Οσο πεθαίνουν άνθρωποι
ενισχύεται ο Ταγίπ Ερντογάν. Όσο πιο πολλοί πεθαίνουν τόσο πιο πολύ
ενισχύεται. Εδραιώνεται περισσότερο.
Αυξάνονται εκείνοι που του
υποβάλλουν την αφοσίωσή τους. Από τη μια κηδείες. Και από την άλλη
ζητωκραυγές για τον Ταγίπ Ερντογάν. Δάκρυα και χειροκροτήματα σμίγουν.
Ενώ τελούνται οι κηδείες η μία μετά την άλλη, εκείνος φορά το βασιλικό
του στέμμα. Από τη μια η τελευταία φτυαριά για τον τάφο. Και από την
άλλη ζήτω ο βασιλιάς. Ιδού η τελευταία εικόνα κατά το πρώτο τέταρτο του
21ου αιώνα στην Τουρκία.Όσο και αν, παίρνοντας την τουρκοκυπριακή ταυτότητα, θέλω να απομακρυνθώ από αυτόν τον παλαιών αρχών σκοτεινό όχλο που έχασε τα μυαλά του, είναι μάταιο. Μας έχει αρπάξει από τον γιακά. Δεν μας αφήνει. Η μοίρα μας έχει παραδοθεί σε αυτόν. Θα πάει στη Γενεύη και θα πει τον τελευταίο λόγο. Εξ ονόματος όλων μας. Οι αγαπητοί συμπολίτες μου κάνουν το κέφι τους με το μαγκάλι τους. Ανάβουν φωτιές ειρήνης. Τραγουδούν γύρω από τη φωτιά. Bars. Ειρήνη. Peace. Περιμένουν να κυλήσει δάκρυ από το μάτι ενός πεθαμένου. Μου έρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι σκυλάδικο που αρχίζει λέγοντας «τύραννε ουρανέ». Χρειάζομαι και εγώ ελπίδα. Αλλά ένας τύραννος μπορεί να μου δώσει ελπίδα; Όσο εμείς πεθαίνουμε εκείνος ενισχύεται. Όσο εκείνος ενισχύεται εμείς πεθαίνουμε.
Τι χρειάζεται για να τον υποδεχθούν με μπάντες και γιορτές όταν επιστρέψει από την Ελβετία ο βασιλιάς; Να συνθλίψει τον εχθρό του. Ποιος είναι ο εχθρός του; Ο Αλέξης και ο Νίκος! Πρέπει να τους κουνήσει με τέτοιο τρόπο τη γροθιά ώστε όλοι στην Κωνσταντινούπολη να ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα! Πρέπει να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη ως ένας ήρωας βασιλιάς. Όπως είχε επιστρέψει από το Νταβός. Πρέπει να δονηθούν γη και ουρανός από τις ζητωκραυγές. Μήπως μπορεί να επιστρέψει δίνοντας τη Μόρφου; Μήπως μπορεί να έρθει δίνοντας την Καρπασία; Μήπως θα δώσει την Αμμόχωστο; Οι βασιλιάδες δεν δίνουν. Πάντα παίρνουν. Παίρνουν τέλη από όποιον τους δώσει και παίρνουν το κεφάλι όποιου δεν τους δώσει. Μπορεί να διπλώσει την Κύπρο και να την πετάξει στη θάλασσα, αλλά τον εχθρό του δεν θα τον αφήσει να τη μυρίσει. Την ποτίσαμε με αίμα. Γι’ αυτό έχουν μεγαλώσει πιο πολύ τα σουτζούκια και η κάπαρη. Δεν είναι αίμα αρνιών. Είναι αίμα πεσόντων αυτό. Όσο τον έχει μεταφέρει στην κορυφή το αίμα που χύθηκε στην Κωνσταντινούπολη, άλλο τόσο πιο ψηλά θα τον ανεβάσει το να μην παραδώσει στον εχθρό τα χώματα που έχουν ποτιστεί με αίμα πεσόντων στην Κύπρο.
Οι αγαπητοί μου συμπολίτες κάνουν πορεία ειρήνης. Είμαστε ένας ήρεμος, σοβαρός λαός. Φτιάχνουμε πανό. Κάνουμε πορείες. Στέλνουμε σε όλους το μήνυμα «ειρήνη τώρα αμέσως». Δεν προκαλούμε επεισόδια. Διαλυόμαστε ήσυχα στα σπίτια μας. Ανοίγουμε την τηλεόραση. Δείχνουν το Χαλέπι. Από το στόμα του βασιλιά στάζει μέλι και από τους δρόμους αίμα. Έτσι συνεχίζεται η ζωή. Μέχρι νεωτέρας διαταγής. Μέχρι να υπάρξουν νέα θύματα και δάκρυα.
Οι δικοί μου οι συμπολίτες είναι όπως πάντα. Συγκρατημένα αισιόδοξοι. Όμως, τα γκρίζα χρώματα εμένα μου αρέσουν μόνο στον ουρανό. Θέλω να βρέχει μετά από μακρές ανιαρές περιόδους ηλιοφάνειας. Ίσως εκείνη τη στιγμή να είμαι στο Φικάρδου. Σε ένα σπίτι από πέτρα. Μπροστά στα κούτσουρα που καίνε. Σκέφτομαι τις μέρες που πέρασαν στην οδό του Ταντή. Όταν επέστρεφε ο πατέρας μου από το παντοπωλείο. Και τις δροσερές φλούδες αγγουριού που κολλούσε στο ζεστό μέτωπό του τις καλοκαιρινές μέρες. Και εκείνοι που κάνουν πορείες γνωρίζουν τον βασιλιά τουλάχιστον τόσο όσο τον γνωρίζω εγώ. Γνωρίζουν ότι θέλει να κάνει ναμάζι στο τζαμί Εμεβί στη Δαμασκό. Αλλά πάλι είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Ελπίζουν ότι θα φέρουν στον σωστό δρόμο τον βασιλιά μας εκείνοι που μετέτρεψαν την περιοχή μας σε κόλαση. Έτσι περνούσαν πάντα τα χρόνια. Τα χρόνια μας. Περιμένοντας και ελπίζοντας. Περνάμε λιώνοντας μέσα σε μέρες κατά τις οποίες ένας σαλεμένος λαός, που ζητωκραυγάζει «ζήτω ο βασιλιάς» μετά από τον θάνατο χιλιάδων βασιλιάδων, περιμένει με ανυπομονησία να υποδεχτεί τον βασιλιά του, ο οποίος θα επιστρέψει με νίκη από τους πρόποδες των Άλπεων. Χιόνισε στο Τρόοδος. Στον Πενταδάκτυλο οι δρόμοι είναι ολισθηροί. Ο Άγιος Βασίλης βρίσκεται προ των πυλών. Φυσήξτε και κάντε μια ευχή πριν ανοίξετε το κουτί.
https://politis.com.cy/article/i-konstantinoupoli-perimeni-apo-ton-vasilia-niki-sti-genevi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου