Ξ€ΧΑ$€$

Του Χαράλαμπου Χαραλάμπους
(χαγπχ)

Η φωνή του Ιμάμη, νωρίς τα χαράματα, χωρίς να το θέλει,
μου θύμισε, αυτό που χωρίς να το θέλω, το ξέχασα.
Η κατοχή συνεχίζεται.Σηκώθηκα, ντύθηκα βιαστικά και πήγα στο σχολείο μου.
Μπήκα να κάνω μάθημα σε μαθητές τρίτης Λυκείου.
Τα παιδιά με κοίταζαν παραξενεμένα.
Συνήθως έμπαινα στην τάξη γεμάτος χαρά.
Mε χαμόγελο.
Εκείνη τη μέρα ήμουν αλλιώτικος.
Τι έχεις δάσκαλε; Με ρωτούσαν επίμονα.
Κλείστε τα βιβλία τους είπα.
Ελάτε όλοι από ένα κομμάτι χαρτί.
Θέλω να γράψετε ότι θυμάστε από το ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
‘Έχετε μισή ώρα μπροστά σας.
Χτύπησε το κουδούνι.
Μάζεψα τις κόλλες.
Ο Αντώνης, το παλιόπαιδο του σχολείου, δεν έγραψε κάτι.
Ζωγράφισε μόνο την Κύπρο μοιρασμένη.
Από κάτω έγραψε:
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ.

Την ώρα που πήρα το σχέδιό του, μου χαμογέλασε
και μου έκλεισε το μάτι σαν να ήθελε να μου πει κάτι.
Την επόμενη μέρα το πρωί,
στον πιο κεντρικό τοίχο του σχολείου
όλοι αντίκρισαν ένα θέαμα που έσταζε αίμα.
Την Κύπρο ζωγραφισμένη σε μεγάλες διαστάσεις
μοιρασμένη, αιματοβαμμένη, αιμορροούσα.
Και από κάτω έγραφε:
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ .
Η διεύθυνση του σχολείου, ζήτησε άμεσα να καθαριστεί ο τοίχος.
Την επόμενη μέρα το πρωί, στον πεντακάθαρο τοίχο,
ο Αντώνης, μόλις άκουσε τον  Ιμάμη να ψάλλει τα χαράματα,
ήρθε και έγραψε στον τοίχο…
Ξ€ΧΑ$€$

Υ.Γ
Το "παλιόπαιδο" το επόμενο μάθημα
μου ζωγράφισε την Κύπρο  Ελεύθερη.
Από κάτω έγραψε.
ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ.
Δάσκαλε πήγαινε το σχέδιο στη Διεύθυνση, μου είπε.
Για τριάντα αργύρια το ΔΕΝ έφυγε μπροστά από το ΞΕΧΝΩ.
Για τριάντα αργύρια το ΔΕΝ μπήκε μπροστά από το ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ.

Από: Έκτακτο Παράρτημα