Όταν μου είπαν ότι έχω μελάνωμα, η πρώτη μου αντίδραση ήταν η άρνηση – κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Σε τελική ανάλυση, χρησιμοποιούσα με θρησκευτική ευλάβεια το αντηλιακό μου, η φυσική μου κατάσταση ήταν αρκετά καλή και οπωσδήποτε δεν ένιωθα ασθενής. Όταν όμως ο γιατρός μου επανέλαβε τη διάγνωση και μου υπογράμμισε πόσο απαραίτητο ήταν να πάω την επόμενη μέρα στις 8 το πρωί για να το χειρουργήσω, έμεινα στήλη άλατος.
Ξαφνικά, το μυαλό μου πλημμύρισε αναμνήσεις καθώς συλλογιζόμουν το ενδεχόμενο να πεθάνω και το αν είχα ζήσει ως τότε τη ζωή μου όπως θα ήθελα να με θυμούνται ή όχι. Για παράδειγμα, πόσες φορές είχα υποσχεθεί στα παιδιά μου ότι θα κάναμε κάτι μαζί αλλά τελικά είχα μπλέξει κάπου αλλού και το είχα ξεχάσει;
Πόσες φορές είχα παραλείψει να πω στη γυναίκα μου ότι την αγαπώ και ότι εκτιμώ όλα όσα κάνει; Πόσες φορές είχα ορκιστεί να κρατάω πιο στενή επαφή με τους καλούς μου φίλους αλλά τελικά είχα αφήσει τη ζωή να μπει ανάμεσά μας; Και πόσες φορές δεν είχα απορροφηθεί τόσο πολύ από τη δουλειά μου ώστε να αρχίσει να μου παίρνει και τον έλεγχο της ζωής μου; Αυτές οι τύψεις, μαζί με άλλες, άρχισαν να με στοιχειώνουν καθώς συλλογιζόμουν τη μοίρα μου.
Το επόμενο πρωί πήγα για την επέμβαση και προσευχόμουν. Καθώς με πήγαιναν στο χειρουργείο, ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι αν η επέμβαση ήταν πετυχημένη, θα δεσμευόμουν να τα καταφέρω καλύτερα στη διαχείριση της ζωής μου, για να ζω όπως θα ήθελα να με θυμούνται.
Ευτυχώς, όταν πήρα τα αποτελέσματα του εργαστηρίου ύστερα από μία εβδομάδα, τα νέα ήταν καλά: ο καρκίνος δεν είχε εξαπλωθεί. Ένιωσα απέραντη ευγνωμοσύνη γι’ αυτή την παράταση που πήρα στη ζωή μου και την ευκαιρία να αρχίσω να δουλεύω στο σχέδιο της προσωπικής μου βελτίωσης.
Μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες άρχισα να διαπιστώνω την πρόοδο. Τα κατάφερνα καλύτερα στην προσπάθειά μου να κρατάω τις υποσχέσεις μου στα παιδιά μου και να περνάω περισσότερες όμορφες ώρες μαζί τους.
Έδειχνα στη γυναίκα μου ακόμη περισσότερο την εκτίμησή μου και άρχισα μάλιστα να βγαίνω μαζί της “ραντεβού” μια φορά κάθε εβδομάδα. Επιπλέον, έθεσα ως προτεραιότητα στη ζωή μου να τηλεφωνώ στους φίλους μου και προσπάθησα να δημιουργήσω μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και την οικογενειακή ζωή μου.
Η ζωή μας μπορεί να αλλάξει μέσα σε μια στιγμή – πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας. Αγαπήστε την κάθε μέρα και δουλέψτε ώστε να εξελιχθείτε στην πιο καλή εκδοχή του εαυτού σας. Μετρήστε την απόσταση ανάμεσα στο πρόσωπο που είστε σήμερα και στο πρόσωπο που θέλετε να είστε.
Τι αλλαγές θα κάνετε; Τι θα κάνετε περισσότερο και τι λιγότερο; Τι θα αρχίσετε να κάνετε και τι θα σταματήσετε να κάνετε; Μην περιμένετε το αύριο για να αρχίσετε να ζείτε τη ζωή σας με τον τρόπο που θέλετε σήμερα να σας θυμούνται.
Marc Muchnick
enallaktikidrasi.com
http://thesecretrealtruth.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου