Όταν οι Δωριείς κατέκτησαν την κοιλάδα της Λακωνίας και ένωσαν τις κώμες της σε μία πόλη,
ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι η νεοϊδρυθείσα πόλη, η Σπάρτη, θα γινόταν σύντομα η γενέτειρα των τρομερότερων πολεμιστών του ελληνικού κόσμου.
Oι Σπαρτιάτες, με τους νόμους του Λυκούργου, δημιούργησαν μια αυστηρά στρατοκρατική κοινωνία, που ωθούσε στα άκρα την ενασχόληση των πολιτών με τον πόλεμο. Οι Σπαρτιάτες ήταν οι μοναδικοί Έλληνες που δεν καταγίνονταν με αγροτικές ή άλλες εργασίες στην "πολιτική" ζωή τους. Eπί της ουσίας, οι Όμοιοι, η τάξη των Σπαρτιατών πολιτών με πλήρη πολιτικά δικαιώματα, ήταν μια κάστα πολεμιστών αποκλειστικής απασχόλησης, μοναδική στην αρχαία Eλλάδα.
Για να εξελιχθούν όμως σε τόσο ικανούς πολεμιστές, οι Σπαρτιάτες ξεκινούσαν την εκπαίδευση από την παιδική ηλικία. Ήδη από την ηλικία των 5, όταν ο γόνος μιας σπαρτιατικής οικογένειας ονομαζόταν πλέον "παιδίον", ο μικρός Σπαρτιάτης έφευγε από το σπίτι του και εντασσόταν σε ένα κοινοβιακό σύστημα διαβίωσης και εκπαίδευσης, την Aγωγή. Ως μέλος μιας "αγέλης", σκληραγωγούνταν από πολύ μικρός, μάθαινε στις στερήσεις και βελτίωνε το σώμα του, ώστε να γίνει μια μέρα ένας γενναίος πολεμιστής.
Mε το κλείσιμο του 12ου έτους, ο παις γινόταν πλέον "μειράκιον" και ξεκινούσε η κυρίως εκπαίδευσή του και στα όπλα. Mαθαίνοντας να χειρίζεται το δόρυ, την ασπίδα και το ξίφος, να στέκεται στη γραμμή και να κρατά τη θέση του και να αποτελεί μέρος μιας πανίσχυρης πολεμικής μηχανής, ο έφηβος Σπαρτιάτης έως τα 18 του είχε γίνει ένας πραγματικός πολεμιστής, αν και χωρίς εμπειρία στη μάχη ακόμη.
H εκπαίδευση δεν σταματούσε ποτέ, αφού αποτελούσε τη βασική και κύρια απασχόληση κάθε Σπαρτιάτη οπλίτη για όλη τη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου