Σβησμένα βογγητά έκαναν τον Κυριάκο να κόψει το γρήγορο περπάτημά του. Κατέβασε
απότομα το όπλο του απ᾽ τον ώμο και πήρε θέση μάχης. Προχωρούσε σαν το
λαγωνικό. Κάτω από τις βαριές αρβύλες του σακατεύονταν πουρναρόκλαδα
και τσαλιά[1]. Κατέβαινε προσεκτικά την απότομη πλαγιά ανοίγοντας δρόμο
με την ξιφολόγχη του. Τα βογγητά δυνάμωναν˙ σημάδι πως πλησίαζε σ᾽
άνθρωπο. Έριξε ένα γύρω τη ματιά ερευνητικά κι άγρια. Τούτη την ώρα του
δειλινού δύσκολα ξεχώριζε τις σκιές από τα πράγματα. Προχωρούσε
περισσότερο με την ακοή παρά με την όραση.
''Εἰ ὁ Θεὸς μεθ' ἡμῶν, οὐδεὶς καθ' ἡμῶν.''
Διαχειριστές
Ετικέτες
- ΕΘΝΙΚΑ / ΙΣΤΟΡΙΚΑ (2608)
- ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ / ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ (2606)
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ / ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ / ΔΙΑΦΟΡΑ (2605)
- ΔΙΕΘΝΗ (2603)
Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014
Λεβέντες γέροντες αφηγούνται τις μάχες του '40- 103 ετών σήμερα (BINTEO)
Ανατριχίλα: «Ακόμη και σήμερα εάν με φώναζε η πατρίδα, θα πήγαινα»!
Πειθαρχία και μεγάλη θέληση....Αυτά ήταν χαρακτηριστικά του Ελλήνων στρατιωτών που πολέμησαν το 1940 στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο. Οι περιγραφές που κάνουν ο Αριστείδης Κασάρας και ο Αριστοτέλης Παπαντώτης δύο λεβέντες 103 ετών και 92 ετών που έζησαν τα γεγονότα με το όπλο στο χέρι προκαλούν τεράστια συγκίνηση. Θυμούνται την ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου και διηγούνται στον τηλεοπτικό σταθμό «Αχελώος TV», με κάθε λεπτομέρεια την πορεία προς το μέτωπο και τις μάχες που πήραν μέρος στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των μακεδονικών βουνών.
Πειθαρχία και μεγάλη θέληση....Αυτά ήταν χαρακτηριστικά του Ελλήνων στρατιωτών που πολέμησαν το 1940 στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο. Οι περιγραφές που κάνουν ο Αριστείδης Κασάρας και ο Αριστοτέλης Παπαντώτης δύο λεβέντες 103 ετών και 92 ετών που έζησαν τα γεγονότα με το όπλο στο χέρι προκαλούν τεράστια συγκίνηση. Θυμούνται την ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου και διηγούνται στον τηλεοπτικό σταθμό «Αχελώος TV», με κάθε λεπτομέρεια την πορεία προς το μέτωπο και τις μάχες που πήραν μέρος στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των μακεδονικών βουνών.
Ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιο Σεφέρη (28-10-1940)
Κοιμήθηκα δυὸ τὸ πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη. Στὶς τρεῖς καὶ μισὴ μία φωνὴ μέσα ἀπὸ τὸ τηλέφωνο μὲ ξύπνησε: «ἔχουμε πόλεμο». Τίποτε ἄλλο, ὁ κόσμος εἶχε ἀλλάξει. Ἡ αὐγή, ποὺ λίγο ἀργότερα εἶδα νὰ χαράζει πίσω ἀπὸ τὸν Ὑμηττό, ἦταν ἄλλη αὐγή: ἄγνωστη. Περιμένει ἀκόμη ἐκεῖ ποὺ τὴν ἄφησα. Δὲν ξέρω πόσο θὰ περιμένει, ἀλλὰ ξέρω πὼς θὰ φέρει τὸ μεγάλο μεσημέρι. Ντύθηκα κι ἔφυγα ἀμέσως.
Μνήμη Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Διαβάζουμε: «Τῇ
αὕτῃ ἡμέρᾳ τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας
Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς
Μαφορίου, τοῦ ἐν τῷ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος
Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν καὶ πάντας
τοὺς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν».
|
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)