“Τό στέμμα τῶν αὐγῶν”

“Στέμμα τῶν αὐγῶν” ονόμασε ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ο ελεήμων, αυτοκράρορας Νικαίας (1222-12540), ένα διάδημα που δώρισε στην σύζυγο του, το οποίο στόλιζαν μαργαριτάρια και πολύτιμοι λίθοι, τους οποίους οποίους απέκτησε με την πώληση...

αυγών από το κτήμα του! Το στέμμα αυτό ενσάρκωνε ένα ολόκληρο πρόγραμμα για την ανόρθωση της αγροτικής οικονομίας και κτηνοτροφίας! Πρώτος ο αυτοκράτορας έδωσε το καλό παράδειγμα στη γεωργία! Τα αυτοκρατορικά κτήματα ορίσθηκε να γίνουν πρότυπα για να δείξουν στους υπηκόους τι μπορεί ν’ αποφέρει η φροντισμένη και συνετή οικονομική διαχείρηση στη γεωργία, την αμπελοκομία και την κτηνοτροφία.

Βασικός στόχος της οικονομικής πολιτικής ήταν να καταστήσει τη χώρα οικονομικά αυτάρκη. Προστάτευσε την αυτοκρατορία από την εισαγωγή ξένων προϊόντων και την απάλλαξε από το οικονομικό μονοπώλιο των ιταλικών πόλεων. Απαγόρευσε αυτστηρά στους υπηκόους του ν’ αγοράζουν είδη πολυτελείας από το εξωτερικό. Κάθε πολίτης έπρεπε ν’ αρκεσθεί σε “ό,τι παράγει το ρωμαϊκό έδαφος και ό,τι δημιουργούν τα ρωμαϊκά χέρια” !!!

(G. Ostrogorsky, Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους, Ιστορικές εκδ. Σ. Δ. Βασιλόπουλος, Αθήνα 1993)

Αν διαβάσατε μέχρι εδώ ξαναδιαβάστε το από την αρχή και δακρύστε με την απλότητα της λύσης που έχουμε κάτω από τη μύτη μας αλλά κανείς δεν μιλά γι’ αυτήν! Κανείς δεν μας δίνει πλέον δανεικά, σπάραζε ο Καψής στο Mega προχτές! Και ποιος τα θέλει τα δανεικά; Τα ευρώ δεν τρώγονται, οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά δεν καταπίνονται ενώ καταστρέφουν το περιβάλλον και πληγώνουν ανεπανόρθωτα την αισθητική μας (συνεπώς και τον τουρισμό), δεν γεμίζουν το στομάχι, τα εισαγώμενα φτηνά ή ακριβά προϊόντα δεν δίνουν θέσεις εργασίας, δεν προσφέρουν τη χαρά της δημιουργίας, μόνο την απληστία κάποιων ικανοποιούν σπέρνοντας κατάθλιψη και απαξιώνοντας τους υπόλοιπους!

Δεν ξέρω αν ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς ήταν ο Ιωάννης Δούκας Βατάτζης ή ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, όπως πάντα μας δίδασκαν, εκείνο που καταλαβαίνω είναι ότι το “στέμμα τῶν αὐγῶν” μου μοιάζει ίδιο με τα “ξύλινα τείχη” της Πυθίας! Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς μας δείχνει το δρόμο και οι Βυζαντινοί τους ανίκανους και ολιγόπιστους προδότες αυτοκράτορες και υπαλλήλους του Κράτους τους έριχναν στις φυλακές ή τους εξόριζαν αφού πρώτα φρόντιζαν να μην είναι σε θέση να ξανάκανουν κακό στο μέλλον (τύφλωση ή άλλα, δεν γινόταν ως τιμωρία από εκδίκηση αλλά κυρίως για προφύλαξη της αυτοκρατορίας -δημόσιο συμφέρον).

πηγη

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/09/blog-post_517.html