Οι διαφορές φανερώνουν ότι οι ευαγγελιστές δεν είχαν προσυνεννοηθεί για το περιεχόμενο των Ευαγγελίων τους. Επομένως γράφουν με ειλικρίνεια. Οι διαφορές είναι δευτερεύουσας σημασίας, φαινομενικές και δικαιολογημένες.
Άλλοι ευαγγελιστές μιλούν για έναν άγγελο στην Ανάσταση του Χριστού και άλλοι για δύο.Προφανώς ένας εμφανίσθηκε αρχικά στις πρώτες μυροφόρες και αργότερα στις επόμενες μυροφόρες παραβρέθηκε και δεύτερος.
Ο Ιωάννης γράφει
κάποια θαύματα που δεν τα έγραψαν οι άλλοι, γιατί πιθανόν να κινδύνευαν
οι θεραπευόμενοι από τη μανία των αρνητών του Χριστού. Ο Λάζαρος ίσως
να κινδύνευε. Όταν διαλύθηκε η δύναμη του Συνεδρίου το 70 μ.Χ., ο
Ιωάννης αναφέρει και για την Ανάσταση του Λαζάρου και τη θεραπεία του
τυφλού.
Μία φαινομενικά διαφορά είναι και η περιγραφή της κλήσης των μαθητών. Ο Ματθαίος και ο Μάρκος γράφουν ότι αμέσως μετά τους πειρασμούς, καθώς περπατούσε στις όχθες της λίμνης Γεννησαρέτ, είδε τον Πέτρο και τον Ανδρέα να ρίχνουν τα δίχτυα τους και παραπέρα τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη να τακτοποιούν τα δίχτυα τους. Εκεί τους κάλεσε να γίνουν αλιείς ανθρώπων, και τον ακολούθησαν. Κατά το Λουκά,
μετά τη Βάπτιση ο Χριστός πήγε στην Καπερναούμ και έκανε διάφορα
θαύματα (Λουκά 4,23). Μετά πήγε στη Ναζαρέτ, όπου δεν τον δέχθηκαν οι
Ναζαρηνοί. Μετά κατέβηκε πάλι στην Καπερναούμ και συνέχισε τις
θεραπείες. Τότε κάλεσε τελεσίδικα τους μαθητές κοντά Του με τη θαυμαστή
αλιεία (Λουκά 5,1-11). Ο Ιωάννης, μαθητής του Προδρόμου, γράφει για την πρώτη γνωριμία των μαθητών με το Χριστό. Ο Πρόδρομος έδειξε
σε δύο μαθητές του το Μεσσία (Ιωάν. 1,36-37), ο οποίος μετά τους
πειρασμούς ξαναπήγε στον Ιορδάνη. Ο Ιωάννης, που αγαπά να κρύβει τον
εαυτό του («ο μαθητής που αγαπούσε ο Ιησούς») αναφέρει το όνομα του
ενός, του Ανδρέα, που φώναξε τον αδελφό του, τον Πέτρο. Για το δεύτερο
δε γράφει, εννοείται. Ο Ιωάννης προφανώς έπεισε κι αυτός τον αδελφό του
τον Ιάκωβο για τη μεσσιανικότητα του Ιησού Χριστού. Αναφέρει μάλιστα ότι
οι δύο μαθητές του Προδρόμου κάθισαν μέχρι τη δεκάτη ώρα κοντά στο
Χριστό την πρώτη ημέρα της γνωριμίας. Ήταν επομένως κι αυτός εκεί και
πρόσεξε την ώρα που έφυγαν από το κατάλυμα του Χριστού.
Με τους
πρώτους μαθητές Του ο Χριστός ανέβηκε στη Γαλιλαία στο Γάμο της Κανά.
Εκεί έκανε το πρώτο θαύμα υπακούοντας στην παράκληση της μητέρας Του,
ενώ δεν είχε έλθει η ώρα Του (Ιωάν. 2,4). Μετά πήγε στα Ιεροσόλυμα για
τη γιορτή του Πάσχα, όπου πρώτη φορά έδιωξε τους εμπόρους κι έκανε
θαύματα. Μετά ξαναπήγε στον Ιορδάνη όπου σε κάποιο άλλο σημείο βάπτιζε ο
Πρόδρομος. Δεν είχε φυλακισθεί ακόμα (Ιωάν. 3,22-24). Μετά τη σύλληψη
και φυλάκιση του Ιωάννου (Μαρκ. 1,14, Ματθ. 4,12) και για το φθόνο των
φαρισαίων (Ιωάν. 4,1-3) ανέβηκε στη Γαλιλαία. Ανεβαίνοντας στη Γαλιλαία
συνάντησε και συζήτησε με τη Σαμαρείτισσα. Μετά άφησε τους
μαθητές Του για λίγο διάστημα να εργασθούν και τους κάλεσε σύντομα κοντά
Του με τη θαυμαστή αλιεία. Ο Πέτρος, για να δώσει το πλοιάριο να
διδάξει ο Χριστός, τον είχε ξανακούσει και για να ρίξει τα δίχτυα στο
νερό την ημέρα, ώρα ακατάλληλη για ψάρεμα, γνώριζε τη θαυματουργική
δύναμη του Χριστού.
Ο
Ματθαίος, που έγινε μαθητής αργότερα και ο Μάρκος, που δεν ήταν μαθητής
του Χριστού, δε δικαιολογούν το πώς οι πρώτοι μαθητές εγκατέλειψαν τα
πάντα και ακολούθησαν το Χριστό. Ο Λουκάς, όμως, πριν την κλήση τους
αναφέρει διάφορα θαύματα και τη θαυμαστή αλιεία. Ο Ιωάννης επίσης, που
ανήκει στους πρώτους μαθητές και επομένως είναι εγκυρότερος, αναφέρει
την πρώτη γνωριμία, τις πρώτες ανεπίσημες συνοδοιπορίες με το Χριστό και
παραλείπει τη μόνιμη και τελεσίδικη κλήση των μαθητών, που την έγραψε ο Λουκάς.
Στο χωρίο
Ματθ. 17,1 αναφέρεται ότι ο Χριστός, που βρισκόταν στην περιοχή της
Καισαρείας Φιλίππου, μετέβη σε όρος υψηλό, όπου έλαβε χώρα η Μεταμόρφωσή
Του. Η χρονική απόσταση των γεγονότων είναι έξι ημέρες. Και στο Μάρκο
(8,2) γίνεται λόγος για έξι ημέρες. Ο Λουκάς (9,28) όμως ομιλεί για οκτώ
ημέρες.
Η
αντίφαση είναι φαινομενική. Οι δύο πρώτοι ευαγγελιστές αναφέρουν τις
ενδιάμεσες ημέρες. Ο Λουκάς αναφέρει και την ημέρα που συνέβη το
προηγούμενο γεγονός και την ημέρα που έγινε η Μεταμόρφωση.
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 85-87), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου