Αρκεί να λεχθεί λοιπόν ότι, η Μόσχα αναβαθμίζει την υποστήριξή της στον Μαδούρο και καταστρώνει ένα σχέδιο δράσεως για την ανάπτυξη ενός σφαιρικού προγράμματος διμερούς συνεργασίας, μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης προοπτικής. Τώρα, αυτό μπορεί μόνο να σημαίνει ότι κατά την ρωσική εκτίμηση , το αμερικανικό σχέδιο για την ανατροπή του καθεστώτος –με οικονομικές κυρώσεις και άλλα υποχθόνια μέσα (όπως σαμποτάζ της ηλεκτροδότησης) και διάφορες μεθόδους πολιτικής και διπλωματικής πίεσης (μεταξύ των οποίων και την παράνομη κατάσχεση καταθέσεων της Βενεζουέλας σε Δυτικές τράπεζες, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων), μπορεί και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι ενδιαφέρον ότι η Κούβα, η οποία έχει πλούσια πείρα αντίστασης στις καταπιεστικές μεθόδους της Ουάσιγκτον, συνεργάζεται στενά με την Ρωσία σε αυτή την κατεύθυνση.
Από ότι φαίνεται –μέχρι τώρα τουλάχιστον- μια ευθεία αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στην Βενεζουέλα για την βίαιη μεταβολή του καθεστώτος δεν είναι στο πρόγραμμα. Αυτό που αναμένεται είναι μάλλον μια παρατεταμένη περίοδος ψυχρού πολέμου φθοράς. Μπορεί η Ρωσία να αναδεχτεί το οικονομικό βάρος που αυτό συνεπάγεται; Αλλά η αναλογία της ρωσικής επέμβασης στην Συρία δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση, καθόσον η Βενεζουέλα είναι μια πλούσια χώρα με τα μεγαλύτερα γνωστά αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Επίσης και η Κίνα έχει ισχυρούς λόγους να νοιάζεται για την οικονομική σταθερότητα της Βενεζουέλας.
Από την άλλη πλευρά, για την Ρωσία είναι υπόθεση ζωτικής σημασίας οι ΗΠΑ, που φιλοδοξούν να γίνουν ο πρώτος εξαγωγέας πετρελαίου και φυσικού αερίου, να μην πάρουν τον έλεγχο των τεράστιων αποθεμάτων της Βενεζουέλας, γιατί έτσι θα αποκτούσαν την δύναμη να ρυθμίζουν κατά βούληση την παγκόσμια προσφορά και ζήτηση ενέργειας και να καθορίζουν την τιμή του πετρελαίου και του αερίου.
Σε γεωπολιτικούς όρους, μια ισχυρή ρωσική παρουσία στην Βενεζουέλα καθίσταται ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί της Ρωσίας απέναντι στην αυξανόμενη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά μήκος των δυτικών ρωσικών συνόρων στην κεντρική και ανατολικήν Ευρώπη και στα Βαλτικά κράτη. Και αυτό μόνο του καθιστά την Βενεζουέλα έναν στρατηγικό εταίρο για την Ρωσία. Σε απλή διατύπωση, οποιαδήποτε προβολή της ρωσικής δύναμης στην αυλή των ΗΠΑ θα επιβάλει στην Ουάσιγκτον σε κάποιο σημείο, και σύντομα μάλλον παρά αργά, την επιτακτική ανάγκη να προσέλθει σε έναν εποικοδομητικό διάλογο και σε διαπραγματεύσεις με την Μόσχα, οσοδήποτε δυσκολοχώνευτες και να είναι οι προοπτικές τους.
Και πράγματι, σε κάποιο σημείο της ανακοίνωσής της , η Ζαχάροβα, με «μπηχτή» στο Δόγμα του Μονρόε (σημ: «Η Αμερική μόνο για τους Αμερικανούς») που επικαλέστηκε η κυβέρνηση Τραμπ, έθεσε το αιχμηρό ερώτημα: «Και αυτοί τι δουλειά έχουν στο Ανατολικό Ημισφαίριο; ΄Ισως πιστεύουν ότι οι άνθρωποι σ΄αυτήν την πλευρά του κόσμου θα είναι ευγνώμονες όταν η Ουάσιγκτον αλλάζει κατά βούληση τους ηγέτες τους και σκοτώνει όσους δεν της αρέσουν; ΄Η οι ΗΠΑ πιστεύουν ακόμη ότι οι λαοί περιμένουν τους Αμερικανούς να τους φέρουν την δημοκρατία στα φτερά των βομβαρδιστικών τους; Ρωτήστε τους Ιρακινούς, τους Λίβυους και τους Σέρβους γι΄αυτά.»
Η Ζαχάροβα δεν αναφέρθηκε ανοικτά στην Ουκρανία, ή στα Βαλτικά κράτη και στην Πολωνία και στην Μαύρη Θάλασσα και στον Καύκασο, αλλά το υπονοούμενο μήνυμα ήταν σαφές: ΄Οταν οι ΗΠΑ αλωνίζουν στην αυλή της Ρωσίας, η Ρωσία χρησιμοποιεί το δικαίωμά της να ανταποδώσει τα ίδια. Τελεία και παύλα. Είναι χρήσιμο να υπομνησθεί η λύση της κρίσης των ρωσικών πυραύλων στην Κούβα, το 1962, με την αμοιβαία απόσυρση των ρωσικών πυραύλων από την Κούβα και των αμερικανικών από την Τουρκία.
Το τηλεφώνημα του Πομπέο στον Λαβρώφ αποκαλύπτει ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να διαγνώσουν τις προθέσεις της Ρωσίας. Είναι ενδιαφέρον ότι η σχετική ρωσική ανακοίνωση ανέφερε ότι ο Λαβρώφ έθεσε και τα θέματα της Ουκρανίας και της Συρίας στην συνομιλία με τον Πομπέο. Οι παρατηρήσεις του ήταν αιχμηρές: «Ο Σεργκέι Λαβρώφ υπογράμμισε επίσης ότι η πρόθεση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν στο Ισραήλ κυριαρχικά δικαιώματα στα Υψώματα του Γκολάν θα μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, να παρεμποδίσει την διαδικασία διευθέτησης του Συριακού και να επιδεινώσει την κατάσταση στην Μέση Ανατολή. Αναφερόμενος στην Ουκρανία, ο Σεργκέι Λαβρώφ τόνισε ότι είναι απαράδεκτη η αμερικανική τακτική να υποβοηθεί τις ενέργειες του καθεστώτος του Κιέβου στον τορπιλισμό των συμφωνιών του Μινσκ για τον διακανονισμό της ενδο-ουκρανικής σύγκρουσης.»
Περιέργως, η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την τηλεφωνική συνομιλία, παρέλειψε κάθε αναφορά στην Συρία και στην Ουκρανία. Προφανώς ήταν πολύ καυτή η πατάτα για την Ουάσιγκτον, ακόμη και να αναφέρει ότι ο Λαβρώφ επεσήμανε την αμερικανική συμπεριφορά στο «Ανατολικό Ημισφαίριο», την οποία η Ρωσία θεωρεί μη ανεκτή.
ΣημΜετφ: * Την δημοσίευση του άρθρου ακλούθησαν οι ακόλουθες εξελίξεις.
1.- Ο Πρόεδρος Τραμπ κάλεσε την Ρωσία να φύγει από την Βενεζουέλα και απείλησε ότι «όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι».
2.- Η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ απάντησε «προτού μιλήσουν για τα νόμιμα συμφέροντα άλλων εθνών, θα συμβούλευα την κυβέρνηση των ΗΠΑ να τηρεί τις υποσχέσεις της στην διεθνή κοινότητα» -αναφερόμενη στην υπόσχεση Τραμπ για απόσυρση των Αμερικανών από την Συρία.
3.- Η ρωσική κρατική βιομηχανία παραγωγής οπλικών συστημάτων Rosoboronexport ανακοίνωσε ότι ένα νέο κέντρο εκπαίδευσης πληρωμάτων ελικοπτέρων οικοδομήθηκε στο Καράκας , στο οποίο πιλότοι θα εκπαιδεύονται σε μεταφορικά Μι-17 και Μι-26, σε επιθετικά Μι-36 και σε άλλους τύπους ρωσικών ελικοπτέρων. Μεταδόθηκαν και φωτογραφίες:
Ρωσικό ελικόπτερο Μι-26 υπερίπταται του Καράκας AFP / Raul Arboleda
Πηγή
http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2019/04/blog-post_47.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου