Εν Αθήναις…στα χαμένα χρόνια

.

«Δεκαετία του ’60 και οι Αθηναίοι μοιάζουν «ζαλισμένοι» με όσα συμβαίνουν γύρω τους: εκατοντάδες χιλιάδες νέοι κάτοικοι έρχονται από την επαρχία και η πόλη κτίζεται άναρχα.

Στον δρόμο κυκλοφορούν βέσπες, οι γραμμές του τηλεφώνου αποκτούν τους πρώτους φαρσέρ και τα τρανζίστορ ­ των 1.375 δραχμών ­ γίνονται ανάρπαστα.

Τα σπίτια αποκτούν ηλεκτρικά πλυντήρια και παρκετέζες ενώ το ελληνικό γλέντι «εξευρωπαΐζεται».»

Από ένα βιβλίο του Καιροφύλα τα παραπάνω ….

Ναι δεκαετία του ΄60 σε μια Αθήνα που αλλάζει….τα φροντιστήρια Αγγλικών κάνουν εμφάνιση….

Τα ποδοσφαιράκια….τα φλιμπεράδικα….τα μπιλιαρδάδικα είναι της μόδας και μετά για μπιφτέκι στο  ψηλό σκαμνί στα πρώτα φαστφουντάδικα με την απαραίτητη ατομική μπύρα.

Στα παρτάκια στα σπίτια με τα μωσαϊκά το βερμούτ στα σωληνάτα ποτήρια και τα μπλούζ από τα 45ρια στα ηλεκτρόφωνα να απαιτούν να χαμηλώσουν τα φώτα….

Έρωτες της ηλικίας ….υποσχέσεις….

Για να σε επαναφέρει στην σημερινή πραγματικότητα ο καθρέφτης του σπιτιού σου και να σε κάνει να σιγοψιθυρίσεις με φανερή θλίψη….

«Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα… «

Δεν ξέρω αν πήγαν χαμένα ή ζήσαμε καλά όσα μπορέσαμε από αυτά.

Πηγή: Πίσω στα παλιά

https://averoph.wordpress.com