Ήταν 2 Ιουλίου του 2014, ακριβώς 6 χρόνια πριν, ένα καυτό μεσημεράκι καλοκαιριού. Καθόμουν κι αναλογιζόμουν τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στη χώρα μας αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα. Τα σημάδια ήταν ξεκάθαρα και πέραν κάθε αμφισβήτησης, "η πατρίδα μας η Ελλάδα και η Ορθόδοξη πίστη μας τελούν υπό διωγμό κι αντιμετωπίζουν το φάσμα του αφανισμού", σκέφτηκα. Έκανα μια ιστορική αναδρομή και το μόνο που διαπίστωσα ήταν πως αυτή η κατάσταση δεν αποτελούσε κάτι το καινούργιο και σίγουρα δεν ήταν κάτι παροδικό. Το σχέδιο παλιό, οι στοχεύσεις ξεκάθαρες, ο εχθρός ο ίδιος αλλάζοντας κατά καιρούς απλώς πρόσωπα. Μέσα στον ολετήρα της νέας τάξης πραγμάτων η Ορθόδοξη πίστη μας, η μεγαλιώδης ιστορία που κουβαλάμε στις πλάτες μας, οι παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, η γλώσσα μας, η εθνική μας συνοχή, η πίστη στους πατροπαράδοτους θεσμούς και αξίες και γενικότερα κάθε παράγωγο του ελληνορθόδοξου πολιτισμού αποτελούν τροχοπέδη στα σχέδιά τους για παγκοσμιοποίηση, παγκόσμια διακυβέρνηση. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα της Ρωμιοσύνης πάντα απειλεί να τα τινάξει όλα στον αέρα. Όσο παράδοξο κι αν αυτό φαντάζει λόγω των γεωγραφικών διαστάσεων της χώρας μας, του πληθυσμού της και γενικώς της τωρινής της ισχύος και επιρροής στη διεθνή γεωστρατηγική σκακιέρα, μας φοβούνται ή μάλλον για να το θέσω πιο ορθά, φοβούνται αυτό που ήμασταν και αυτό που κάποια μέρα με τη βοήθεια του Θεού θα ξαναγίνουμε (μόνο αν κατανοήσουμε τα λάθη μας και καταστούμε άξιοι).
Στην προσπάθειά μου λοιπόν να επεξεργαστώ όλα αυτά τα δεδομένα και να αποκωδικοποιήσω κατά το μέτρον του δυνατού τους μηχανισμούς της επιβουλής κατά του γένους μας, τις ύπουλες μεθοδεύσεις, τις παγίδες που μας στήνουν, τον αποπροσανατολισμό από τα ουσιώδη και γενικότερα τα τεχνάσματα του εχθρού, ένιωσα να ασφυκτιώ, να πνίγομαι απο οργή κι αγανάκτιση, να θέλω να εκραγώ και να φωνάξω, να μοιραστώ και να εξωτερικεύσω τους προβληματισμούς μου, να ταρακουνήσω τους καλοπροαίρετους ανθρώπους που αγαπάνε τον τόπο τους και νοιάζονται για το μέλλον του. Θέλησα να ενώσω την ασήμαντη φωνή μου με τις φωνές δεκάδων άλλων και να συστρατευτώ μαζί τους σε αυτή την ιερή "σταυροφορία" αφύπνισης συνειδήσεων. Κάπως έτσι προέκυψε το Ορθοδοξία και Ελληνισμός.
Μια μέρα σαν τη σημερινή λοιπόν το παρόν ιστολόγιο έκανε δειλά δειλά την εμφάνισή του στο χώρο του διαδικτύου. Στην αρχή πειραματικά και διερευνητικά, με πολλά λάθη καθότι ήταν (και παρέμεινε έως τέλους) μια καθαρά ερασιτεχνική προσπάθεια. Σημαντική ήταν η βοήθεια από άτομα του ιδίου χώρου, πατριώτες που αγκάλιασαν την πρωτοβουλία και με τις χρήσιμες συμβουλές τους με διευκόλυναν και με ενθάρρυναν στο όλο εγχείρημα. Ο καιρός περνούσε, ο αρχικός ενθουσιασμός, μετατρέπονταν σε αίσθημα καθήκοντος, οι χαρές εναλλάσσονταν με τις απογοητεύσεις όμως ένα πράγμα μεγάλωνε διαρκώς. Αυτό ήταν η αγάπη και η αποδοχή σας. Αυτό αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη και μου έδωσε ώθηση ακόμη και σε δύσκολους καιρούς όπου όλοι δοκιμαστήκαμε να συνεχίσω με αμείωτη ένταση αυτόν τον ιδιότυπο αγώνα. Με αίσθημα ευθύνης απέναντι σε σας που σε καθημερινή βάση δείχνατε εμπράκτως τη στήριξή σας πορεύτηκα στο πλευρό σας ταυτιζόμενος με τις αγωνίες και τους προβληματισμούς σας. Ήμουν και είμαι ένας από εσάς, ένας απλός καθημερινός άνθρωπος που κάνει τον αγώνα του αντλώντας δύναμη και αναζητώντας ελπίδα από τη μόνη αληθινή πηγή της ζωής, τον Τριαδικό μας Θεό. Ακόμη κι αν όλα δίπλα μας κλονίζονται και μοιάζουν να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, Αυτός είναι εκεί και έχει τα σχέδιά του για τον καθέναν από μας ξεχωριστά αλλά και για το γένος μας συνολικά.
Είναι γεγονός πως σήμερα διάγουμε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας. Το θηρίο εξ΄ ανατολών δείχνει τα δόντια του, οι μεγάλες δυνάμεις παίζουν όπως πάντα γεωστρατηγικά παιχνίδια στις πλάτες μας με γνώμονα τα συμφέροντά τους, οι πατροπαράδοτοι κοινωνικοί θεσμοί δείχνουν να απαξιώνονται, ο Θεός παραγκωνίζεται, οικονομικές κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη, πανδημίες όπως αυτή του κορωνοϊού ξεπηδάνε και δίνουν βολικές αφορμές για ακόμη περισσότερη παγκοσμιοποίηση και παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Μέσα σε αυτόν τον κικεώνα υπάρχουν λίγοι που αντιστέκονται και προσπαθούν να πάνε κόντρα στο ρεύμα, να διαφυλάξουν πίστη και πατρίδα, να παραδώσουν στα παιδιά τους τις αξίες που οι ίδιοι παρέλαβαν και κυρίως να φυτέψουν τον σπόρο μιας νέας μεγάλης εθνικής ιδέας. Αυτοί οι λίγοι "γραφικοί", "φανατικοί", "συνωμοσιολόγοι", "φασίστες", "σκοταδιστές" και με πολλά άλλα κοσμητικά επίθετα που το νεοταξίτικο σύστημα τους έχει αποδώσει αποτελούν τη μαγιά του γένους μας, την ελπίδα πως δε χάθηκαν ακόμη όλα.
Φυσικά το παρόν ιστολόγιο ουδέποτε αποτέλεσε όργανο κάποιου ιδεολογικού χώρου, δεν επεδίωξε να ταχθεί πολιτικά υπέρ ή κατά κάποιου υπάρχοντος πολιτικού κόμματος, δεν προπαγάνδισε υπέρ ή κατά κάποιου, δεν προσέβαλε ούτε καταφέρθηκε με υβριστικό τρόπο, ποτέ δεν έδειξε εμπάθεια κατά συγκεκριμένων προσώπων. Τουλάχιστον αυτή ήταν η επιδίωξή μου, την οποία προσπάθησα να υπηρετήσω με ευλάβεια. Εξάλλου από το όλο εγχείρημα δεν αποκόμισα κάποιο οικονομικό ή άλλης φύσεως όφελος πέρα από την ικανοποίηση της επαφής μαζί σας σε καθημερινή βάση. Η όποια λοιπόν κριτική (κατά καιρούς σκληρή) είχε πάντα ως γνώμονα τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Συνεχίζοντας την αυτοκριτική θα ήθελα να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη από όλους εσάς για τυχόν ατοπήματα. Ανάμεσα στις χιλιάδες αναδημοσιεύσεις αλλά και τις δικές μου κατά καιρούς παρεμβάσεις σίγουρα κάποιοι θα στενοχωρήθηκαν ή θα απογοητεύθηκαν από αυτά που διάβαζαν. Θέλω να σας διαβεβαιώσω πως κατέβαλλα τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων με αντικειμενικότητα και ψυχραιμία.
Φθάνοντας λοιπόν στο σήμερα θα ήθελα να σας εξηγήσω συνοπτικά και να απολογηθώ εκ των προτέρων σε όσους τυχόν απογοητευτούν, τους λόγους για τους οποίους πήρα την απόφαση να κλείσω αυτόν τον κύκλο. Αρχικά ο περιορισμένος χρόνος λόγω αυξημένων προσωπικών υποχρεώσεων δε μου επιτρέπει πλέον να υπηρετώ με το την ίδια προσήλωση το σκοπό στον οποίο επί 6 συνεχόμενα χρόνια, αδιαλείπτως είχα αφοσιωθεί. Θεωρώ επίσης οτι στον συγκεκριμένο χώρο υπάρχουν αρκετές πλέον και αξιόλογες προσπάθειες που υπηρετούν πανάξια το ρόλο τους ως εργαλεία αφύπνισης. Αυτό όμως δε σημαίνει οτι το Ορθοδοξία και Ελληνισμός θα εξαφανισθεί δια παντός. Θα είναι εκεί παρατηρώντας σιωπηλά τα τεκταινόμενα και ενίοτε θα πραγματοποιεί στοχευμένες παρεμβάσεις για να εκφραστεί μέσα από τη δική του ματιά, έτσι όπως το είχατε συνηθίσει, πάντοτε Ελληνικά και Ορθόδοξα.
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Κλείνοντας αυτόν τον κύκλο θα ήθελα και πάλι να σας ευχαριστήσω θερμά που από την πρώτη στιγμή αγκαλιάσατε την προσπάθεια και σταθήκατε δίπλα στο Ορθοδοξία και Ελληνισμός συνοδοιπόροι σε αυτό το όμορφο ταξίδι. Πολλούς από εσάς νιώθω σα να σας γνωρίζω προσωπικά. Μέσα από τις αλληλεπιδράσεις μας όλα αυτά τα χρόνια προέκυψαν ευχάριστες επαφές και δυνατές συγκινήσεις ανάμεσα σε ανθρώπους που σίγουρα δεν πρόκειται να λησμονήσουν ποτέ ο ένας τον άλλον. Δε λέμε λοιπόν αντίο αλλά εις το επανιδείν. Εύχομαι Ο Θεός να σας ευλογεί όλους και η Υπέρμαχος Στρατηγός να σκέπει το γένος μας.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου