και το αλεύρι, η Σερβία το μαγειρικό λάδι, η Ρωσία το σιτάρι με αποτέλεσμα επίσης την αύξηση της τιμής του κλπ. Επομένως παρουσιάζεται μία σημαντική ευκαιρία για τη γεωργική παραγωγή και για τη βιομηχανία τροφίμων στη χώρα μας – η οποία θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλη, εάν φυσικά την εκμεταλλευθούμε σωστά.
Όταν όμως η κυβέρνηση αποφασίζει μέτρα 100 εκ. € για σεμινάρια επιστημόνων (δηλαδή για την άσκοπη επιδότηση διαφόρων, οπότε του πελατειακού της κράτους) και 150 εκ. € για τη γεωργία, τότε η χώρα μας είναι καταδικασμένη – παρά το ότι οι Έλληνες είναι ένας από τους ικανότερους λαούς του πλανήτη. Το δυστύχημα τους είναι το ότι, κυβερνώνται από ανίκανα κόμματα – επειδή το διεφθαρμένο κομματικό-πελατειακό κράτος εμποδίζει με νύχια και με δόντια την πρόσβαση των χιλιάδων ικανών Ελλήνων στην Πολιτική.
Την ίδια στιγμή η μία μετά την άλλη ελληνική κυβέρνηση, ακριβώς λόγω της ανικανότητας της, εφαρμόζει την πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων απέναντι στη Γερμανία, καθώς επίσης της διεθνούς επαιτείας – ντροπιάζοντας παγκοσμίως έναν αξιοπρεπή και υπερήφανο λαό. Το μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία που κατάφερε να επιβιώσει μετά από δέκα χρόνια βαθιάς ύφεσης και τρία εγκληματικά μνημόνια – επίσης το τέταρτο σημερινό άτυπο και το επόμενο που προβλέπεται (ανάλυση).
Κλείνοντας, με την κρίση της κορώνας να επηρεάζει τις παγκόσμιες αγροτικές συνθήκες, τα τρόφιμα είναι η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας – η οποία δεν πρέπει να πάει χαμένη, με τις επιδοτήσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση για τον τουρισμό ή με τις άλλες καταναλωτικές/πελατειακές της δαπάνες. Όλοι άλλωστε γνωρίζουμε πως όσο δεν παράγουμε θα βουλιάζουμε (άρθρο) – ενώ ο τουρισμός μόνο βιομηχανία δεν είναι.
https://analyst.gr/2020/04/10/trofima-i-megali-evkairia-tis-elladas/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου