Έγραψε ο Κοραής :
Οι περισσότεροι αποδίδουν στον Τίτο το 1945, ή στην 2η και 3η Κομμουνιστική Διεθνή, τις αιτίες που δημιούργησαν το λεγόμενο "Μακεδονικό". Εν μέρει αυτό είναι αλήθεια όσον αφορά την γεωπολιτική του δημιουργία και τη συστηματική έκτοτε προβολή αλυτρωτικών αιτημάτων.
Όμως η οπτική αυτή δεν αρκεί για να εξηγήσει την εντός της Ελλάδας-μικρή μεν αλλά υπαρκτή-αντιμακεδονική τάση που τείνει να ταυτίζεται με τους Σκοπιανούς.
Το ζήτημα είναι πολύ παλαιό και η αρχή του εντοπίζεται στα 1800, αρκετά πριν την ελληνική επανάσταση. Εισηγητής και θεωρητικός της ήταν ο Α. Κοραής, εκπρόσωπος του Διαφωτισμού εν Ελλάδι, που αν και ευρισκόμενος στο Παρίσι, ήταν ιδεολογικός ηγέτης της μερίδας των "προοδευτικών" της εποχής, που στρέφονταν με λατρεία προς τα φώτα της Δύσης.
Δυτικοθρεμμένος και γαλουχημένος με τα δυτικά ιδεώδη ο Κοραής, έβλεπε τη Μακεδονία έξω από την Ελλάδα την οποία είχε υποδουλώσει. Ο κατακτητής των Ελλήνων Μ. Αλέξανδρος και ο ελληνιστικός κόσμος διαγράφονταν και κατά συνέπεια το θεμέλιο πάνω στο οποίο συγκροτήθηκαν η χριστιανική ελληνορωμαϊκή αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης και στη συνέχεια ο μεσαιωνικός αυτοκρατορικός Ελληνισμός της Ρωμανίας, επίσης διαγράφονταν. Με αυτό τον τρόπο 1300 χρόνια ιστορίας διεγράφησαν. Όμως χωρίς τον ελληνικό οικουμενισμό του Αλέξανδρου, δεν εννοείται και ο οικουμενισμός της Ρωμανίας, των "γραικορωμαίων", όπως τους αποκαλεί, όντας φυσικά ο ίδιος ένας πολύ καλός γραικογάλλος.
Για τον Κοραή η Ελλάδα έπρεπε να έχει το έδαφος που είχε η αρχαία, δηλαδή λίγο πάνω από την Λαμία, εκφράζοντας έτσι και την επιδίωξη των Φράγκων της Δύσης για ένα περιορισμένο κράτος. Για αυτό πολεμήθηκε το "'αυτοκρατορικό" παρελθόν και εξυμνήθηκε το αρχαίο. Τα σχέδια των δυτικών "συμμάχων" προέβλεπαν ένα πλήρως εξαρτώμενο κρατίδιο στην Πελοπόννησο. Ούτε καν μέχρι την Ρούμελη. Ο Καραϊσκάκης δολοφονήθηκε για να μην ελευθερώσει την Αττική, ενώ και ο Ανδρούτσος δολοφονήθηκε για τις ίδιες ιδέες, όπως και καταδιώχθηκαν όσοι πρόσβλεπαν όχι μόνο στην απελευθέρωση του Μοριά, αλλά και στην παλινόρθωση της ρωμιοσύνης όπως την είχε οραματιστεί ο Ρήγας. Ο Καποδίστριας, που ήταν αντίπαλος του Κοραή και των Μαυροκορδάτου, χάλασε κάπως τα σχέδια αυτά των δυτικών, διαπραγματευόμενος περισσότερο έδαφος, ώσπου επίσης δολοφονήθηκε. Δεν έχω καταλήξει ακόμα, αν ο Κοραής ήταν συνειδητός υπηρέτης των δυτικών συμφερόντων, ή αν εξαιτίας της διαφωτιστικής του παιδείας και του αρχαιοπρεπούς ενθουσιασμού τα εξυπηρέτησε εν αγνοία του. Συνέβαλε όμως στα μέγιστα στη διακοπή της εθνικής συνέχειας, στη δαιμονοποίηση του Βυζαντίου και στη σχιζοφρένεια που βιώνουμε μέχρι σήμερα.
Ανάμεσα στο ευρύ ιδεολογικό-πολιτικό φάσμα των επιγόνων του Κοραή ως αντικληρικαλιστή και οπαδού του Διαφωτισμού, είναι η νεοφιλεύθερη αστική δεξιά, όπως και η κοσμοπολίτικη αριστερά.
Δεν είναι τυχαία λοιπόν η συμμετοχή τους στο ρεύμα του αντιμακεδονισμού με πρωταγωνίστρια βεβαίως την αριστερά και δευτεραγωνίστρια την δεξιά που αντιστέκεται με τη συστολή μιας παρθένας πόρνης.
Είναι δε απορίας άξιον, ότι οι Σκοπιανοί δεν έχουν χρησιμοποιήσει ακόμα τα λόγια του Κοραή, ως επιχείρημα εναντίον της Ελλάδας και της Μακεδονίας.
Γ.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου