Αν στη θέση του μετριοπαθούς Χασάν Ροχανί ήταν ο σκληροπυρηνικός Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ θα είχαν επέμβει ήδη οι «Φρουροί της Επανάστασης» και θα είχαν καταστείλει κάθε διαδήλωση που καθοδηγείται από το εξωτερικό, όπως άλλωστε δείχνουν και οι δηλώσεις από ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και σήμερα όμως, δεν είναι μακριά η ώρα που το Σώμα των «Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης» θα αναλάβουν δράση προκειμένου όχι μόνο να καταστείλουν τις διαμαρτυρίες και την «μίνι» εξέγερση στη χώρα, αλλά για να στείλουν το μήνυμα πώς το Ιράν δεν είναι η χώρα με την οποία μπορεί να παίζει κανείς.
Η εμπλοκή του σώματος αυτού, όπως άλλωστε καταμαρτυρεί και το όνομά τους, θα έχει ως στόχο την άμεση και με κάθε μέσο καταστολή των διαδηλώσεων προκειμένου να διαφυλαχτεί η ακεραιότητα του θρησκευτικού καθεστώτος της Τεχεράνης.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σκληροτράχηλο σώμα, με εκπαίδευση σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και αποτελείται από 125.000 άνδρες. Πρόκειται με άλλα λόγια για ένα ολόκληρο Στρατό αφοσιωμένο και ορκισμένο να «φρουρεί» την «ιρανική επανάσταση» του 1979.
Δεν έχει διστάσει στο παρελθόν να συλλάβει Αμερικανούς που επέβαιναν σε σκάφη τα οποία παραβίασαν τα χωρικά ύδατα του Ιράν ή να ρίξει προειδοποιητικές βολές κατά αμερικανικών πολεμικών πλοίων που «λοξοδρόμησαν» στον Περσικό Κόλπο.
Το Ιράν είναι μία πολύ μεγάλη χώρα, με αφοσιωμένο και τεράστιο Στρατό, διαθέτει πυρηνικά, έχει αυτάρκεια σε τρόφιμα και ενέργεια. Είναι χαρακτηριστικά που λίγες χώρες διαθέτουν, όπως και το γεγονός ότι έχει τη στήριξη της Ρωσίας και της Κίνας. Γνωρίζουν πολύ καλά αυτές οι δύο μεγάλες χώρες πως το Ιράν είναι «ασπίδα προστασίας» και δεν πρόκειται να αφήσουν την Τεχεράνη απροστάτευτη.
Η Ουάσιγκτον υπό τον Μπάρακ Ομπάμα τα βρήκε σκούρα με την Τεχεράνη και αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει μαζί της αίροντας το εμπάργκο μετά από πολλά χρόνια. Ο Ντόναλντ Τράμπ δεν έχει την ίδια άποψη και ψάχνει αφορμές για να επαναφέρει το εμπάργκο και να επιβάλει περιορισμούς και μέτρα κατά του Ιράν. Δεν θα έχει καθ’ όλου εύκολο έργο. Το Ιράν δεν είναι βόρεια Κορέα, την οποία επίσης οι ΗΠΑ δεν μπορούν να… τιθασεύουν έχοντας απέναντι τους τον Κιμ Γιόνγκ Ούν.
Επιχειρεί λοιπόν η Δύση και ειδικά οι ΗΠΑ να προκαλέσουν αναταραχές στο εσωτερικό του Ιράν για να υπονομεύσουν το καθεστώς εκ των έσω, να προκαλέσουν ένα ρήγμα το οποίο θα προκαλέσει ενδεχομένως φθορά, αποδυνάμωση και εν τέλει μπορεί να οδηγήσει σε μία στρατιωτική επέμβαση. Πολύ φιλόδοξος στόχος είναι η αλήθεια με πολλούς αναλυτές να μιλούν για ακατόρθωτο και μετέωρο βήμα από τον Πρόεδρο Τράμπ που δείχνει να κάνει αψυχολόγητες ενέργειες για να ικανοποιήσει το εσωτερικό του κοινό.
Σίγουρα μία επέμβαση στον Ιράν θα ικανοποιούσε το Ισραήλ το οποίο μόνο την Τεχεράνη φοβάται στην περιοχή. Και το Τελ Αβίβ πάντως μετά την ανακοίνωση των ΗΠΑ ότι σκοπεύουν να μεταφέρουν την πρεσβεία του στην Ιερουσαλήμ ανακηρύσσοντας την ως πρωτεύουσα του Ισραήλ έχει σοβαρά προβλήματα και μάλλον θα έπρεπε να περιοριστεί παρά να απλωθεί…
Άλλωστε η Ρωσία που έχει δείνξει ότι κινεί τα νήματα στην Μέση Ανατολή δεν θα άφηνε ποτέ στην τύχη του το Ιράν στην τύχη του για πολλούς λόγους. Πρώτον υπήρξαν σύμμαχοι στην Συρία και μαζί ακύρωσαν τους αμερικανικούς σχεδιασμούς. Δεύτερον υπάρχει τεράστια συνεργασία στο ενεργειακό επίπεδο και τρίτον το Ιράν αποτελεί ανάχωμα για την Ρωσία από τη νότια πλευρά.
Όποιος λοιπόν αποφασίσει να επιτεθεί στο Ιράν θα πρέπει να το σκεφτεί πολύ καλά πριν το επιχειρήσει γιατί οι συνέπειες μπορεί να είναι πολύ μεγάλες για την Δύση που υποθάλπει απολυταρχικά καθεστώτα και κυνηγάει χώρες οι οποίες είναι δημοκρατικές.
πηγή
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2018/01/blog-post_74.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου