Την περασμένη εβδομάδα ο συριακός στρατός απελευθέρωσε τη Σούχναχ ανατολικά της Παλμύρας από την κατοχή του Ισλαμικού Κράτους. Οι μάχες ήταν λιγότερο σκληρές από το αναμενόμενο. Μετά τη περικύκλωση της πόλης και τη δολοφονία του τοπικού διοικητή του Ντάες, οι δυνάμεις του εχθρού κατέφυγαν κυρίως προς τον Ευφράτη και την Ντέιρ Εζ Ζορ.
Δύο μεγάλες τσέπες που κρατούνται από το Ντάες σχηματίζονται στην περιοχή ανατολικά της Χάμα. Η περικύκλωση από τα δυτικά 3.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι τώρα πλήρης και οι εναπομείναντες δυνάμεις του Ντάες μέσα στο θύλακα κυνηγούνται από ρωσικά ελικόπτερα και κομάντος του συριακού στρατού. Αυτό θα εξαλείψει κάθε κίνδυνο για το στενό δρόμο εφοδιασμού στην πόλη προς το Χαλέπι. Ο δεύτερος θύλακας θα κλείσει πολύ σύντομα. Εντός της επόμενης εβδομάδας ο συριακός στρατός θα έχει ενοποιήσει ολόκληρη την περιοχή. Θα απελευθερωθούν στρατεύματα που απασχολούνται τώρα με τη περικύκλωση των τσεπών για την περαιτέρω επέλαση προς τα ανατολικά και τη Ντέιρ Εζ Ζορ. Δεν θα υπάρχει πλέον κίνδυνος μεγάλων επιθέσεων έκπληξης στο πίσω μέρος των δυνάμεων που προχωρούν.
Μια τέτοια επίθεση πρόσφατα κατάκλυσε ένα φυλάκιο στη έρημο και σκότωσε 18 μαχητές από μια ομάδα υποστηριζόμενη από το Ιράν στο πλευρό της συριακής κυβέρνησης. Αυτές οι απόλειες αντικαταστάθηκαν από Ιρανούς Επαναστατικούς Φρουρούς (IRGC). Η έγχυση μονάδων των IRGC είναι ένα νέο φαινόμενο. Μέχρι στιγμής, η συμμετοχή των IRGC περιοριζόταν σε διοικητές ακανόνιστων μονάδων που προσλαμβάνονταν από το Ιράκ ή το Αφγανιστάν ή ως σύμβουλοι σε στρατιωτικές μονάδες του συριακού στρατού.
Ενώ το Ιράν προσθέτει δυνάμεις στη πλευρά της συριακής κυβέρνηση, αναφέρεται ότι η Λιβανέζικη Χεζμπολάχ έχει μειώσει τη συμμετοχή της από αιχμή 20.000 σε περίπου 5.000. Αυτό ήταν εφικτό μετά που αρκετές περιοχές υπό τον έλεγχο των «ανταρτών», στη δυτική Συρία και κοντά στα σύνορα του Λιβάνου, ειρηνεύθηκαν και εδραιώθηκαν. Η μόνη περιοχή στο δυτικό τμήμα της Συρίας με ενεργό μάχη είναι τώρα ο ανατολικ’ος θύλακας της Γκούτα (Ghouta) στα ανατολικά της Δαμασκού. Ένας συνδυασμός μαχητών από την Αλ Κάιντα (Jabhat al-Nusra) και σαλαφιστές της Faylaq Al-Rahman συνεχίζουν να απορρίπτουν τις προτάσεις για κατάπαυση του πυρός. Μετά τις αυξημένες απώλειες των τελευταίων εβδομάδων και μια δύσκολη κατάσταση εφοδιασμού, η Faylaq Al-Rahman εγκατέλειψε σήμερα την αντίσταση της. Είναι μόνο ζήτημα χρόνου μέχρι τα στοιχεία της Αλ Κάιντα να συμφωνήσουν επίσης να εγκαταλείψουν τη μάχη και να δεχθούν προτάσεις για εκκένωση προς την επαρχία της Ιντλίμπ.
Μετά την ολική ήττα των σαλαφιστικών ομάδων της Ahrar al-Sham, η Ιντλίμπ έγινε το καταφύγιο και το κάστρο της Αλ Κάιντα στη Συρία. Η Τουρκία έχει περιορισμένες προμήθειες στην περιοχή για ανθρωπιστικά αγαθά και επιθέσεις μεταξύ διαφόρων τοπικών ομάδων και της Αλ Κάιντα προκαλουν καθημερινή σφαγή. Επί του παρόντος, κανένα μέρος - Συρία, Τουρκία ή ΗΠΑ και οι κούρδοι πληρεξούσιοι τους - δεν ενδιαφέρεται για την δαπανηρή προσπάθεια απελευθέρωσης της περιοχής. Θα αφεθεί να σαπίσει μέχρι την άνοιξη.
Στρατηγικά, οι ΗΠΑ έχασαν το πόλεμο που διεξήγαγαν εναντίον της Συρίας. Το μόνο που απομένει είναι να νικήσουμε το Ντάες στη Ράκκαa και να φύγουν. Αλλά ο αυτοκρατορικός στρατός των ΗΠΑ, οι νεοσυντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι υπέρ των επεμβάσεων δεν θα είναι ευχαριστημένοι με αυτό το αποτέλεσμα. Προσπαθούν να αντισταθούν στο αναπόφευκτο.
Η αμερικανική κατοχική δύναμη στα βορειοανατολικά της Συρίας και οι κουρδικές εξουσιοδοτημένες δυνάμεις της προχωρούν αργά με την επίθεση τους στη Ράκκα. Η αντίσταση του Ντάες εξακολουθεί να είναι ισχυρή και η πόλη «καταστρέφεται για να σωθεί». Οι κουρδικές δυνάμεις υποθέτουν ότι μια παρατεταμένη μάχη μπορεί να είναι προς όφελός τους, με τη συσσώρευση περισσότερης αμερικανικής υποστήριξης και εξοπλισμού.
Οι ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει 12 μικρότερες και μεγαλύτερες βάσεις στη κουρδική κρατούμενη βορειοανατολική Συρία. Οι Κούρδοι, υπό τον έλεγχο της αυταρχικής, αναρχο-μαρξιστικής ομάδας YPG, ελπίζουν για μια μακροχρόνια στήριξη και μόνιμη εγκατάσταση αμερικανικών δυνάμεων. Ωστόσο, οι ΗΠΑ είναι ένας αναξιόπιστος εταίρος και το στρατηγικό τους ενδιαφέρον καθορίζεται από τις σχέσεις τους με την Τουρκία, η οποία αντιτίθεται σθεναρά σε οποιοδήποτε κουρδικό έλεγχο σε οποιαδήποτε μέρος της Συρίας.
Ο αμερικανικός στρατός σχεδιάζει να μετακινηθεί από τη Ράκκα κατά μήκος του Ευφράτη προς τη Ντέιρ Εζ Ζορ και περαιτέρω ανατολικά προς τη συνοριακή πόλη Abu Kamal. Ένα δεύτερο μέτωπο θα μετακινηθεί από το βορρά προς τον Ευφράτη και θα πάρει τα κοιτάσματα πετρελαίου al-Omar. Αυτό θα παγιώσει τα σημαντικά αποθέματα πετρελαίου βόρεια του Ευφράτη που είναι επί του παρόντος υπό τον έλεγχο του Ντάες στην κατεχόμενη ζώνη των ΗΠΑ. Φαίνεται απίθανο ότι αυτά τα σχέδια των ΗΠΑ θα επιτύχουν. Το (υποτιθέμενο) συριακό σχέδιο (παρακάτω) φαίνεται σήμερα πιο βιώσιμο .
Χάρτης του Fabrice Balanche - μεγαλύτερο (με λεζάντα)
Σε αυτά τα σχέδια, ο συριακός στρατός θα πλησιάσει την Ντέιρ Εζ Ζορ από τα βορειοδυτικά κατά μήκος της νότιας όχθης του Ευφράτη και από τα νοτιοδυτικά μέσω της συριακής ημι-ερήμου. Μετά την απελευθέρωση της Ντέιρ Εζ Ζορ, ο συριακός στρατός θα διασχίσει τον Ευφράτη και θα συνεχίσει και στις δύο όχθες του ποταμού μέχρι τα ιρακινά σύνορα μέχρις ότου απελευθερώσει όλες τις περιοχές υπό τον έλεγχο του Ντάες. Η διέλευση του Ευφράτη θα απαιτήσει σημαντική ρωσική υποστήριξη.
Οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν αρκετές δυνάμεις δι’ αντιπροσώπευσης για να κινηθούν προς τα ανατολικά και νότια και να επιτεθούν στην Ντέιρ Εζ Ζορ. Οι περιοχές είναι η αραβικές και η αμερικανική στρατολόγηση αραβικών δυνάμεων δι’ αντιπροσώπευσης έχει αποδειχθεί αβυσσαλέα. Μερικές εκατοντάδες, περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστοι μαχητές είναι ανεπαρκείς για οποιαδήποτε μεγαλύτερη προσπάθεια. Οι προσπάθειες μετακίνησης φυλετικών μαχητών δι’ αντιπροσώπευσης από την περιοχή των συνόρων της Ιορδανίας προς τις βόρειες κουρδικές περιοχές απέτυχαν. Ο καθένας αναμένει ότι η εμπλοκή των ΗΠΑ στην Ανατολική Συρία, που περιβάλλεται από χώρες που απορρίπτουν μια κουρδική ελεγχόμενη οντότητα στη Συρία, θα είναι προσωρινή. Τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των αραβικών φυλών βρίσκονται στη πλευρά της συριακής κυβέρνηση.
Το Ισραήλ πιέζει για περαιτέρω εμπλοκή των ΗΠΑ. Η πλήρης αποκατάσταση του συριακού κυβερνητικού ελέγχου στη Συρία θεωρείται ως «εφιαλτικό σενάριο». Το προτιμώμενο αποτέλεσμα είναι μια βαλκανισμένη Συρία στην οποία το Ισραήλ μπορεί να παίξει με τις διάφορες σεχταριστικές ή εθνοτικές ομάδες, η μια ενάντια στην άλλη. Ενώ το βέλτιστο αποτέλεσμα είναι τώρα απίθανο να επιτευχθεί, το Ισραήλ θα συνεχίσει να πιέζει για μια αυτόνομη κουρδική περιοχή υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ. Για να είναι οικονομικά βιώσιμη αυτή η περιοχή χρειάζεται τα κοιτάσματα πετρελαίου βόρεια του Ευφράτη. Ως εκ τούτου, μπορούμε να περιμένουμε κάποια αντίσταση από τους εμπειρογνώμονες που επηρεάζουν τον αμερικανικό στρατού και του Ισραήλ εναντίον της κίνησης του συριακού στρατού να διασχίζει τον Ευφράτη και να ανακαταλάβει τα κοιτάσματα πετρελαίου του.
Αναμένω ότι η διέλευση του Ευφράτη και η παγίωση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων θα γίνουν το επόμενο αμφισβητούμενο ζήτημα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας στο συριακό θέατρο του πολέμου.
Μετάφραση στα ελληνικά από Κριστιάν Άκκυριά για τον Ινφογνώμονα Πολιτικά, Αθήνα, 20.8.2017
Καταχωρήθηκε από b στις 18 Αυγούστου 2017 στις 02:45 PM | Permalink
πηγή
Μoon of Αlabama
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου