Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα μια μεγάλη μηλιά. Ένα μικρό αγόρι λάτρευε να έρχεται και να παίζει δίπλα της. Σκαρφάλωσε στην κορυφή του δέντρου, έφαγε μήλα , και μετά πήρε έναν υπνάκο στη σκιά της. Αγαπούσε αυτό το δέντρο, και το δέντρο τον αγαπούσε, λάτρευε να παίζει μαζί του. Ο χρόνος πέρασε, το αγόρι μεγάλωσε και δεν έπαιζε σαν παιδι κάθε μέρα.
Μια μέρα ήρθε στο δέντρο και το κοιταζε με θλιμενα ματια.
- Έλα να παίξεις μαζί μου. Ζήτησε η μηλιά.
- Δεν είμαι πια μικρός. Δεν παίζω πια. Το αγόρι απάντησε. - Θέλω παιχνίδια. Χρειάζομαι λεφτά για να τα αγοράσω.
- Συγγνώμη, δεν έχω λεφτά, αλλά μπορείς να μαζέψεις όλα τα μήλα μου και να τα πουλήσεις. Τότε θα έχεις τα λεφτά.
Το αγόρι ήταν πολύ ενθουσιασμένος! Έκοψε όλα τα μήλα από το δέντρο και ήταν ευτυχισμένος. Το αγόρι δεν ήρθε αφού πήρε όλα τα μήλα.
. Μια μέρα, ένα αγόρι που έχει ήδη μετατραπεί σε έναν ενήλικα έχει επιστρέψει. Το δεντρο ήταν χαρούμενο.
- Έλα εδώ, παίξε μαζί μου!
- Δεν έχω χρόνο να παίξω μαζί σου. Πρέπει να δουλέψω, να υποστηρίξω την οικογένειά μου. Χρειαζόμαστε καταφύγιο τώρα. Μπορείς να με βοηθήσεις;
- Συγγνώμη, δεν έχω. Αλλά μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι.
Ο άνθρωπος έκοψε όλα τα κλαδιά του δέντρου και πήγε καλά. Το δένδρο ήταν χαρούμενο που τον είδε ευτυχισμένο, αλλά ο άνθρωπος δεν επέστρεψε. Το δέντρο ήταν μόνο και λυπημένο πάλι. Μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού επέστρεψε ο άνθρωπος, και το δέντρο ήταν τόσο χαρούμενο που τον είδε!
- Έλα να παίξεις μαζί μου!
- Θέλω να πάω για κολύμπι. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;
- Χρησιμοποίησε το κορμο μου για να φτιάξεις μια βάρκα. Πήγαινε για κολύμπι και να είσαι ευτυχισμένος.
Έτσι, ο άνθρωπος έκοψε το κορμό του μήλου για να φτιάξει μια βάρκα. Πήγε για ιστιοπλοΐα και δεν εμφανίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μετά από πολλά χρόνια, ένας άντρας επέστρεψε.
- Λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν έχω τίποτα άλλο για σένα, ούτε καν μήλα.
- Δεν πειράζει, δεν έχω δόντια να μασήσω.
- Δεν μπορώ να σου δώσω τίποτα. Το μόνο πράγμα που έμεινε είναι ετοιμοθάνατο φίλε μου...
- Δεν χρειάζομαι άλλο, απλά ένα μέρος να ξεκουραστώ. Κουράστηκα όλα αυτά τα χρόνια.
Τέλεια! Το παλιό κούτσουρο είναι το καλύτερο μέρος για να τον βρεις και να ξεκουραστείς. Κάτσε μαζί μου και ξεκουράσου.
Ο άνθρωπος κάθισε κάτω. Η μηλιά ήταν χαρούμενη και χαμογελαστή μέσα από δάκρυα.
Αυτή η ιστορία είναι για όλους. Το δέντρο είναι σαν τους γονείς μας. Όταν ήμασταν μικροί, μας άρεσε να παίζουμε με τη μαμά και τον μπαμπά. Όταν το κάνουμε, τους αφήνουμε και πάμε πίσω μόνο όταν χρειαζόμαστε κάτι, ή όταν έχουμε πρόβλημα. Ό, τι κι αν είναι, οι γονείς θα είναι πάντα με το μέρος μας και θα κάνουν ό, τι μπορούμε για να είμαστε σίγουροι ότι είμαστε ευτυχισμένοι.
Μπορείς να πεις ότι το αγόρι ήταν σκληρό για ένα δέντρο, αλλά έτσι φέρονται στους γονείς μας. Τους αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι εντελώς φυσιολογικό. Δεν εκτιμούμε ό, τι κάνουν για μας μέχρι να είναι πολύ αργά...
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/11/blog-post_117.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου