..Σκέφτομαι όλους εκείνους που κυλιστηκαν στη λάσπη της πορνείας ,στα λερά της σαρκολατρίας , στον ρύπο της φιληδονίας…
Όλους εκείνους τους αμέτρητους, που επί τόσα χρόνια αγκάλιαζαν εφάμαρτα το κορμί της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας …
Όταν η Αγία στην έρημο του Ιορδάνη , με τα καυτά της δάκρυα και την ατελεύτητη στερεή μετάνοιά της , διέγραφε μια- μια από την μνήμη του σπλαχνικού Πατέρα , τις ανείπωτες και θλιβερές μαγαρισιές της ψυχής της , εκείνοι που κάποτε έστω παρέσυρε, συνέχιζαν να σκέφτονται την Μαρία ,ως την πιο μιαρή και πρόστυχη γυναίκα που είχαν συναντήσει στο διάβα τους…
Όταν η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συναντούσε τον Όσιο Ζωσιμά,πατώντας πάνω στα Ιορδάνεια νερά ,όταν αυτός εξομολογώντας την ανακάλυπτε το δυσθεώρατο μέγεθος της Αγιότητάς της , όταν εκείνη η τρισμακάρια γινόταν πρότυπο μετανοίας εις τους απεράντους αιώνες , υπήρχαν οι αμέτρητοι κάποτε εραστές της,που ακόμη,δίχως τον παραμικρό δισταγμό,την ελάχιστη επιφύλαξη ,την λογάριαζαν για πόρνη ! Και την καταδίκαζαν με τεκμήρια αδιάσειστα , με μαρτυρίες και αποδείξεις ακλόνητες στην αιώνια κόλαση !
Και έτσι έφυγαν κάποτε και εκείνοι οι αμέτρητοι από τούτη την πρόσκαιρη ζωή !
Και ανέβηκαν στον Ουρανό να πάρουν την δική τους θέση .Τι έκπληξη δοκίμασαν!
– Αυτή δεν είναι η Μαρία η πόρνη ; Αγία η Μαρία ; Κορυφαία στην χορεία Τους; Τόσα στεφάνια,τόσες τιμές !Πόσοι άγγελοι γύρω της !Λάθος κάναμε που την καταδικάσαμε ! Μα δεν ξέραμε !Που να ξέρουμε …Κύριε πέμψον Λάζαρον…
Ο γιός Σου ! Η κόρη Σου ! Στα δύσκολά τους , στους σκοτεινούς τους καιρούς τους συννεφιασμένους , καμιά σχέση δεν θες να χεις μαζί τους ….Τι γυρεύεις εσύ με δαύτους; Τι μπορεί να σας ενώνει ; Μην είναι ο Ένας , ο εύσπλαχνος και τόσο πληγωμένος Πατέρας; Πόσο τον πονάει εκείνο το ο γιός Σου …
-Μα τον είδα που έκλεψε , που λήστεψε , που σκότωσε !Κτήνος είναι ,όχι
άνθρωπος ! Δίχως συναίσθημα ! Χωρίς επιστροφή!Καταδικάστε τον ! Καταδίκασέ τον,Πατέρα !
-Πόσα χρόνια έχεις να τον δεις ; Πόσον καιρό έχεις ν αντικρίσεις τα μάτια του ;
-Ούτε να τον δω δεν θέλω !
-Μα έχει αλλάξει ο αδελφός Σου ! Γύρισε στον εαυτό του ! Είναι άλλος άνθρωπος , καινός ! Φορά την πρώτη του χιονοφεγγαρώφοτη στολή ! Ξανά ! Δάκρυα διαμάντια κυλούν από τα μάτια του! Έλα και συ παιδί μου να τον δεις !
-Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σου λέω ! Υποκρισίες όλα τούτα ! Τεχνάσματα ! Κάθε φορά τα ίδια! Ο γιός Σου,ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών ! Δεν μπορώ να έρθω , δεν μπορώ να χαρώ , γιατί είμαι δίκαιος και πάντα ήμουνα σωστός , δεν αδίκησα , δεν έβλαψα κανέναν !Σε τίμησα Πατέρα , σε σεβάστηκα ! Εντολή δική σου δεν παραβίασα ποτέ μου !Τώρα λοιπόν με πνίγει το δίκιο ! Αυτός να πληρώσει ! Για την έκλυτη ζωή του ! Αυτό είναι το σωστό ! Δεν έρχομαι λοιπόν μέσα στο σπίτι !
-Ναι παιδί μου ! Πάντα φρόνιμος εσύ και υπάκουος , με τίμησες και με σεβάστηκες !Τον νόμο που σου έδωσα τον τήρησες ! Την καρδιά μου όμως δεν την γνώρισες ποτέ !Δεν εννόησες ποτέ σου την άμετρη αγάπη μου προς εσένα , τον αδελφό Σου , όλα μου τα τεκνία !Τι κι αν άκουσες τόσους μου λόγους , τόσα αιώνια ρήματά μου !Μίλησα για το απολωλός πρόβατο και τη χαμένη δραχμή ! Ώτα ακουόντων ζήτησα στο τέλος κάθε τέτοιας ιστορίας ! Να μ ακούσετε όμως από καρδιάς ! Να την σμιλέψουν αυτά τα λόγια μου τα αθάνατα ! Δεν σε θέλω μεγάλε γιέ μου , να σαι υπάκουος , φρόνιμος , πειθαρχημένος, ευσεβιστής , θρησκευτικός , ηθικός , τυπικός …
Σε θέλω παιδί μου αληθινά χαρούμενο , σπλαχνικό , οικτίρμονα , συγχωρετικό! –Έλα μέσα παιδί μου ! Αν δεν συγχωρέσεις , δε θα χωρέσεις και συ στην αγκαλιά μου ! ....
( Νώντας Σκοπετέας) Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο :Πόσο αξίζει ένα λεπτό ;
Πηγή
Όλους εκείνους τους αμέτρητους, που επί τόσα χρόνια αγκάλιαζαν εφάμαρτα το κορμί της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας …
Όταν η Αγία στην έρημο του Ιορδάνη , με τα καυτά της δάκρυα και την ατελεύτητη στερεή μετάνοιά της , διέγραφε μια- μια από την μνήμη του σπλαχνικού Πατέρα , τις ανείπωτες και θλιβερές μαγαρισιές της ψυχής της , εκείνοι που κάποτε έστω παρέσυρε, συνέχιζαν να σκέφτονται την Μαρία ,ως την πιο μιαρή και πρόστυχη γυναίκα που είχαν συναντήσει στο διάβα τους…
Όταν η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συναντούσε τον Όσιο Ζωσιμά,πατώντας πάνω στα Ιορδάνεια νερά ,όταν αυτός εξομολογώντας την ανακάλυπτε το δυσθεώρατο μέγεθος της Αγιότητάς της , όταν εκείνη η τρισμακάρια γινόταν πρότυπο μετανοίας εις τους απεράντους αιώνες , υπήρχαν οι αμέτρητοι κάποτε εραστές της,που ακόμη,δίχως τον παραμικρό δισταγμό,την ελάχιστη επιφύλαξη ,την λογάριαζαν για πόρνη ! Και την καταδίκαζαν με τεκμήρια αδιάσειστα , με μαρτυρίες και αποδείξεις ακλόνητες στην αιώνια κόλαση !
Και έτσι έφυγαν κάποτε και εκείνοι οι αμέτρητοι από τούτη την πρόσκαιρη ζωή !
Και ανέβηκαν στον Ουρανό να πάρουν την δική τους θέση .Τι έκπληξη δοκίμασαν!
– Αυτή δεν είναι η Μαρία η πόρνη ; Αγία η Μαρία ; Κορυφαία στην χορεία Τους; Τόσα στεφάνια,τόσες τιμές !Πόσοι άγγελοι γύρω της !Λάθος κάναμε που την καταδικάσαμε ! Μα δεν ξέραμε !Που να ξέρουμε …Κύριε πέμψον Λάζαρον…
Ο γιός Σου ! Η κόρη Σου ! Στα δύσκολά τους , στους σκοτεινούς τους καιρούς τους συννεφιασμένους , καμιά σχέση δεν θες να χεις μαζί τους ….Τι γυρεύεις εσύ με δαύτους; Τι μπορεί να σας ενώνει ; Μην είναι ο Ένας , ο εύσπλαχνος και τόσο πληγωμένος Πατέρας; Πόσο τον πονάει εκείνο το ο γιός Σου …
-Μα τον είδα που έκλεψε , που λήστεψε , που σκότωσε !Κτήνος είναι ,όχι
άνθρωπος ! Δίχως συναίσθημα ! Χωρίς επιστροφή!Καταδικάστε τον ! Καταδίκασέ τον,Πατέρα !
-Πόσα χρόνια έχεις να τον δεις ; Πόσον καιρό έχεις ν αντικρίσεις τα μάτια του ;
-Ούτε να τον δω δεν θέλω !
-Μα έχει αλλάξει ο αδελφός Σου ! Γύρισε στον εαυτό του ! Είναι άλλος άνθρωπος , καινός ! Φορά την πρώτη του χιονοφεγγαρώφοτη στολή ! Ξανά ! Δάκρυα διαμάντια κυλούν από τα μάτια του! Έλα και συ παιδί μου να τον δεις !
-Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σου λέω ! Υποκρισίες όλα τούτα ! Τεχνάσματα ! Κάθε φορά τα ίδια! Ο γιός Σου,ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών ! Δεν μπορώ να έρθω , δεν μπορώ να χαρώ , γιατί είμαι δίκαιος και πάντα ήμουνα σωστός , δεν αδίκησα , δεν έβλαψα κανέναν !Σε τίμησα Πατέρα , σε σεβάστηκα ! Εντολή δική σου δεν παραβίασα ποτέ μου !Τώρα λοιπόν με πνίγει το δίκιο ! Αυτός να πληρώσει ! Για την έκλυτη ζωή του ! Αυτό είναι το σωστό ! Δεν έρχομαι λοιπόν μέσα στο σπίτι !
-Ναι παιδί μου ! Πάντα φρόνιμος εσύ και υπάκουος , με τίμησες και με σεβάστηκες !Τον νόμο που σου έδωσα τον τήρησες ! Την καρδιά μου όμως δεν την γνώρισες ποτέ !Δεν εννόησες ποτέ σου την άμετρη αγάπη μου προς εσένα , τον αδελφό Σου , όλα μου τα τεκνία !Τι κι αν άκουσες τόσους μου λόγους , τόσα αιώνια ρήματά μου !Μίλησα για το απολωλός πρόβατο και τη χαμένη δραχμή ! Ώτα ακουόντων ζήτησα στο τέλος κάθε τέτοιας ιστορίας ! Να μ ακούσετε όμως από καρδιάς ! Να την σμιλέψουν αυτά τα λόγια μου τα αθάνατα ! Δεν σε θέλω μεγάλε γιέ μου , να σαι υπάκουος , φρόνιμος , πειθαρχημένος, ευσεβιστής , θρησκευτικός , ηθικός , τυπικός …
Σε θέλω παιδί μου αληθινά χαρούμενο , σπλαχνικό , οικτίρμονα , συγχωρετικό! –Έλα μέσα παιδί μου ! Αν δεν συγχωρέσεις , δε θα χωρέσεις και συ στην αγκαλιά μου ! ....
( Νώντας Σκοπετέας) Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο :Πόσο αξίζει ένα λεπτό ;
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου