Η αιωνιότητα δεν είναι ότι κάποτε μετά το θάνατο θα ζήσουμε χωρίς τέλος. Η αιωνιότητα είναι η κοινωνία μας με τον Θεό.
Μητροπολίτης Αντώνιος Σουρόζ
ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Προσέξτε να μην "σκοτώνετε" το χρόνο, επειδή όταν "σκοτώνετε" το χρόνο, σκοτώνετε τη ζωή σας.
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ...
Εσύ που είσαι στο Μοναστήρι, όταν πλησιάσεις τον αδελφό σου, εσύ που είσαι σύζυγος, όταν πλησιάσεις τον ή την σύζυγό σου, εσύ που είσαι πατέρας, μητέρα, όταν πλησιάσεις το παιδί σου… ό,τι θα του πεις, ό,τι σκέφτεσαι να του πεις, πες το, α…φού πρώτα του πεις δυο κουβέντες που θα του δώσουν χαρά, παρηγοριά, μια ανάσα. Να τον κάνεις να πεί, ανακουφίσθηκα, χάρηκα! Να κάνετε τους άλλους να σας καμαρώνουν, να σας αγαπούν , να χοροπηδούν από τη χαρά τους, όταν σας συναντούν. Διότι όλοι οι άνθρωποι στην ζωή τους, στο σπίτι τους, στο σώμα τους και στην ψυχή τους έχουν πόνο, αρρώστιες, δυσκολίες, βάσανα, και ο καθένας κρύβει τον πόνο μέσα στο πουγγί του το κρυφό, μέσα στην καρδιά του, στο σπίτι του, για να μην το ξέρουν οι άλλοι. Έτσι εγώ δεν ξέρω τι πόνο έχεις εσύ και εσύ δεν ξέρεις τι πόνο έχω εγώ. Μπορεί να γελώ και να φωνάζω, να παίζω, αλλά κατά βάθος πονώ, και γελώ και φωνάζω, για να σκεπάσω την λύπη μου. Γι’ αυτό δώσε στον άλλον πρώτα ένα χαμόγελο.
3 φορές γεννιόμαστε κατά το διάστημα του βίου μας
''Μίαν καὶ ἀνεπανάληπτον φορὰν ἀπὸ τὴν μητέρα μας· εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ἀπὸ γῆν προερχόμεθα καὶ εἰς γῆν πορευόμεθα. Κατὰ τὰς ὑπολοίπους δύο γεννήσεις μετατιθέμεθα ἀπὸ τὴν γῆν εἰς τὸν οὐρανόν. Ἐξ αὐτῶν ἡ μία γέννησις εἶναι ἡ τῆς Χάριτος, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καὶ τὴν ὀνομάζομεν ἀληθῶς παλιγγενεσίαν. Ἡ δευτέρα πάλιν γέννησις ἐπιτυγχάνεται διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῶν κόπων τῶν καλῶν καὶ ἐναρέτων πράξεων, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἡμεῖς τώρα ἐστάθημεν.''
∽ Ἀγια Συγκλητικῆ Εὐργετινὸς Α΄ σελ, 94 -95.
Στα περιοδικά και τις ταινίες, η "εικόνα του γάμου" είναι πάντα ένα νέο, όμορφο ζευγάρι που μόλις "ξεκίνησε" τη ζωή του γάμου με ένα μακροχρόνιο φιλί. Αλλά θυμάμαι πως κάποτε, σε μια ωραία φθινοπωρινή μέρα, είδα ένα ηλικιωμένο και προφανώς φτωχό ζευγάρι να κάθεται σε έναν πάγκο σε έναν δημόσιο κήπο στο Παρίσι. Καθόταν σιωπηλά, κρατώντας τα χέρια, και έτσι απολάμβαναν τόσο το αχνό φως και τη ζεστασιά αυτής της φθινοπωρινής βραδιάς. Ήταν σιωπηλοί, οι λέξεις μιλούσαν, τα πάθη αφανίστηκαν, οι καταιγίδες εξασθενούσαν.
Η ζωή ήταν πίσω, αλλά ήταν εδώ και τώρα - σε αυτή τη σιωπή, με αυτό το φως, σε αυτή τη ζεστασιά, σ 'αυτά τα σιωπηλά ενωμένα χέρια. Ήταν μια ζωή έτοιμη για αιωνιότητα, ώριμα για χαρά. Και αυτό για πάντα έμεινε για μένα η εικόνα του γάμου, της πραγματικά ουράνιας ομορφιάς...
Protopresbyter Alexander Schmemann
http://apantaortodoxias.blogspot.com
Μητροπολίτης Αντώνιος Σουρόζ
ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Προσέξτε να μην "σκοτώνετε" το χρόνο, επειδή όταν "σκοτώνετε" το χρόνο, σκοτώνετε τη ζωή σας.
ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ...
Εσύ που είσαι στο Μοναστήρι, όταν πλησιάσεις τον αδελφό σου, εσύ που είσαι σύζυγος, όταν πλησιάσεις τον ή την σύζυγό σου, εσύ που είσαι πατέρας, μητέρα, όταν πλησιάσεις το παιδί σου… ό,τι θα του πεις, ό,τι σκέφτεσαι να του πεις, πες το, α…φού πρώτα του πεις δυο κουβέντες που θα του δώσουν χαρά, παρηγοριά, μια ανάσα. Να τον κάνεις να πεί, ανακουφίσθηκα, χάρηκα! Να κάνετε τους άλλους να σας καμαρώνουν, να σας αγαπούν , να χοροπηδούν από τη χαρά τους, όταν σας συναντούν. Διότι όλοι οι άνθρωποι στην ζωή τους, στο σπίτι τους, στο σώμα τους και στην ψυχή τους έχουν πόνο, αρρώστιες, δυσκολίες, βάσανα, και ο καθένας κρύβει τον πόνο μέσα στο πουγγί του το κρυφό, μέσα στην καρδιά του, στο σπίτι του, για να μην το ξέρουν οι άλλοι. Έτσι εγώ δεν ξέρω τι πόνο έχεις εσύ και εσύ δεν ξέρεις τι πόνο έχω εγώ. Μπορεί να γελώ και να φωνάζω, να παίζω, αλλά κατά βάθος πονώ, και γελώ και φωνάζω, για να σκεπάσω την λύπη μου. Γι’ αυτό δώσε στον άλλον πρώτα ένα χαμόγελο.
3 φορές γεννιόμαστε κατά το διάστημα του βίου μας
''Μίαν καὶ ἀνεπανάληπτον φορὰν ἀπὸ τὴν μητέρα μας· εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ἀπὸ γῆν προερχόμεθα καὶ εἰς γῆν πορευόμεθα. Κατὰ τὰς ὑπολοίπους δύο γεννήσεις μετατιθέμεθα ἀπὸ τὴν γῆν εἰς τὸν οὐρανόν. Ἐξ αὐτῶν ἡ μία γέννησις εἶναι ἡ τῆς Χάριτος, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καὶ τὴν ὀνομάζομεν ἀληθῶς παλιγγενεσίαν. Ἡ δευτέρα πάλιν γέννησις ἐπιτυγχάνεται διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῶν κόπων τῶν καλῶν καὶ ἐναρέτων πράξεων, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἡμεῖς τώρα ἐστάθημεν.''
∽ Ἀγια Συγκλητικῆ Εὐργετινὸς Α΄ σελ, 94 -95.
Στα περιοδικά και τις ταινίες, η "εικόνα του γάμου" είναι πάντα ένα νέο, όμορφο ζευγάρι που μόλις "ξεκίνησε" τη ζωή του γάμου με ένα μακροχρόνιο φιλί. Αλλά θυμάμαι πως κάποτε, σε μια ωραία φθινοπωρινή μέρα, είδα ένα ηλικιωμένο και προφανώς φτωχό ζευγάρι να κάθεται σε έναν πάγκο σε έναν δημόσιο κήπο στο Παρίσι. Καθόταν σιωπηλά, κρατώντας τα χέρια, και έτσι απολάμβαναν τόσο το αχνό φως και τη ζεστασιά αυτής της φθινοπωρινής βραδιάς. Ήταν σιωπηλοί, οι λέξεις μιλούσαν, τα πάθη αφανίστηκαν, οι καταιγίδες εξασθενούσαν.
Η ζωή ήταν πίσω, αλλά ήταν εδώ και τώρα - σε αυτή τη σιωπή, με αυτό το φως, σε αυτή τη ζεστασιά, σ 'αυτά τα σιωπηλά ενωμένα χέρια. Ήταν μια ζωή έτοιμη για αιωνιότητα, ώριμα για χαρά. Και αυτό για πάντα έμεινε για μένα η εικόνα του γάμου, της πραγματικά ουράνιας ομορφιάς...
Protopresbyter Alexander Schmemann
http://apantaortodoxias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου