Απόσπασμα
από μια απόλυτα επίκαιρη και τραγικά αποκαλυπτική επιστολή του
Καποδίστρια στον Ευνάρδο,γραμμένη τον Νοέμβριο του 1829. Τότε που οι
"προστάτες" τον στραγγαλίζουν οικονομικά και ετοιμάζονται να τον
ξεφορτωθούν. Πάντα βέβαια λόγω του Ρωσικού κινδύνου και ποτέ του κινδύνου που αποτελούσε για αυτούς μια ισχυρή Ελλάδα στη Μεσόγειο.
… Δέν αγνοώ ότι εν Λονδίνω παρασκευάζουσι τα οδηγήματα τα δοθησόμενα εις τούς εν Κωνσταντινουπόλει αντιπροσώπους των συμμάχων αυλών ,έτι δε σκέπτονται και περι εκλογής του νέου αρχηγού της Ελληνικής κυβερνήσεως ,όθεν και μάλιστα επιθυμώ υπέρ τε του τόπου και του ολικού αγαθού και της δόξης των συμμάχων να στήσωσι τάς περί τούτων αποφάσεις των, επί δικαίων αρχών, ίνα ώσιν εύκολοι εις εκτέλεσιν και επιθυμών ,έτοιμος είμαι και τότε να υπηρετήσω την Ελλάδα εν οποία τάξει και προσηγορία θελήσωσι να με διορίσωσιν.
Εγώ έδωκα τεκμήρια εμαυτού εν τω κόσμω και δεν έχω χρείαν να δώσω αλλά όθεν εν όσω κατά συνείδησιν πιστεύω ότι εκπληρώ τα χρέη μου, δεν θέλω εκκακήση προς ουδεμίαν δυσκολίαν και θέλω δεχθή, πάλιν το επαναλαμβάνω, οποίαν θέσιν θελήσωσιν. Όταν όμως πεισθώ ότι αδυνατώ να αναπαύσω την προς εμέ και ενδειχθείσαν και έτι φιλοστόργως ενδεκνυμένην παρά τούτου του έθνους πίστιν ,τότε, αποστάς των δημοσίων πραγμάτων, θέλω ζήση ή ενταύθα ή αλλαχού, καθώς ειρηνικώτατα έζησα και εν Γενεύη τέσσερα έτη.
Εκ τούτων ‘εχεις ευκόλως νοήσαι ότι και ευχαρίστως θέλω δεχθή τας αποφάσεις του εν Λονδίνω συνεδρίου και πολύ εξ αυτών ελπίζω. Εάν αύται συμφωνώσι προς τα όντως συμφέροντα και προς τα δικαώματα, τολμώ ειπείν, της ελλάδος ,χαράν μου θέλω το νομίση ως άρχων και εκ πάσης δυνάμεως θέλω επιμεληθή ή ως τοιούτος ή ως πολίτης να τάς εκτελέσω και να κατασφαλίσω τους καρπούς των μακρών και αιματηρών του τόπου τούτου θυσιασμών.
Εάν όμως αι αποφάσεις απάδωσι προς τας δικαίας της Ελλάδος εφέσεις, και σεβόμενος,δεν θέλω αναδεχθή την εκτέλεσιν αυτών.Αλλ΄ο Θεός μέγας εστίν,αγαπητέ μου Ευνάρδε και πέπεισο ότι κατά τους οικτιρμούς του δεν θέλει εγκαταλείψη την Ελλάδα εις την σκυθρωπήν τύχην εις ήν οι φαύλοι αυτής εχθροί θέλουσι να την καταδικάσωσι...
… Δέν αγνοώ ότι εν Λονδίνω παρασκευάζουσι τα οδηγήματα τα δοθησόμενα εις τούς εν Κωνσταντινουπόλει αντιπροσώπους των συμμάχων αυλών ,έτι δε σκέπτονται και περι εκλογής του νέου αρχηγού της Ελληνικής κυβερνήσεως ,όθεν και μάλιστα επιθυμώ υπέρ τε του τόπου και του ολικού αγαθού και της δόξης των συμμάχων να στήσωσι τάς περί τούτων αποφάσεις των, επί δικαίων αρχών, ίνα ώσιν εύκολοι εις εκτέλεσιν και επιθυμών ,έτοιμος είμαι και τότε να υπηρετήσω την Ελλάδα εν οποία τάξει και προσηγορία θελήσωσι να με διορίσωσιν.
Εγώ έδωκα τεκμήρια εμαυτού εν τω κόσμω και δεν έχω χρείαν να δώσω αλλά όθεν εν όσω κατά συνείδησιν πιστεύω ότι εκπληρώ τα χρέη μου, δεν θέλω εκκακήση προς ουδεμίαν δυσκολίαν και θέλω δεχθή, πάλιν το επαναλαμβάνω, οποίαν θέσιν θελήσωσιν. Όταν όμως πεισθώ ότι αδυνατώ να αναπαύσω την προς εμέ και ενδειχθείσαν και έτι φιλοστόργως ενδεκνυμένην παρά τούτου του έθνους πίστιν ,τότε, αποστάς των δημοσίων πραγμάτων, θέλω ζήση ή ενταύθα ή αλλαχού, καθώς ειρηνικώτατα έζησα και εν Γενεύη τέσσερα έτη.
Εκ τούτων ‘εχεις ευκόλως νοήσαι ότι και ευχαρίστως θέλω δεχθή τας αποφάσεις του εν Λονδίνω συνεδρίου και πολύ εξ αυτών ελπίζω. Εάν αύται συμφωνώσι προς τα όντως συμφέροντα και προς τα δικαώματα, τολμώ ειπείν, της ελλάδος ,χαράν μου θέλω το νομίση ως άρχων και εκ πάσης δυνάμεως θέλω επιμεληθή ή ως τοιούτος ή ως πολίτης να τάς εκτελέσω και να κατασφαλίσω τους καρπούς των μακρών και αιματηρών του τόπου τούτου θυσιασμών.
Εάν όμως αι αποφάσεις απάδωσι προς τας δικαίας της Ελλάδος εφέσεις, και σεβόμενος,δεν θέλω αναδεχθή την εκτέλεσιν αυτών.Αλλ΄ο Θεός μέγας εστίν,αγαπητέ μου Ευνάρδε και πέπεισο ότι κατά τους οικτιρμούς του δεν θέλει εγκαταλείψη την Ελλάδα εις την σκυθρωπήν τύχην εις ήν οι φαύλοι αυτής εχθροί θέλουσι να την καταδικάσωσι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου