Πέρασαν 2 βδομάδες από την ημέρα που σε όλα τα σχολεία της χώρας πραγματοποιήθηκε η γιορτή για την 17 Νοέμβρη.
Ήταν η μέρα που άπαντες μιλούσαν για το μήνυμα που έστειλε εκείνο το
φοιτητικό κίνημα για αντίσταση, σε ό,τι ήταν αντίθετο με την δημοκρατία,
την ελευθερία και την κυριαρχία του λαού.
Σήμερα σε όλη την χώρα έχει ξεσπάσει ένα νέο μαθητικό κίνημα που προασπίζεται την ελληνικότητα της Μακεδονίας ενάντια σε μια απαράδεκτη συμφωνία, όπως είναι αυτή των Πρεσπών. Οι μαθητές μας βγήκαν από τον λήθαργο, σηκώθηκαν από τον καναπέ, άφησαν για λίγο στην άκρη τον φραπέ και αποφάσισαν να μιλήσουν και να δείξουν το ανάστημα τους. Μέχρι τώρα νομίζαμε όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι ότι μπορούμε εύκολα να τους χειραγωγήσουμε να τους κατευθύνουμε εκεί που εμείς θέλουμε, ξεχνώντας ότι έχουν δική τους προσωπικότητα και δικό τους τρόπο σκέψης.
Ακούστηκε η φράση “κάποιοι τους υποκινούν”, πείτε μου σας παρακαλώ ποιος γονιός μπορεί να συνεννοηθεί εύκολα με το παιδί του όταν αυτό είναι στην εφηβεία, πόσο μάλλον να πείσει κάποιος 300 εφήβους σε ένα σχολείο να κάνουν αυτό που θα τους υποδείξει. Αν μπορεί να γίνει αυτό τότε θέλω να μάθω ποιοι υποκίνησαν το Πολυτεχνείο ποια συμφέροντα κρύβονται από πίσω του, διότι αν οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν μόνοι τους τότε γιατί να μην ξεσηκωθούν μόνοι τους και οι μαθητές.
Τέλος ποτέ δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες για να μου αρέσουν τώρα, επομένως γελοίες εκφράσεις όπως, τα παιδιά είναι χρυσαυγίτες, φασίστες και εθνικιστές, είναι απλά κινήσεις που δείχνουν πόσο σάπιος είναι ο πολιτικός λόγος και πόσο “λίγοι” αυτοί που τον υπηρετούν.
Όσο χτυπάτε τους εφήβους τόσο αυτοί θα ενώνονται, θα δυναμώνουν και θα μάχονται. Ίσως ήρθε ο καιρός να ακούσουμε μια πιο αγνή φωνή, αυτή των παιδιών μας, της μαθητικής νεολαίας, γιατί σε αυτά τα παιδιά θα παραδώσουμε την Ελλάδα μας και έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράσουν την άποψη τους για την διαμόρφωση των συνθηκών του μέλλοντος που τους ανήκει.
Σήμερα σε όλη την χώρα έχει ξεσπάσει ένα νέο μαθητικό κίνημα που προασπίζεται την ελληνικότητα της Μακεδονίας ενάντια σε μια απαράδεκτη συμφωνία, όπως είναι αυτή των Πρεσπών. Οι μαθητές μας βγήκαν από τον λήθαργο, σηκώθηκαν από τον καναπέ, άφησαν για λίγο στην άκρη τον φραπέ και αποφάσισαν να μιλήσουν και να δείξουν το ανάστημα τους. Μέχρι τώρα νομίζαμε όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι ότι μπορούμε εύκολα να τους χειραγωγήσουμε να τους κατευθύνουμε εκεί που εμείς θέλουμε, ξεχνώντας ότι έχουν δική τους προσωπικότητα και δικό τους τρόπο σκέψης.
Ακούστηκε η φράση “κάποιοι τους υποκινούν”, πείτε μου σας παρακαλώ ποιος γονιός μπορεί να συνεννοηθεί εύκολα με το παιδί του όταν αυτό είναι στην εφηβεία, πόσο μάλλον να πείσει κάποιος 300 εφήβους σε ένα σχολείο να κάνουν αυτό που θα τους υποδείξει. Αν μπορεί να γίνει αυτό τότε θέλω να μάθω ποιοι υποκίνησαν το Πολυτεχνείο ποια συμφέροντα κρύβονται από πίσω του, διότι αν οι φοιτητές ξεσηκώθηκαν μόνοι τους τότε γιατί να μην ξεσηκωθούν μόνοι τους και οι μαθητές.
Τέλος ποτέ δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες για να μου αρέσουν τώρα, επομένως γελοίες εκφράσεις όπως, τα παιδιά είναι χρυσαυγίτες, φασίστες και εθνικιστές, είναι απλά κινήσεις που δείχνουν πόσο σάπιος είναι ο πολιτικός λόγος και πόσο “λίγοι” αυτοί που τον υπηρετούν.
Όσο χτυπάτε τους εφήβους τόσο αυτοί θα ενώνονται, θα δυναμώνουν και θα μάχονται. Ίσως ήρθε ο καιρός να ακούσουμε μια πιο αγνή φωνή, αυτή των παιδιών μας, της μαθητικής νεολαίας, γιατί σε αυτά τα παιδιά θα παραδώσουμε την Ελλάδα μας και έχουν κάθε δικαίωμα να εκφράσουν την άποψη τους για την διαμόρφωση των συνθηκών του μέλλοντος που τους ανήκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου