1η Απριλίου 1955 : Ήταν 1η Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή

«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:

1. Θα αγωνισθώ με όλας μου τας δυνάμεις διά την απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων και αυτήν την ζωή μου.

2. Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα υπό οιονδήποτε πρόσχημα παρά μόνον όταν διαταχθώ υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο σκοπός του αγώνος.

3. Θα πειθαρχήσω απολύτως εις τας διαταγάς του Αρχηγού της Οργανώσεως και μόνον τούτου.

4. Συλλαμβανόμενος θα τηρήσω απόλυτον εχεμύθειαν τόσον επί των μυστικών της Οργανώσεως όσον και επί των ονομάτων των συμμαχητών μου, έστω και εάν βασανισθώ διά να ομολογήσω.

5. Δεν θα ανακοινώ εις ουδένα διαταγήν της Οργανώσεως ή μυστικόν το οποίον περιήλθεν εις γνώσιν μου παρά μόνον εις εκείνους δι’ ούς έχω εξουσιοδότησιν υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως.

6. Τας πράξεις μου θα κατευθύνη μόνον το συμφέρον του αγώνος και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτελείας ή κομματικού συμφέροντος.

7. Εάν παραβώ τον όρκον μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης τιμωρίας»

Υπογραφή μυουμένου.

Σημ.: Εφιστάτο ιδιαιτέρως η προσοχή του μυουμένου επί των κάτωθι:

Ο μη τηρών τα ανωτέρω ή ο διαδίδων μυστικά της Οργανώσεως ή ο μη υπακούων εις τας διαταγάς θα εκτελήται.

Πας αισθανόμενος ότι είναι δειλός, δεν πρέπει να ορκίζεται και να γίνεται μέλος».

«Ήταν πρώτη του Απρίλη της ΕΟΚΑ η αρχή, σαν ακούστηκε στην Κύπρο η φωνή του Διγενή»

Το 1919, ο ανθυπολοχαγός Γ. Γρίβας πολεμά στα ιερά χώματα της Μ. Ασίας. Το 1940 ο αντισυνταγματάρχης Γρίβας αποστέλλεται ως επιτελάρχης της περιώνυμης «Σιδηράς Μεραρχίας», της Β’ Μεραρχίας Πεζικού, στο Ηπειρωτικό μέτωπο. Το 1942 ιδρύει την Εθνική οργάνωση «Χ». Τον Δεκέμβριο του 1944, οι Ελασίτες επιχειρούν να καταλάβουν την πρωτεύουσα. Η Οργάνωση «Χ» με επικεφαλής τον Γ. Γρίβα στο Θησείο, αποκρούει με γενναιότητα τις επιθέσεις των στασιαστών. Γι’ αυτήν ακριβώς την εθνική του προσφορά ο Γ. Γρίβας Διγενής κέρδισε το ασίγαστο και διαχρονικό μίσος των κομμουνιστών και των «προοδευτικών» συνοδοιπόρων τους.

Η πορεία προς τον ένοπλο Αγώνα

Η επίμονη άρνηση της Μεγάλης Βρετανίας για μια ειρηνική λύση του Κυπριακού, φρόντισε να καταστήσει σε μόνιμη ιδέα, τη προσφυγή στα όπλα για την απελευθέρωση της Κύπρου, παρόλο που οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές και οι δυσκολίες διόλου λίγες. Όμως στη πλάστιγγα της διεξαγωγής ενός πολέμου, τίθενται και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες που δύνανται να παίξουν και τον αποφασιστικό ρόλο.

Ο Γεώργιος Γρίβας , αποφασισμένος για την έναρξη διεξαγωγής ένοπλου Αγώνα, το καλοκαίρι του 1951 μετέβη στη Κύπρο προκειμένου να κάνει «αναγνώριση του εδάφους » και παράλληλα τη ρεαλιστική εκτίμηση των δυνατοτήτων για τη διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα. Τον Οκτώβριο του 1952, περιπλανήθηκε στις πιο πλέον δυσπρόσιτες περιοχές σε Τρόοδος και Πενταδάκτυλο, προκειμένου να εντοπίσει σημεία κάλυψης για τον οπλισμό και τις αντάρτικες ομάδες.

Οι ετοιμασίες συνεχίστηκαν και λίγους μήνες αργότερα, την 7^η Μαρτίου του 1953, στην οικία του πανεπιστημιακού Γεράσιμου Κονιδάρη στην Αθήνα, η απόφαση του Γρίβα και των υπολοίπων μελών, για τον ένοπλο Αγώνα με στόχο την απελευθέρωση και την Ένωση, επισφραγίστηκε δίνοντας τον Ιερό όρκο στο Ευαγγέλιο.

Στη Κύπρο επικρατούσε αναβρασμός. Η πορεία του αγώνα ήταν πια μη αναστρέψιμη. Στις 28 Ιουνίου του 1953, η Κύπρος ολόκληρη σείστηκε από το παγκύπριο συλλαλητήριο που έλαβε χώρα στη Λευκωσία με ένα και μόνο σύνθημα «Ένωσιν και μόνον Ένωσιν…»

Οι ετοιμασίες συνεχίζονταν πυρετωδώς και ως τα Χριστούγεννα του 1954, είχαν προωθηθεί όπλα και πυρομαχικά σε εφτά περιοχές, όπου προβλεπόταν συγκρότηση ομάδων κρούσης (Λευκωσία, Λεμεσός, Πάφος, Κυρήνεια, Αμίαντος, Κακοπετριά και Λεύκα). Οι ομάδες, χωρίστηκαν σε ομάδες δολιοφθορών που θα δρούσαν στα αστικά κέντρα κυρίως, και σε αντάρτικες ομάδες κρούσης , με δράση κυρίως στην ορεινή Κύπρο. Κατά τα τέλη του 1954, ξεκίνησε στη Λευκωσία, κάτω από άκρα μυστικότητα, η εκπαίδευση των στελεχών στη χρήση όπλων και χειροβομβίδων, καθώς και στην εκτέλεση δολιοφθορών. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα στελέχη ήταν απειροπόλεμοι, καθώς σε καθεστώς αποικιοκρατίας, απαγορευόταν η στράτευση της Κυπριακής νεολαίας. Όμως ο Γρίβας, κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες και αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών ήταν η μύηση των ανδρών του από αδαείς σε κοινωνούς της σοβαρότητας και της απόλυτης εχεμύθειας, όπως απαιτεί η διεξαγωγή ενός ένοπλου αγώνα.

Το ψευδώνυμο «Διγενής» με το οποίο και πέρασε στην ιστορία, το προσέλαβε αυτόβουλα για λόγους ασφαλείας, όπως ομοίως ψευδώνυμα απέκτησαν και οι υπόλοιποι αγωνιστές της ΕΟΚΑ.

Η ώρα πλησιάζει και λίγες μέρες μόνο πριν την έναρξη του αγώνα, ο Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ευρισκόμενος στο κρησφύγετο του στη Λευκωσία αναζητούσε το όνομα της οργάνωσης.   Η απόφαση πάρθηκε και το όνομα της : « ΕΟΚΑ, Εθνική Οργάνωση Κυπριακού Αγώνα ».

Στους ώμους τους, το βαρύ φορτίο του Αγώνα, το σήκωσαν αρχικά μερικές δεκάδες νεαροί, ακόμα και έφηβοι! Μαχητές με αγωνιστική συμβολή και με προσφορά ακόμα και τις ίδιας τους της ζωής.

Ξημερώματα 1^ης Απριλίου 1955, και με τα τρία ακαταμάχητα όπλα : ψυχή, πίστη και θέληση για την νίκη, ο Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής και τα «λιοντάρια» του, ξεκινάνε τον Αγώνα. Όλη η Κύπρος συγκλονίζεται από εκρήξεις βομβών.

Στόχος των δολιοφθορών, ήταν να δώσουν την εντύπωση, τόσο στην βρετανική αποικιοκρατία όσο και στη διεθνή γνώμη, ότι πίσω από τις επιθέσεις υπήρχε μια ισχυρή επαναστατική οργάνωση και όχι μεμονωμένα άτομα. Τις εκρήξεις συνόδευαν προκηρύξεις που μετέφεραν στον κυπριακό λαό το πρώτο επαναστατικό μήνυμα της ΕΟΚΑ, γραμμένο από τον ίδιο τον Αρχηγό .

«Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο, το οποίον μας κατέλιπον οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ».

Αδελφοί Κύπριοι,

Από τα βάθη των αιώνων, μας ατενίζουν όλοι εκείνοι, οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν ιστορίαν διά να διατηρήσουν την ελευθερίαν των, οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού έπους.

Μας ατενίζουν οι αγωνισταί του ’21, οι οποίοι μας εδίδαξαν, ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το ΑΙΜΑ. Μας ατενίζει, ακόμη, σύμπας ο Ελληνισμός, ο οποίος μας παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνειαν.

Ας απαντήσωμεν με έργα, ότι θα γίνωμεν «πολλώ κάρρονες» τούτων.

Είναι καιρός να δείξωμεν εις τον κόσμον, ότι εάν η διεθνής διπλωματία είναι ΑΔΙΚΟΣ και εν πολλοίς ΑΝΑΝΔΡΟΣ, η Κυπριακή ψυχή είναι γενναία.

Εάν οι δυνάσται μας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά μας, μπορούμε να την διεκδικήσουμε με τα ίδια μας τα ΧΕΡΙΑ και με το ΑΙΜΑ μας.

Ο αγών θα είναι σκληρός.

Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν. Ημείς διαθέτομεν την ΨΥΧΗΝ. Έχομεν και το ΔΙΚΑΙΟΝ με το μέρος μας. Γι’ αυτό και θα ΝΙΚΗΣΩΜΕΝ

Έλληνες,

Όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνή μας.

Εμπρός! Όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας.

Ε.Ο.Κ.Α.

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ»

Την ίδια όμως μέρα, η ΕΟΚΑ είχε και τον πρώτο πεσόντα ήρωα της. Ήταν ο Μοδέστος Παντελής από το χωριό Λιοπέτρι της επαρχίας Αμμοχώστου. Στην επιχείρηση προσβολής του ηλεκτροσταθμού Αμμοχώστου, στη προσπάθειά του να κόψει ηλεκτροφόρο καλώδιο, υπέστη ηλεκτροπληξία.

Από τη πλευρά των Βρετανών, η πρώτη αντίδραση ήταν να εκδώσουν επίσημη ανακοίνωση που έκανε λόγο για «πράξεις βίας» οι οποίες διεπράχθησαν από «δυναμιτιστές». Βέβαια οι Τούρκο‘‘κύπριοι’’ με τη σειρά τους, φρόντισαν να ταυτιστούν με τη βρετανική διοίκηση, καταδικάζοντας με τη σειρά τους τις ενέργειες της ΕΟΚΑ με σχετική προκήρυξη, χαρακτηρίζοντας τους «τραμπούκους, δυναμιτιστές και ψευτοδιγενήδες».

Μετά τις πρώτες επιθέσεις, ο Αρχηγός έκανε εκτίμηση των αποτελεσμάτων και ολοκλήρωσε την σύνταξη του «Γενικού Σχεδίου Ενεργείας», το οποίο αναφερόταν στα εξής :

1. Αναδιοργάνωση και ενίσχυση των ομάδων δολιοφθοράς
2. Εκπαίδευση με γοργό ρυθμό των αντάρτικων ομάδων, ώστε αυτές να δράσουν το ταχύτερο.
3. Οργάνωση του πληθυσμού στις πόλεις και στις υπαίθρους ώστε να είναι σε θέση να συμμετέχει σε πολεμικές εκδηλώσεις σε συνδυασμό με την ένοπλη δράση
4. Οργάνωση της Νεολαίας
5. Επηρεασμό του τύπου
6. Παρακολούθηση των ενεργειών των αντιπάλων (Βρετανών και κομμουνιστών) και εξουδετέρωση των αντιδράσεων τους

Σκοπός του Αρχηγού, ήταν να προχωρήσει ο αγώνας με αποφασιστικότητα και σύνεση, και στηριζόμενος στο συνδυασμό των παραπάνω δύο, να επιτύχει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Ο απελευθερωτικός Κυπριακός Αγώνας, ο οποίος διήρκησε τέσσερα χρόνια (1955-1959), υπήρξε η δραματική αποκορύφωση μιας σειράς μακρών εθνικών προσπαθειών. Τέσσερα χρόνια στα οποία γράφτηκαν σελίδες απίστευτου ηρωισμού, με τους Βρετανούς να οδηγούν στην αγχόνη και ν εκτελούν νεαρά παιδιά που συμμετείχαν στην ΕΟΚΑ και όλα να στέκονται μπροστά της, ψέλνοντας τον Εθνικό Ύμνο και φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάδα».

Στον αγώνα αυτόν, αναμετρήθηκε κυρίως η ψυχή και ασχέτως με τις εκτιμήσεις στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων και με τα άλλα υλικά αποτελέσματα της άνισης αυτής αναμέτρησης, το κραυγαλέο συμπέρασμα είναι ότι ο Αγώνας υπήρξε πρώτα από όλα ένα «Έπος Ψυχής».

http://elamcy.com