«Το πολυετές τραύμα του αποκλεισμού από τη Δύση είναι η τελική κινητήρια δύναμη πίσω από την εμβάθυνση της εταιρικής σχέσης μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας», γράφει ο Σουάτ Κιμıκıγιόγλου, ανώτερος συνεργάτης του Ινστιτούτου Πολιτικής Ασφάλειας και Ανάπτυξης στη Στοκχόλμη.
Ο ίδιος προειδοποίησε την Άγκυρα, ότι κινδυνεύει τελικά να χάσει την ανεξαρτησία της με την στροφή της προς ανατολάς.
«Η Τουρκία βλέπει τόσο την Ευρώπη όσο και τις Ηνωμένες Πολιτείες να φαίνονται όλο και πιο αδύναμες, διχασμένες και ιδεολογικά αλλοπρόσαλλες, δίνοντας στην Άγκυρα περαιτέρω κίνητρο να κινηθεί προς τον άξονά της Μόσχας.
Η απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και τη σφαίρα επιρροής του Κρεμλίνου, προκαλεί συζητήσεις σχετικά με την έκταση της επιρροής της Μόσχας στην Άγκυρα.
«Η εμβάθυνση των τουρκορωσικών σχέσεων γίνεται εν μέσω όμως σημαντικών αναταραχών στον δυτικό κόσμο», γράφει ο Κιμıκıκıόγλου.
Ανακαλύπτοντας ένα ξεκάθαρο επίπεδο δυτικής αναποτελεσματικότητας που προκλήθηκε από παράγοντες όπως το Brexit, η προεδρία του Τραμπ και η άνοδος του δεξιού αυταρχισμού, η Τουρκία αναπροσανατολίζει την πορεία της προς τη Ρωσία και την Ευρασία, αναφέρουν τουρκικές πηγές.
Η εσωτερική πολιτική της Τουρκίας διαδραματίζει επίσης έναν ρόλο στον άξονα αυτό, καθώς οι αυξανόμενα αυταρχικές πρακτικές του κράτους δημιουργούν μεγάλα εμπόδια σε μεγάλες δυτικές πρωτεύουσες και θεσμούς.
«Με την εμβάθυνση της σχέσης με τη Ρωσία και τον ευρασιανισμό, η Τουρκία μπορεί να νομιμοποιήσει τον αυταρχικό της κανόνα, ωστόσο, αυτό θα συμβεί με πολύ μεγάλο κόστος για την ίδια», τονίζει ο ίδιος ο αναλυτής τουρκικής καταγωγής.
AΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Πριν λίγες εβδομάδες, Τούρκος ειδικός σε άρθρο του αναφέρει ότι το «ποτάμι πλέον δεν γυρίζει πίσω» για την Άγκυρα.
«Ο δυτικός προσανατολισμός της Τουρκίας φαίνεται μερικές φορές καθαρά ως αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων που επέβαλλε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ στην πρώιμη Τουρκική Δημοκρατία του 1923. Στόχος του εκσυγχρονισμού και της εκκοσμίκευσης μέσω του εθνικιστικού σχεδίου ήταν να «φέρει την Τουρκία στο επίπεδο του σύγχρονου πολιτισμού», δήλωσε ο ίδιος.
Αλλά η δυτικοποίηση ήταν μια διαδικασία που άρχισε πολύ πριν, κατά την ύστερη οθωμανική περίοδο. Επιπλέον, η Τουρκία ενσωματώθηκε θεσμικά με την Δύση με την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, με την είσοδο στο ΝΑΤΟ τον Φεβρουάριο του 1952.
Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991 όμως, το ζήτημα του στρατηγικού προσανατολισμού της Τουρκίας επανεμφανίστηκε ξανά πιο δυναμικό. Από την δεκαετία του 1990 ενώ κάποιοι μιλούσαν για τον θρίαμβο του δυτικού μοντέλου στην Τουρκία, άρχισαν να εμφανίζονται άλλες ιδεολογίες όπως: ο νεο-οθωμανισμός, ο νεο-ισλαμισμός και ο νεο-Ευρασιανισμός.
Η «Εξωτερική Πολιτική της Σύγχρονης Τουρκίας: Η Εξουσία και η Ιδεολογία του Ευρασιανισμού» από τον ειδικό του Πανεπιστημίου της Μαύρης Θάλασσας, Özgür Tüfekçi, είναι ένα σαφές μήνυμα για τις εξελίξεις στην σημερινή Τουρκία.
«Ο Ευρασιανισμός, περιλαμβάνει γενικά την ιδέα ότι η Τουρκία θα πρέπει να επαναπροσανατολιστεί από τη Δύση, υπέρ μιας μεγάλης χώρας της Ανατολικής και Κεντρικής Ασίας. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016, υπάρχουν αναφορές ότι εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες αντι-αμερικανοί νέο-ευρασιανιστές υπάλληλοι όλων των βαθμίδων, κατέλαβαν τις κενές θέσεις σε τουρκικούς κρατικούς θεσμούς, μαζί με τους Ισλαμιστές του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ)», δηλώνει ο ίδιος.
Ο Τουφεξί ονομάζει «νεοευρασιανισμό» την θεωρία που ξεκίνησε με «ειδικές επιχειρήσεις» από την δεκαετία του 1990, εν μέρει με τις πρωτοβουλίες του Προέδρου Τουργκούτ Οζάλ. Ο Οζάλ αν και πρόθυμος να αναπτύξει σχέσεις με τα νέα ανεξάρτητα τουρκογενή κράτη στην Κεντρική Ασία, από την αρχή κατάλαβε ότι η Τουρκία θα διαδραμάτιζε ρόλο «μεγάλου αδελφού».
Η Άγκυρα θέλησε να δημιουργήσει μια νέα σφαίρα επιρροής, δημιουργώντας οδικές, ενεργειακές και επικοινωνιακές συνδέσεις.
Σήμερα όμως, ο Ευρασιανισμός στην Τουρκία αποτελεί την κύρια γραμμή που προωθήθηκε από τον ηγέτη του κόμματος Βατάν (Πατρίδα) Ντογκού Περιντσέκ.
Ο Περιντσέκ υπήρξε εδώ και δεκαετίες ένας προπαγανδιστής στην τουρκική πολιτική, πιέζοντας για περισσότερη αντι-αμερικανική στάση και σχέσεις με την Ρωσία, στα πλαίσια ενός τουρκικού εθνικιστικού προγράμματος με μια επιφανειακή επικάλυψη αριστερού συμβολισμού.
Αυτό σήμερα ταιριάζει με τον νεοευρασιανισμό του Αλέξανδρου Ντούγκιν. Ενός γενειοφόρου Ρώσος ιδεολόγου, που είναι και σύμβουλος του Πούτιν. Οι αντι-συμβατικές, μη φιλελεύθερες πνευματο-ιστορικές θεωρίες του Ντούγκιν, επικεντρώνονται στην καταστροφή του ΝΑΤΟ, στην καταπολέμηση της ΕΕ και στην καλλιέργεια ενός πολυπολικού συστήματος βασισμένου σε υποτιθέμενες ιστορικές σφαίρες επιρροής.
Ντούγκιν και Περιντσέκ έχουν έρθει σε επαφή τα τελευταία χρόνια με τον Ρώσο σύμβουλο και φιλόσοφο να παρακολουθεί ακόμα και κυβερνητικές συνελεύσεις του AKP.
Μάλιστα λέγεται ότι έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο στην εξομάλυνση των σχέσεων της Ρωσίας με την Τουρκία μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους τον Νοέμβριο του 2015.
Ωστόσο η στάση που θα τηρήσει ο Ερντογάν μετά την πρόσφατη επίθεση «φιλίας» του διωκομένου από την αμερικανική δικαιοσύνη Ν. Τραμπ, θα καθορίσει το τι θα πράξει τελικά η Τουρκία το επόμενο διάστημα.
Με δεδομένη την κόντρα ΗΠΑ-Ρωσίας παντού στον πλανήτη και ειδικά στην Ευρώπη, η Άγκυρα θα αναγκαστεί να διαλέξει ανάμεσα σε Κρεμλίνο και Ουάσιγκτον, διότι και με τους δύο δεν γίνεται πλέον.
https://www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου