Αν κατέβαινες και Ευριπίδου μεριά θα εύρισκες πράσινο σαπούνι ανώνυμο αλλά σε καλύτερη τιμή.
Να μην ξεχάσω ότι υπήρχε και ο ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ και ο ΑΛΕΠΟΥΔΕΛΗΣ με τα αρωματικά αλλά αυτά στον περίγυρο ήταν για τις νύφες...έτσι έλεγαν καθ΄ότι
πολυτέλεια.
Τι ιστορία και το μπάνιο με το νερό να ζεστάνεις στην γκαζιέρα...ευτυχώς το καλοκαίρι το πρόβλημα το έλυνες με το λάστιχο της αυλής.
"...τελειώνετε να ποτίσω τα λουλούδια..."φώναζε η σπιτονοικοκυρά έξω από το τζακούζι (κοινόχρηστη τουαλέτα-ντουζιέρα).
Όταν υπήρχε συνωστισμός γύρω από την ελιά της αυλής έμπαινε ένα παλιό σεντόνι και πλενότανε άλλος ...με το ποτιστήρι.
Τα θυμάσε και γελάς ή κλαίς ...δεν μπορώ να ξεχωρίσω.
Το μπάλωμα....
Το παντελόνι από μέσα στα γόνατα θα το είχε για να κρατάει τα μπόσικα...
Των μεγάλων στα πουκάμισα στον γιακά σίγουρο μαντάρισμα από την μπανέλα που από το μπάσε βγάλε ξεμύτιζε.
Ο τσαγκάρης της γειτονιάς ήταν και αυτός σημείο αναφοράς....
Είχες και το προνόμιο σαν κοντινότατος συγγενής να κάθεσε στο σκαμνάκι μπροστά
από τον πάγκο του και πίσω όρθιοι η συμμορία...οι φίλοι σου για να ακούσουμε
μια ακόμα ιστορία του από την Μικρά Ασία την πατρίδα του την δράση του σαν λοχίας
του Ελληνικού στρατού...την καταστροφή...την προσφυγιά...πώς έφιαξε την παράγκα
του στην γειτονιά.
Τα μάτια μας θα έπεφταν και στα παπούτσια που είχε επισκευάσει στο ράφι
και θα ρωτούσαμε ποιανού είναι όταν βλέπαμε κανένα ωραίο ζευγάρι φρεσκοσολιασμένο με καινούργιο δέρμα...σπάνιο είδος.
Και αυτός γελούσε και μας έλεγε ότι είναι του κυρίου τάδε του τραπεζιτικού.
Μεγάλη θέση τότε...δαχτυλοδειχτούμενος.
Τέλος μας έδινε από μια καραμέλα τσάρλεστον από τα δύο βάζα που είχε
και πουλούσε από το μίνι ψιλικατζίδικο μαζί με ζωγραφιές...βόλους...γκαζάκια...
κορδόνια...φελένιους πάτους αλλά και λαϊκά λαχεία ή καλύτερα ελπίδα....
λιβάνι...καρβουνάκια ...τότε τα λιβανιστήρια στα σπίτια ήταν απαραίτητα δίπλα στο εικονοστάσι...μόνον από τον Θεό περίμεναν κάτι.
Γειτονιά ...ένας μεγάλος...μικρόκοσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου