Εκλογές χωρίς Θεό, δεν αντέχονται

Everything is money (όλα είναι χρήμα), μοιάζει να είναι το κεντρικό σύνθημα των εκλογών και αυτό είναι κατάντια.

Όλα τα κόμματα προσπαθούν να πείσουν τους ψηφοφόρους ή ότι θα τους κάνουν περίπου πλούσιους ή ότι δεν θα τους κάνουν φτωχότερους.

Όμως το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι το οικονομικό αλλά το αξιακό, το ανθρώπινο και το πάνω από τα ανθρώπινα -τελικά-.

Μελετώντας την ιστορία, με άνεση οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως η απαρχή των εκάστοτε δεινών (οποιασδήποτε μορφής) -και των οικονομικών δεινών (που είναι της…μόδας) συμπεριλαμβανομένων- υπήρξε η αποστασιοποίηση από τα ιδανικά, ως στοχευμένη επιδίωξη απόκτησης.

Οι μεγάλες συμφορές δεν μας βρήκαν όταν ήμασταν φτωχοί αλλά όταν πάψαμε να κοιτάζουμε μακρύτερα από την μύτη μας, όταν γίναμε κοντόφθαλμοι και εστιάσαμε στο συμφέρον της στιγμής, στο χειροπιαστό και όχι στο ονειρικό, στο εφικτό και όχι στο ιδεατό, στο εύκολα πρόχειρο και όχι στο (ίσως και τραγικά) γενναίο.

Κοντολογίς, όταν μικρύναμε για να χωρέσουμε στο απόλυτο «τώρα», γυρίζοντας την πλάτη στα μεγάλα και αληθινά που μας αναλογούν –δικαιωματικά- ως Έλληνες και –τελεολογικά- ως πλάσματα του Θεού.

«Θεός…έλα καημένε…» : Όσες φορές το είπαμε και το κάναμε πράξη, η ζωή μας έγινε ανυπόφορη και μία απ’ αυτές τις φορές είναι ετούτη που κρατάει χρόνια τώρα!

Δεν είναι θρησκόληπτη τοποθέτηση αυτή, για να μπορεί κάποιος να την πετάξει, ως άθρησκος.

Πρόκειται για βιωματική αλήθεια (βιωματική σε εθνικό επίπεδο, εννοώ).

Καθένας έχει οπωσδήποτε το δικαίωμα της απιστίας αλλά αυτό είναι προσωπικό θέμα.

Μιλώντας για συλλογική στάση, σε μια χώρα της οποίας το Σύνταγμα αρχίζει «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος» και η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού ορίζεται ως επικρατούσα θρησκεία, τα πράγματα γίνονται πολύ συγκεκριμένα και μάλλον στενόχωρα για τους τζάμπα μάγκες της πολιτικής σκηνής.

Δηλαδή αυτό το κράτος έχει κατοχυρώσει συνταγματικά, τον τρόπο που θα πολιτεύεται «στο όνομα της Αγίας Τριάδος», νομιμοποιώντας έτσι (και κατά κόσμον) τις υπέρτατες αλήθειες, με τις οποίες αποφάσισε πως θα πορεύεται.

Αλήθεια, βλέπετε τίποτε από αυτά τα εξαίσια στον τρόπο που σήμερα τα κόμματα διεξάγουν τον προεκλογικό αγώνα;

Θα ήταν λοιπόν τολμηρό, αν έλεγε κάποιος ότι η συμπεριφορά τους είναι αντισυνταγματική, όταν με το «καλημέρα» καταστρατηγούν την προμετωπίδα του Συντάγματος περί Αγίας Τριάδος;

Οι προσωπικές απόψεις αυτών που ζητούν την ψήφο μας δεν θα μας ενδιέφεραν αν τις κρατούσαν για τον εαυτό τους. Όταν όμως αυτοί οι άνθρωποι διεκδικούν να κυβερνήσουν ευθυγραμμισμένοι (υποτίθεται) με το Σύνταγμα των Ελλήνων, δεν είναι δυνατόν, εξ’ ορισμού, να είναι εκπεφρασμένα αντίθετοι με τις διατάξεις του! Και τα άρθρα εφαρμόζονται συνολικά και όχι κατ’ επιλογήν…

Π.χ. το άρθρο 2, παράγραφος 1 λέει «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Συνάδει αυτό με το δικό τους μότο « οι αγορές, οι δανειστές, οι εταίροι, τα μνημόνια» όταν όλα τούτα έχουν -αποδεδειγμένα- ακυρώσει την αξιοπρέπεια μας;

Η λαϊκή ρήση «αυτός δεν έχει τον Θεό του», ως αναφορά σε αδίστακτους ανθρώπους, δεν είναι καθόλου τυχαία καθώς ο Θεός (όχι ως φόβητρο αλλά ως αγαπώμενος) είναι ανάχωμα για τις αντιθετικές της ανθρωπιάς πράξεις. Όταν αγαπάς δεν μπορείς να είσαι κακός, δόλιος και δυνάστης. Και όταν Αυτός που αγαπάς είναι ο Θεός συστέλλεσαι και δεν γίνεται να φέρεσαι ξεδιάντροπα καθώς σε ενδιαφέρουν τα περί Αγάπης που έχει πει και αποδείξει σε σένα τον ίδιο!

Βλέπετε μερικά πράγματα είναι εξαιρετικά απλά και αυτά είναι τα πιο σημαντικά.

Όσο για τα δικά τους περίπλοκα, ας τα σκεφτούμε πολύ σοβαρά, καθώς είμαστε λίγο πριν την κάλπη.

Ας μην τους επιτρέψουμε να μας ακυρώσουν ως ανθρώπους, για να μας χρησιμοποιήσουν ως αριθμούς.

Είναι τουλάχιστον ηλίθιο να παραχωρήσουμε τους υπέροχους εαυτούς μας -που είναι πλασμένοι για την αιωνιότητα- βορά και τροφοδοσία στις ανθρωπομηχανές τους που ξερνούν αλλοτρίωση και εν τέλει θάνατο. Και επειδή αυτό δεν συμβαίνει μόνο εδώ αλλά και στις.. καλύτερες ευρωπαϊκές οικογένειες, μιλούμε για τον θάνατο ολόκληρης της ανθρωπότητας, τελικά.

Δεν θα ήταν τραγικό;

Από: volosnow.gr