Κακόγουστη θεατρική παράσταση αποτελούν οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης για τη συμφωνία στο Eurogroup. Μια «συμφωνία» που είχε σχεδιασθεί από τους ξένους και είχε γίνει αποδεκτή από τη δικιά μας πλευρά προ πολλού. Πήραν οι «εταίροι» ό,τι ήθελαν από την αποικία τους.
Και οι δήθεν «υψηλοί τόνοι» του Τσίπρα, με «απειλή» για «κόκκινες γραμμές», δεν έπεισαν κανέναν. Ο λαός θα σηκώσει απίστευτα βάρη, και δεν αντέχει άλλο. Η Γερμανία μάς πατάει στον λαιμό και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μάς καλεί «Να παλέψουμε όλοι μαζί για αυτήν την Ευρώπη»! Για ποιον λόγο; Τι μας προσφέρει; Και πού βλέπει ο Τσίπρας ότι η «συμφωνία» (δηλαδή, η γερμανική διαταγή) αποτελεί «αφετηρία για οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση»; Ποιον νομίζει ότι κοροϊδεύει ο πρωθυπουργός;
Το ολοφάνερο προσπαθεί να «χρυσώσει» ο λεγόμενος «πολιτικός κόσμος», προκειμένου να καλύψει τη δωσιλογική του αντίληψη. Τρέμουν όλοι οι πολιτικάντηδες να πουν φανερά ότι η Γερμανία ήταν και είναι πάντα εχθρός της πατρίδας μας. Για μιαν ακόμη φορά, θέλει να μας αφανίσει με κάθε τρόπο. Μετεμψύχωση του Χίτλερ ο Σόιμπλε, επέβαλε στην Ευρώπη το Δ’ Ράιχ. Εμείς, όμως, εδώ υποδεχόμαστε με τιμές τον Πρόεδρο της Γερμανίας και ο Τσίπρας δεν είναι καθόλου φειδωλός στα κομπλιμέντα του προς τον αγύρτη γερμανό υπουργό Οικονομικών. Ο πρεσβευτής της Γερμανίας, παίζοντας κακόγουστο θέατρο, πήγε να «τιμήσει» τους σφαγιασθέντες από τους συμπατριώτες του στο Δίστομο. Και επειδή η Ζωή Κωνσταντοπούλου αντιτάχθηκε σε αυτήν τη φαρσοκωμωδία, ξεσηκώθηκαν όλοι οι προσκυνημένοι ευρωλάγνοι εναντίον της. Εάν οι καιροί μας ήταν ειρηνικοί και ειδυλλιακοί, θα μπορούσαμε να δείξουμε κατανόηση στην κατάθεση στεφάνου από τον γερμανό πρεσβευτή. Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι ζητάει συγγνώμη. Αλλά τώρα βιώνουμε καινούργια γερμανική κατοχή. Μόλις λίγα 24ωρα πριν, το Βερολίνο μάς δήλωνε προκλητικά ότι δεν αναγνωρίζει κανένα κατοχικό χρέος. Και συγχρόνως επέβαλε στην κατοχική κυβέρνηση του Τσίπρα να ψηφίσει το 4ο Μνημόνιο, με το οποίο στέλνει στο εκτελεστικό απόσπασμα τους έλληνες πολίτες.
Τηλεοπτικά παπαγαλάκια και «παπαγαλίνες» αλλά και τα ξενόδουλα κόμματα πήραν «γραμμή» από τη γερμανική πρεσβεία να καταδικάσουν την «προσβολή» που έγινε στον πρεσβευτή τους και να υπερθεματίσουν για τις «καλές διπλωματικές σχέσεις» μεταξύ των δύο χωρών. Οι ευρώδουλοι ανταποκρίθηκαν άμεσα. Μας θύμισαν εκείνον τον παλιό υπουργό της ΕΡΕ (δεν αναφέρω το όνομά του επειδή μπορεί να έχει παιδιά ή εγγόνια, που δεν χρωστάνε τίποτα) που ως νομάρχης κατά την προηγούμενη κατοχή είχε πει την περιβόητη φράση: «Πας πολεμών τους Γερμανούς δεν είναι Έλλην…»! Το ίδιο λένε και οι σημερινοί ευρωλάγνοι. Αλλά και τότε γερμανοί αξιωματούχοι κατέθεταν στεφάνια στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου. Υποκρισία που εξακολουθεί στις μέρες μας. Κι όταν τον Φεβρουάριο του 1959 άρχισε στην Αθήνα η δίκη του στυγερού εγκληματία πολέμου Μαξ Μέρτεν και τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι: «Γιατί ήρθατε στην Ελλάδα;», εκείνος απήντησε ειρωνικά: «Για να ξαναδώ τους ανθρώπους που αγαπούσα, αλλά συνελήφθην και εφυλακίσθην…»! Και ο σημερινός πρεσβευτής της Γερμανίας μάς αγαπά, αλλά απαιτεί ως εκπρόσωπος του Σόιμπλε την «εκτέλεση» των ελλήνων πολιτών με το 4ο Μνημόνιο. Και ο Βίζελ, μας δήλωσε ότι επί 50 χρόνια και πλέον θα έχουμε Μνημόνια.
Λοιπόν, να εξηγούμαστε: Τέτοια Ευρωπαϊκή Ένωση δεν τη θέλουμε. Και η Γερμανία είναι εχθρική χώρα. Η δωσιλογική κυβέρνηση του Τσίπρα, φυσικά, συντάχθηκε με τους νέους αποικιοκράτες και με τη Γερμανία. Αυτή η κυβέρνηση, η χειρότερη που εμφανίσθηκε ποτέ από την εποχή του Καποδίστρια, διέλυσε κυριολεκτικά το κράτος. Η εγκληματικότητα ξεπέρασε κάθε όριο, οι αλλοδαποί-πρόσφυγες έχουν κατακλύσει την πατρίδα, οι ισλαμιστές το ίδιο, οι αναρχικοί «αντιεξουσιαστές» έχουν «ανεξάρτητο κρατίδιο» –τα Εξάρχεια– και η Αστυνομία αποδυναμώνεται. Ο Τόσκας έχει αφήσει ολόκληρες περιοχές, όπως το Μενίδι, στην ασυδοσία κακοποιών στοιχείων, που σκοτώνουν κόσμο. Και ακόμα δεν έχει την ευθιξία να παραιτηθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που καλύπτει όλους τους «αντιεξουσιαστές» και περιθωριακούς του υποκόσμου. Το πολίτευμα της χώρας λειτουργεί πλημμελώς, υπό το κράτος των εκβιασμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως είπε ορθά ο Μίκης Θεοδωράκης, «Η Βουλή υπάρχει μόνον για να δίνει ‘‘δημοκρατικοφάνεια’’ στις αποφάσεις του Βερολίνου». Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Τώρα πρέπει να κάνουμε αγώνα, για να συνεχίσει να υπάρχει η Ελλάδα. Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος; Δυστυχώς, υπάρχει. Η απειλή προέρχεται: α) Από τους πάσης φύσεως αλλοδαπούς που διαχέονται στο εσωτερικό της χώρας. β) Από την πολιτική των Γερμανοευρωπαίων, που θέλουν να μας μεταβάλουν σε προτεκτοράτο και καταργούν την εθνική μας ανεξαρτησία. γ) Από την ανικανότητα της χρεοκοπημένης κυβέρνησης και την ευρωλαγνεία του παρηκμασμένου πολιτικού κόσμου.
Ο Πολύβιος και ο Πατριάρχης Γεννάδιος (ο Γεώργιος Σχολάριος), συμμορφούμενοι, με το θέλημα της Ρώμης ο πρώτος, με του Πορθητού Μωάμεθ ο δεύτερος, γνώριζαν ή διαισθάνονταν ότι το ελληνικό έθνος –και υπόδουλο– θα κατόρθωνε να επιζήσει. Οι Ρωμαίοι είχαν κατακτηθεί ήδη υπό του ελληνικού πνεύματος όταν κατακτούσαν την Ελλάδα. Οι σημερινοί Ευρωπαίοι αδιαφορούν και περιφρονούν το ελληνικό πνεύμα. Των Τούρκων η γλώσσα και η θρησκεία ήταν αδύνατον να εκτοπίσουν από τη συνείδηση των Ελλήνων την ελληνική φωνή και τον Χριστιανισμό. Σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διάφορα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει τις θύρες στους ισλαμιστές και ο «γραφικός», ανεκδιήγητος Γαβρόγλου διοχετεύει με διαφόρους «εκσυγχρονιστές» ανθέλληνες στα σχολεία την άρνηση της ελληνικής ιδέας και θέλει να εξαλείψει τη χριστιανική θρησκεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς ωθεί σε εμφύλιο, που θα είναι χειρότερος από κάθε προηγούμενο. Σε εμφύλιο, όμως, οδηγούμεθα και από την εμμονή του εξωνημένου πολιτικού κόσμου να παραμένουμε μέσα στο ευρωπαϊκό θηριοτροφείο, ασχέτως εάν οι «εταίροι» έχουν στόχο τους να μας αφανίσουν ως έθνος.
Ακόμα κι αυτά που ακούγονται από τα πιο επίσημα χείλη, ότι «η θέση μας είναι ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση», ασχέτως εάν αυτή η «ένωση», με τη μορφή που έχει πάρει από τη γερμανική ηγεμονία, μας έφερε σε οδυνηρή συμφορά, δεν βρίσκουν καμία απήχηση στη λαϊκή συνείδηση. Τα λόγια αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα. Η κυβέρνηση του Τσίπρα θα πρέπει να έχει υπόψη της ότι τα δεινά που προκάλεσε με την ευρώδουλη πολιτική της δεν θα μείνουν χωρίς συνέπειες. Κάποια μέρα και αυτή η κυβέρνηση και όλοι οι προηγούμενοι ευρώδουλοι (αρχής γενομένης από το εθνικό ολετήρα Σημίτη) θα λογοδοτήσουν. Και η Νέμεσις θα είναι τρομερή. Η Ιστορία είναι πολύ διδακτική για παρόμοιες περιπτώσεις. Στη δίκη των δωσιλόγων (21 Φεβρουαρίου έως 31 Μαΐου 1945) στους τρεις κατοχικούς πρωθυπουργούς (Γ. Τσολάκογλου, Κων. Λογοθετόπουλο και Ιω. Ράλλη), μεταξύ άλλων, αποδόθηκαν κατηγορίες για χορηγίες σε Γερμανούς και Ιταλούς τεραστίων χρηματικών ποσών, για δεσμεύσεις περιουσιών ελλήνων πολιτών και για στερήσεις συντάξεων σε υπαλλήλους. Όλα αυτά ωχριούν μπροστά σε αυτά που έχει διαπράξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε βάρος των διαφόρων επαγγελματικών κλάδων, σε βάρος του ελληνικού λαού. Υπενθυμίζουμε ότι οι ποινές που επεβλήθησαν (πέραν εκείνης του θανάτου, που δεν εκτελέσθηκε) για τους τρεις προαναφερόμενους πρωθυπουργούς ήσαν: Ισόβια δεσμά και στέρηση των προβλεπομένων στα άρθρα 21, 23, 24 του ποινικού νόμου δικαιωμάτων.
Ο δωσιλογισμός των χαλεπών ημερών μας δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητος. Γνωρίζουμε πολύ καλά την πολιτική στάθμη των ανερμάτιστων παραγόντων του δημοσίου βίου της χώρας. Να προσέξουν όλοι αυτοί, διότι η λαϊκή αγανάκτηση έχει φουντώσει και εξελίσσεται σε τσουνάμι, που θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Ο Αλέξης Τσίπρας ας βρει επιτέλους το θάρρος να παραιτηθεί. Πρόδωσε εκείνους που κάποτε τον εμπιστεύθηκαν, έκανε το αχαλίνωτο ψεύδος πολιτική του και κατέστρεψε την Ελλάδα. Απέτυχε σε όλα. Είναι ένοχος εθνικής τραγωδίας. Οι ξένοι πάτρωνες, που τον χρησιμοποίησαν για να περάσουν τα σχέδιά τους, τώρα τον κοροϊδεύουν και τον εκβιάζουν ακόμα περισσότερο. Έφθασε στο χείλος της αντεθνικής και αντιδημοκρατικής αβύσσου. Δεν μπορεί να είναι «τσιφλικούχος» της Ελλάδος. Οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι οι πολιτικοί άνδρες δεν μειώνονται όταν παραιτούνται. Το αντίθετο: Ανεβαίνουν στην εκτίμηση των ψηφοφόρων. Δείχνουν ότι δεν είναι «καρεκλοκένταυροι».
Ο ίδιος ο Αλέξης τόνιζε με ιδιαίτερη έμφαση κατά το παρελθόν ότι αυτός δεν θα ήταν «πρωθυπουργός παντός καιρού». Εψεύσθη και σε αυτό το σημείο. Κάποτε στα 1874, ο μέγας Χαρίλαος Τρικούπης είχε πει με πίκρα στην αγαπημένη του αδελφή: «Δεν έχουμε κράτος, Σοφία. Έχουμε παζάρι…». Το ίδιο συμβαίνει μετά από 143 χρόνια. Δεν έχουμε πάλι κράτος. Γίναμε ένα μεγάλο παζάρι, όπου ελέω γερμανοευρωπαϊκής ένωσης παζαρεύουμε για το χρέος. Δεν ξέρει τι να πει πλέον ο Αλέξης στους αγύρτες των Βρυξελλών – Βερολίνου; Να αντιγράψει τα λόγια του Ελευθερίου Βενιζέλου. Όταν η οικονομική κρίση του 1929 χτύπησε και την Ελλάδα ανακλαστικά, ο Βενιζέλος αγωνίσθηκε να σώσει τη δραχμή. Και μιλώντας στην Κοινωνία των Εθνών, είπε στους Ευρωπαίους: «Εάν εσείς οι μεγάλοι και ισχυροί δεν θέλετε να μου δώσετε τα μέσα για να συμμορφώσω τα οικονομικά της χώρας μου, τότε θα φέρετε εσείς και όχι εγώ την ευθύνη για ό,τι θα επακολουθήσει. Εγώ δεν είμαι πλέον εις θέσιν να πληρώνω και θα σταματήσω τας πληρωμάς μου προς σας, διότι εσείς οι δούλοι των τραπεζιτών της Ευρώπης δεν έχετε κανένα δικαίωμα να προηγηθείτε των άλλων υποχρεώσεων που έχει η πατρίς μου…». Αυτά είπε ο Ελ. Βενιζέλος. Αλλά εκείνος ήταν ΗΓΕΤΗΣ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου