 |
| Ρωμανός Διογένης |
γράφει ο Κωνσταντίνος Λινάρδος (σε πρώτη αποκλειστική διαδικτυακή δημοσίευση στο http://www.istorikathemata.com/)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Λίγες
φορές στην ιστορία της αυτοκρατορίας μια στρατιωτική αναμέτρηση
κρινόταν τόσο επιβεβλημένη και λίγες φορές οι επιπτώσεις μιας ήττας
απέβησαν τόσο καθοριστικές για την εδαφική ακεραιότητα και την ισχύ ενός
κράτους. Οι Σελτζούκοι ένα τουρκικό φύλο που κυριαρχούσε από την
δεκαετία του 1040 σε περιοχές του σημερινού Ιράν (1) , αντιλαμβανόμενοι
την στρατιωτική ανεπάρκεια του κράτους , ξεκινούν σειρά επιδρομών που θα
γενικευτούν την δεκαετία του 1060αποδιοργανώνοντας την κοινωνική ζωή
και θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ρωμαϊκή κυριαρχία σε μεγάλο μέρος της
μικρασιατικής ενδοχώρας. Την ίδια εποχή τη χώρα μαστίζει μια
καταστροφική διαμάχη ανάμεσα σε κρατικούς αξιωματούχους και γαιοκτήμονες
, άμεση συνέπεια της οποίας ήταν η πολιτική και η στρατιωτική
αποδυνάμωση του κράτους. Η κατάσταση
χειροτέρευσε την περίοδο Κωνσταντίνου Δούκα όταν μειώθηκαν οι
στρατιωτικές δαπάνες με αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση του στρατεύματος
(2). Η ελπίδα να αντιστραφούν τα πράγματα φάνηκε με τον φυσικό θάνατο
του Κωνσταντίνου Δούκα την άνοιξη του 1067…Οι κρατικοί αξιωματούχοι ήταν
πλέον υποχρεωμένοι να βρουν ένα αυτοκράτορα αρκετά ισχυρό για να
αντιμετωπίσει τις εχθρικές επιδρομές αλλά όχι τόσο ισχυρό ώστε να θέσει
υπό αμφισβήτηση τα προνόμια τους. Η τελική επιλογή ήταν ο Ρωμανός
Διογένης ένας στρατιωτικός με τον τίτλο του Βεστάρχη που καταγόταν από
την Καππαδοκία και που εξαιτίας συμμετοχής του σε κίνημα ,ερχόταν τότε
στην πρωτεύουσα ως κατηγορούμενος. Η περίπτωση του φαινόταν ιδανική αφού
και ικανός ήταν αλλά και θεωρήθηκε ότι θα γινόταν πειθήνιο όργανο τους
αφού θα τους χρώσταγε την αθώωση του. Έτσι με την συναίνεση και της Ευδοκίας θα στεφθεί αυτοκράτορας την πρωτοχρονιά του1068.
