Ας ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες εθνικισμός, διεθνισμός και εθνισμός

Του Ιωάννου Κανδρή

Επικρατεί στις μέρες μας σκοπίμως, μια κατευθυνόμενη σύγχυση γύρω από έννοιες όπως εθνικισμός, εθνισμός, διεθνισμός από γνωστούς και άγνωστους κύκλους, που εκφράζονται με την βοήθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης και στηρίζονται δυστυχώς πάνω σε οργανωμένα και διαπλεκόμενα συμφέροντα. Αυτή η σύγχυση βέβαια συναντάται και συνήθως επικεντρώνεται σε οτιδήποτε, το οποίο σχετίζεται είτε με εθνολογική, είτε με πατριωτική, είτε με ιδεολογική έκφραση και σαν στόχο – τελικά – έχει να αποπροσανατολίσει και να αλλοιώσει την ίδια την έννοια του έθνους. Έτσι,  το άτομο που αγαπά την πατρίδα του, που προσφέρει γι΄ αυτήν, που εργάζεται για την ανύψωση του εθνικού ιδεώδους (όλα τα παραπάνω αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την ύπαρξη, την διατήρηση και την συνέχεια της πατρίδος μας) συκοφαντείται, λοιδορείται και διαπομπεύεται με απίστευτου μένους ρατσιστική και φασιστική συμπεριφορά για χάρη του διεθνισμού-μαρξιστικού διεθνισμού που είναι οι κυριότερες εκφράσεις της Νέας τάξης πραγμάτων (παγκοσμιοποίηση). Ελάτε όμως να δούμε την σημασία αυτών των εννοιών και να δούμε τι πρεσβεύει η κάθε μια. 

Πρώτη λέξη είναι ο εθνικισμός που πρεσβεύει την φανατική προσήλωση στα εθνικά ιδεώδη και συνοδεύεται από την ιδέα της υπεροχής έναντι άλλων εθνών, από την υποτίμηση και την εχθρότητα προς αυτά, και από τον επεκτατισμό. 

Ο διεθνισμός, κατά δεύτερο λόγο, είναι η θεωρία που υποστηρίζει την κατάργηση των συμφερόντων των εθνικών χωρών και η οποία στον μαρξισμό οδηγεί στην κατάργηση των εθνικών συνόρων. Αποτελεί δόγμα της μαρξιστικής ιδεολογίας, η οποία έχει σαν στόχο την διεθνή αλληλεγγύη που θα επιτευχθεί με την ένωση των λαών. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια κίνηση που στοχεύει στην επίτευξη της διεθνούς συνεργασίας και συνεννόησης με σκοπό την εξάλειψη των εθνικών προκαταλήψεων. 

Κατόπιν, έχουμε την μητέρα του διεθνισμού την παγκοσμιοποίηση (και όχι μόνο) που εκφράζει το σύστημα, το οποίο μεθοδεύει με αθέμιτους και σκοτεινούς τρόπους την - συνεχώς αυξανόμενη και ελεγχόμενη - αλληλοεξάρτηση μεταξύ των χωρών της Γης σε επίπεδο αρχικά οικονομικό, έπειτα τεχνολογικό - πολιτισμικό και τέλος οδηγεί στην επιβολή του ολοκληρωτισμού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Βέβαια κάποιοι διατείνονται πως είναι μονόδρομος και ότι για να λυθούν τα διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα της ανθρωπότητας πρέπει να υπάρξει συνεργασία των κρατών. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Συνεργασίες σωματείων – κομμάτων – πολιτικών, με μια κεντρική εξουσία. Άλλο,  όμως, συνεργασία των λαών και άλλο η καταναγκαστική επιβολή πολιτικών πράξεων που η συνείδηση των λαών ούτε την διανοήθηκε ποτέ ούτε και την δέχεται! Βλέπετε τις ομοιότητες μεταξύ διεθνισμού και παγκοσμιοποίησης; Λες και ‘‘φτιάχτηκαν’’ από το ίδιο μυαλό και στη συνέχεια συναντήθηκαν όλως τυχαίως! 

Και τέλος ο εθνισμός που είναι η γνήσια έκφραση της αληθινής αγάπης και πίστης, η αφοσίωση στα ιδανικά και τις αξίες που απαρτίζουν την ιδιαιτερότητα ενός έθνους καθώς και η έκφραση και καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης η οποία όμως δεν συνοδεύεται από την υποτίμηση και την περιφρόνηση των άλλων εθνών. 

Αξιοσημείωτο είναι πως και οι τρεις παραπάνω έννοιες, εκτός από τον εθνισμό, συνιστούν πολιτική πράξη και το αξιοπερίεργο είναι πως κανένας πολιτικός σχηματισμός και κανένα κόμμα δεν έκανε ποτέ νύξη και αναφορά, ούτε υπάρχουν ως προγράμματα στις προεκλογικές εξαγγελίες, ώστε ο ψηφοφόρος να γνωρίζει την αλήθεια, να σχηματίζει άποψη και να κρίνει σωστά όπως υπαγορεύεται από τα δημοκρατικά ιδεώδη! Τυχαίο; Δε νομίζω!! Τα πάντα στο σκοτάδι! 

Τα συμπεράσματα δικά σας.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΝΔΡΗΣ 

 «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ»