''Εἰ ὁ Θεὸς μεθ' ἡμῶν, οὐδεὶς καθ' ἡμῶν.''

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Πώς ματαιώθηκε η μονομερής Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα

Με την έναρξη της καθόδου της Ελληνικής Μεραρχίας με ενισχυμένη δύναμη πυρός στις αρχές του 1964 ύστερα από το ξέσπασμα της ούτω καλούμενης τουρκικής ανταρσίας το Δεκέμβρη του 1963, εξ αφορμής της υποβολής εκ μέρους της δικής μας πλευράς των 13 σημείων τροποποίησης του Συντάγματος -παρά τις περί του αντιθέτου υποδείξεις και προειδοποιήσεις Αθηνών και Ουάσιγκτον (Προεδρία Κένεντι)- φθάσαμε στο κατώφλι της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η Ένωση ήταν όχι μόνο ο προαιώνιος πόθος του Κυπριακού Ελληνισμού για την πραγματοποίηση της οποίας έχυσε ποταμούς αίματος, αλλά και η μόνη δίκαιη, βιώσιμη, μόνιμη και ρεαλιστική λύση του Κυπριακού, αφού μόνον αυτή εξασφάλιζε τη διαρκή ειρήνη και την εθνική και φυσική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού ύστερα από αιώνες δουλείας.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, σε ομιλία του στη Θεσσαλονίκη παραμονές της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου, διεκήρυττε: «Η Ένωσις ήλθεν, η Ένωσις άρχεται» και αργότερα δήλωσε ότι «οι Έλληνες της Κύπρου μετά την Ένωση έχουν μία ιστορική αποστολή, να συνεχίσουν με ειρηνικά μέσα την πολιτιστική εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς Ανατολάς».

Ο πρώτος μεσολαβητής του ΟΗΕ Φινλανδός διπλωμάτης Σάκαρι Τουομιόγια που ανέλαβε καθήκοντα στις 24/3/1964 είχε πεισθεί ότι μόνη ρεαλιστική και μόνιμη λύση του Κυπριακού ήταν η Ένωση, η οποία εθεωρείτο από τη διεθνή κοινότητα πλέον ως τετελεσμένο γεγονός λόγω της παρουσίας της Ελληνικής Μεραρχίας.
Ατυχώς ο έμπειρος Φινλανδός διπλωμάτης απέθανε πρόωρα χωρίς να ολοκληρώσει το έργο του. Ο γιος του Έρικ διετέλεσε χρόνια αργότερα Υπουργός των Εξωτερικών της χώρας του, σε βιβλίο δε που εξέδωσε αναφέρεται και στο Κυπριακό.
Ποία όμως υπήρξε η συμπεριφορά της Κυπριακής ηγεσίας κατά την περίοδο εκείνη, που όχι μόνον δεν αξιοποίησε την ισχυρή θέση που βρισκόταν η Κύπρος για πρώτη φορά στην ιστορία της, αλλά με απαράδεκτες συμπεριφορές τορπίλισε κάθε προσπάθεια να επιτευχθεί η Ένωση;
Ιδού λοιπόν μερικές αδιάψευστες μαρτυρίες που σήμερα όλοι αντιπαρέρχονται μέσα στο κλίμα γενικής πολιτικής υποκρισίας που επικρατεί, αφού δεν τολμούν με κριτικό πνεύμα να αντικρίσουν τις μετέπειτα εξελίξεις που με ιστορική νομοτέλεια μάς οδήγησαν στη σημερινή τραγική θέση που βρισκόμαστε ως Κυπριακός Ελληνισμός.
Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, οικογενειακός φίλος και στενός συνεργάτης του Γεωργίου Παπανδρέου, διατέλεσε Υπουργός Άμυνας στην Κυβέρνησή του και υπήρξε ο αρχιτέκτονας της καθόδου της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο.
Στο βιβλίο του «Ελλάς και Κύπρος: Τραγικά σφάλματα και ευκαιρίες (19/2/1964-15/7/1965)» αναφέρεται λεπτομερώς στην επίσκεψή του στην Κύπρο όπου αφίχθηκε στις 20.8.1964 κατ’ εντολήν του Πρωθυπουργού της Ελλάδας.
Κατά την επίσκεψή του συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στο Προεδρικό Μέγαρο, παρόντων του Σπύρου Κυπριανού και Πολύκαρπου Γιωρκάτζιη.
Ο Π. Γαρουφαλιάς τούς ανέπτυξε εν εκτάσει το σχέδιο μονομερούς Ενώσεως και τους λόγους που συνηγορούσαν για την εφαρμογή του καθώς και την απόφαση του Συμβουλίου του Στέμματος (σελ. 185-209).
Στη συζήτηση που ακολούθησε οι Σπ. Κυπριανού και Πολ. Γιωρκάτζιης υποστήριξαν ενθέρμως το σχέδιο και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος το δέχθηκε κατ’ αρχήν.
Είναι πρακτικώς αδύνατον να μεταφερθούν εδώ όλα τα διαμειφθέντα που ασφαλώς έχουν ύψιστη ιστορική σημασία και τα οποία οι ασχολούμενοι με το Κυπριακό είτε αγνοούν είτε σκόπιμα αντιπαρέρχονται.
Αξίζει, όμως, να τονιστεί ότι ο Γαρουφαλιάς τόνισε στους συνομιλητές του ότι η Ένωση εκτός από την ικανοποίηση ενός επιτακτικού αιτήματος της Ιστορίας θα αποτελέσει σταθμό στην οικονομική και πολιτική εξέλιξη της Κύπρου, της Μητέρας Ελλάδας και του Ελληνικού Έθνους.
Ο Μακάριος και ο Γαρουφαλιάς την επόμενη μέρα επιθεώρησαν με ελικόπτερο την περιοχή Τηλλυρίας όπου είχαν διεξαχθεί οι πολεμικές επιχειρήσεις.
Στο δείπνο που παρέθεσε ο Μακάριος στο Προεδρικό Μέγαρο προς τιμήν του κ. Γαρουφαλιά παρακάθισαν μόνο οι Π. Γιωρκάτζιης και Σπ. Κυπριανού, στους οποίους, ο Μακάριος υπέδειξε στη συνέχεια να αποχωρήσουν, προφανώς, διότι δεν ήθελε να είναι παρόντες.
Στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες Μακαρίου-Γαρουφαλιά που ακολούθησαν ο πρώτος έθεσε διάφορα ερωτήματα, τα οποία ο δεύτερος με πολλή σαφήνεια, ειλικρίνεια και ευθύτητα του απάντησε.
Μία από τις ερωτήσεις που απηύθυνε ο Μακάριος ήταν ότι σε περίπτωση Ενώσεως, αν θα μπορούσε να γίνει Αντιβασιλέας! (σελ.198).
Ο Γαρουφαλιάς απήντησε ότι το Σύνταγμα της Ελλάδας δεν προβλέπει κάτι τέτοιο και καθορίζει περιοριστικά τις περιπτώσεις Αντιβασιλείας σε μόνη ασθένεια ή αποδημία του Βασιλέως. «Θεσμός, όπως ο Αγγλικός θεσμός της Αντιβασιλείας των Ινδιών, δεν υπάρχει σε μας. Υπάρχει μόνον ο θεσμός του Υπουργού - Γενικού Διοικητού». «Αυτό δεν με ενδιαφέρει», απάντησε ο Μακάριος.
Οι διάφορες αιτιάσεις του Μακαρίου αποδεικνύουν ότι ήθελε με διάφορα προσχήματα να αποδεσμευτεί από την υπόσχεση που έδωσε στο Γαρουφαλιά, ότι θα του επέδιδε επιστολή για το όλο θέμα της μονομερούς Ένωσης, για να την επιδώσει προσωπικά στο Βασιλέα (σελ. 197).
Οι συνεχείς παλινωδίες του Μακαρίου και η εντεινόμενη ανθελληνική, ανθενωτική και αντινατοϊκή εκστρατεία στην Κύπρο ανάγκασαν τον Γ. Παπανδρέου να ζητήσει από το Γαρουφαλιά να επιστρέψει στην Αθήνα. Έκτοτε αρχίζει ο «Άγνωστος Πόλεμος Αθηνών -Λευκωσίας» όπως τον περιγράφει στο ομώνυμο βιβλίο του ο συμπατριώτης μας Ανδρέας Αθανασίου, που ζει στην Αθήνα, με όλες τις τραγικές συνέπειες που ακολούθησαν στην Κύπρο και την Ελλάδα μέχρι την Τουρκική εισβολή.

πηγή:  http://www.sigmalive.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου