Ὁ χριστιανός, πού ζεῖ γιά τόν ἑαυτό του δέν εἶναι χριστιανός, διότι δέν ζεῖ ἐκκλησιαστικά.Ὁ ἀληθινά
χριστιανός ζεῖ
γιά τόν Θεό καί γιά τόν συνάνθρωπο, μιμούμενος τούς χριστιανούς τῆς πρώτης Ἐκκλησίας.
Τότε εἶναι, πού ζοῦμε κατά τό πρότυπο τῶν πρώτων χριστιανῶν [1], ὅταν ζοῦμε «κοινοβιακά» (κοινό θέλημα,
κοινή οὐσία, κοινή περιουσία, «ἅπαντα κοινά»).
Ἡ γνήσια ἐκκλησιαστική ζωή τῶν Πράξεων, πρέπει νά ἀποτελέσει τό πρότυπο καί τῶν σημερινῶν ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων-ἐνοριῶν.
Τότε, στά πρῶτα 200 χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ἐκκλησιαστική
κοινότητα λειτουργοῦσε
ὡς ἕνα μεγάλο Κοινόβιο. Αὐτή ἡ ἀρχέγονη
τέλεια ἐκκλησιαστική χριστιανική ζωή (ἡ ἐν Χριστῷ ἑνότης
καί κοινότης) διασώθηκε μέχρι σήμερα στά ὀρθόδοξα Μοναστήρια-Κοινόβια.
Ὁ τρόπος ζωῆς τῶν μοναστικῶν ἐνοριῶν, (δηλαδή τῶν Κοινοβιακῶν Μοναστηριῶν) θά πρέπει νά γίνει τό πρότυπο
γιά τίς σημερινές κοσμικές ἐνορίες
(τίς ἐκκλησιαστικές κοινότητες πού
λειτουργοῦν
μέσα στόν κόσμο).
[1] Οἱ πρῶτοι Χριστιανοί εἶχαν σάν πρότυπο τήν ζωή τῶν Ἀποστόλων καί τοῦ Κυρίου. Ἡ ἀποστολική
ὁμάδα μέ Γέροντα τόν Κύριο, συνιστᾶ τό πρῶτο πρότυπο Κοινοβιακό μοναστήρι.
«Η θεραπεία της ψυχής
κατά τον Γέροντα Πορφύριο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου