Για να πετύχουν το βόλεμά τους "αθωώνουν" την κάρτα του πολίτη

ΣΟΦΙΣΤΕΙΕΣ - «ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΕΝ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ» ΠΡΟΣ ΠΑΡΑΛΑΒΗΝ ΤΗΣ «ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»

των Ίερομονάχου Αρσενίου καί Μοναχού Ήσαΐα Ιερόν Κελλίον «Παναγούδα», 'Άγιον Όρος 

Εισαγωγικά

Από τριακονταετίας καί πλέον είχαν ξεκινήσει στήν Ελλάδα οι προσπάθειες καί οι σχεδιασμοί διά νά νομοθετηθη η εκδοσις ταυτότητος περιεχούσης τόν αριθμόν τού Αντιχρίστου (666), μέ στόχον στό άμεσώτατο μέλλον νά άντικατασταθη αυτή άπό τό προφητευόμενον στήν Άποκάλυψιν τού Εύαγγελιστού Ίωάννου Χάραγμα στό σώμα μας. (Άποκ. ιγ 16-18) [Τήν δολίαν μεθόδευσιν της μεταλλαγής της ταυτότητος στό σωματικόν Χάραγμα τήν είχε προΐδει καί προείπει ο Άγιος Παΐσιος άπό τότε (πρό τριακονταετίας), ήδη δέ τήν βλέπομε πραγματοποιουμένην σέ χώρες τού Εξωτερικού]. Μέ τήν Χάριν καί τήν βοήθειαν τού Θεού καί ύστερα άπό τίς έντονες καί συνεχείς άντιδράσεις της Ί. Συνόδου, τού Αγίου Όρους, πολλών Ί. Μητροπόλεων, Ί. Μονών καί τού εύσεβούς λαού οι προσπάθειες τού Πονηρού καί τών οργάνων του πρός επιβολήν της τοιαύτης ταυτότητος, καί παρά τίς επανειλημμένες νομοθετήσεις, τροποποιήσεις, προαγγελίες κ.τ.τ., παραμένουν μέχρι στιγμής ατελεσφόρητες, άν καί τελευταίως έχουν ενταθη στό κατακόρυφο.

Εύθύς εξ άρχης, ολίγοι, εύτυχώς -άλλά καί εκ τών κόλπων της Εκκλησίας, δυστυχώς-, ισχυρίσθηκαν ότι ή άποδοχή μιας τέτοιας ταυτότητος δέν θίγει τήν πίστιν μας, καί, κατά συνέπειαν, μπορούμε άφοβα νά τήν παραλάβωμε. Διά νά επιτύχουν τό βόλεμά τους (νά τά πανε καλά καί μέ τόν Θεό καί μέ τόν Διάβολο) καί διά νά δικαιολογήσουν τήν δειλίαν καί τήν πλάνην τους, είχαν χρησιμοποιήσει διάφορα σοφιστικά επιχειρήματα. Αύτό πού μας θλίβει ιδιαιτέρως είναι τό γεγονός ότι, όσον σφίγγουν τά πράγματα, αυτοί πού χρησιμοποιούν τίς έν λόγω σοφιστείες αυξάνουν καί - τό φοβερώτερον - προσχωρούν σ’ αυτούς καί άνθρωποι, πού μέχρι πρό τινος ήγωνίζοντο ομολογιακώς κατά τής «διαβολοταυτότητος» καί έγραφαν καί υπέγραφαν κείμενα πού διεκήρυσσαν απερίφραστα οτι η παραλαβή τοιαύτης ταυτότητος «αποτελεί άρνησι τού Χριστού καί προσχώρησι στήν παράταξι τού Σατανά».

Επιθυμώντας νά συντελέσωμε στήν ανάνηψιν αυτών των τελευταίων, ευχόμενοι νά υπερβούν τήν δειλίαν τους, κατανοώντας οτι οι διάφορες αυτές σοφιστείες είναι στήν πραγματικότητα «προφάσεις έν άμαρτίαις», θά αναφερθούμε σέ μερικές από αυτές. Φυσικά, περιττεύει νά λεχθή ότι, γιά νά ομολογήσωμε Χριστόν, όταν έλθη ή δύσκολη στιγμή, δέν αρκούν οι απορρίψεις των σοφιστειών καί ή ορθή θεωρητική τοποθέτησίς μας, αλλ’ απαιτείται η Θεία Χάρις, τήν οποίαν ελκύει ή ειλικρινής ολοκληρωτική αγάπη μας γιά τόν Χριστό, συνδυασμένη αρρήκτως μέ τήν έν ταπεινώσει έπίγνωσιν τής αδυναμίας μας.

1.         Ή (δήθεν) απουσία τού 666.

Όσοι χρησιμοποιούν τόν ανωτέρω ισχυρισμόν είναι -ή προσποιούνται ότι είναι- τελείως άσχετοι καί μέ τά παγκοσμίως (αλλά καί στήν Πατρίδα μας) έξαγγελλόμενα, νομοθετούμενα καί διαδραματιζόμενα, καί μέ τίς σχετικές έφαρμοζόμενες τεχνολογίες, αλλά καί μέ τά έν τή Άποκαλύψει αναφερόμενα. Όποιος έχει στοιχειωδώς άσχοληθή μέ τά ανωτέρω, θεωρεί ύπερβεβαίαν τήν χρήσιν τού 666 στίς ήλεκτρονικές ταυτότητες. Ασφαλώς, δέν είναι λογικόν νά ομιλούμε γιά αποδείξεις, τήν στιγμήν πού δέν έχει έκδοθή ή συγκεκριμένη κάρτα. Υπάρχουν, ομως, έντονώτατες ένδείξεις, πού, έν συναρτήσει μέ τά προλεχθέντα, έγγίζουν τά όρια τής αποδείξεως.

α'. Ή έπιμελής μυστικότης, όσον αφορά τά ακριβή χαρακτηριστικά καί τίς τεχνικές προδιαγραφές τής κάρτας, παρότι, σύμφωνα μέ τίς έξαγγελίες των υπευθύνων, βρισκόμαστε στό παρά 5 , δημιουργεί τήν πεποίθησιν, σ’ όποιον δέν είναι παθολογικά αφελής, ότι κάτι βρώμικο αποκρύπτεται. Τήν πεποίθησιν αυτήν ένισχύει έτι - πέραν τής γενικής αναξιοπιστίας των πολιτικών, καθόσον τό ασυστόλως ψεύδεσθαι έχει καταστή πανδημία- τό ότι, καί ειδικώς μέ τό έν λόγω θέμα, καί οι έλάχιστες σχετικές ανακοινώσεις τών αρμοδίων χαρακτηρίζονται από τήν ασάφειαν, τήν αοριστίαν καί τίς αντιφάσεις.

β'. Άλλά σέ ανύποπτον χρόνον (1997, ότε συνεζητείτο ή Συνθήκη Σέγκεν καί ή σχετιζομένη μέ αυτήν νομοθέτησις τών ήλεκτρονικών ταυτοτήτων), υπήρξε καί απερίφραστος ομολογία περί ύπάρξεως τού 666. Ευρίσκεται αύτη σέ έπανειλημμένας δηλώσεις -μερικές μάλιστα έλέχθησαν μέ ιταμότητα καί μέ περιφρονητικήν απαξίωσιν πρός τόν αντιδρώντα λαόν- ύπουργών, λοιπών πολιτικών καί έγκύρων δημοσιογράφων (έχουν λεπτομερώς καταγραφή, έκτός τών άλλων, καί σέ έπιστολήν τού σεβαστού            π. Σαράντη Σαράντου πρός τόν Αρχιεπίσκοπον). Στίς ανωτέρω δηλώσεις κυρίως στηρίχθηκαν καί σοβαροί έκκλησιαστικοί άνδρες (ώς ο μακαριστός Άρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος), ο ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου π. Γ. Μεταλληνός κ.ά.), όταν κατά τίς σχετικές αντιδράσεις τους θεωρούσαν δεδομένην τήν έν προκειμένω χρήσιν τού 666.

γ'. Ή τυχούσα μελλοντική διαβεβαίωσις αρμοδίων (πρός καθησυχασμόν) περί δήθεν μή υπάρξεως τοϋ 666 -πάντως ούδεμία τοιαύτη έχει δοθή μέχρι στιγμής, παρά τίς πλεΐστες καί έντονες πρός τοϋτο προκλήσεις- θά είναι τελείως ανίσχυρος νά μας καθησυχάση, καθόσον, δεδομένης καί τής προαναφερθείσης αναξιοπιστίας των, η μυστική κρυπτο- γράφησις τοϋ «κλειδιού» άναγνώσεως τοϋ τσίπ θά καθιστά αδύνατον τήν έρευναν διά τό κατά πόσον η ανωτέρω διαβεβαίωσις είναι ειλικρινής.

δ'. Τέλος, ακόμη καί στήν υποθετικήν περίπτωσιν, κατά τήν οποίαν θά μπορούσαμε νά διαπιστώσωμε οτι η κάρτα-ταυτότης είναι αρχικώς «καθαρή» από 666, επ’ ούδενί δέν θά επιτρεπόταν νά ξεθαρρέψωμε στήν παραλαβήν της, διότι, λόγω τής δυνατότητος έπαναπρο- γραμματισμοϋ τοϋ τσίπ, ανά πάσαν στιγμήν καί εν αγνοία μας θά καθίσταται δυνατή η προσθήκη τοϋ δαιμονικοϋ συμβόλου.

2.         Ό «έξαγιασμός» καί η έξουδετέρωσις τοϋ 666.

Υποστηρίξουν αφελώς -ή πονηρώς- μερικοί ότι, σημειώνοντας τό σημεΐον τοϋ Τιμίου Σταυροϋ επάνω στήν ταυτότητα, θά «εξαγιάσουν» καί θά εξουδετερώσουν τήν δαιμονικήν ενέργειαν τοϋ δαιμονικού συμβόλου. ’Άλλοι πάλι χρησιμοποιοϋν πρός τόν αύτόν σκοπόν τούς λόγους τοϋ Αποστόλου Παύλου: «παν κτίσμα Θεοϋ καλόν, καί ούδέν απόβλητον μετά εύχαριστίας λαμβανόμενον· αγιάζεται γάρ διά λόγου Θεοϋ καί εντεύξεως» (Α Τιμ. δ , 4-5). Είναι γνωστή εφ’ ολων των ανωτέρων -καί γι’ αύτό δέν θά πλατειάσωμε- η φωτισμένη διδασκαλία τοϋ 'Αγίου Παϊσίου, πού χαρακτηρίζει τά ανωτέρω ως πλάνες καί διευκρινίζει ότι ό διάβολος, ό άντίχριστος καί τό σύμβολό του δέν έπιδέχονται άγιασμόν μέ τό νά επιθέσωμε τόν Τίμιον Σταυρόν.

Μέ αύτά τά σοφίσματα οι εν λόγω «γνωστικοί» ϋεωροϋν καί παρουσιάζουν ως βλάκες καί στενοκεφάλους τά εκατομμύρια των Αγίων Μαρτύρων. Τι κρίμα νά μήν ζοϋσαν τότε! Θά τούς συμβούλευαν νά σταυρώνουν τούς βωμούς των ειδώλων, νά τούς...«εξαγιάζουν» καί μετά νά θυσιάζουν. Νά απευθύνουν «λόγον Θεοϋ καί έντευξιν» στά ειδωλόθυτα, νά τά...«εξαγιάζουν» καί μέ αναπαυμένην τήν συνείδησιν νά τά τρώγουν. Πόσους μάρτυρες θά είχαν...... γλυτώσει! Αλλά καί τήν Αποστολική Σύνοδον θά είχαν προφυλάξει από τό ...... σφάλμα πού έκανε νά απαγορεύση τά ειδωλόθυτα (Πράξ. ιε , 29). Οι 'Άγιοι Μάρτυρες, όμως, προτιμούσαν νά μαρτυρήσουν, αρνούμενοι όχι μόνον νά μιαροφαγήσουν, αλλ’ ακόμη καί τό νά δεχθοϋν νά φάγουν καί τό προσφερόμενον σ’ αύτούς καθαρόν κρέας, μόνον καί μόνον διά νά μήν δώσουν τήν εντύπωσιν στούς θεατές οτι μιαροφάγησαν! Καί αύτά, όχι μόνον στούς χρόνους τής Καινής Διαθήκης (Βλ. λ.χ. μαρτύριον Αγίων Ακεψιμά, Αειθαλά καί Ιωσήφ, κατά τήν 3ην Νοεμβρίου), αλλ’ ακόμη καί στούς χρόνους τής Παλαιας Διαθήκης (Βλ. μαρτύριον Αγίου Έλεαζάρου, Β Μακ. στ , 18-31)! ’Ώ πόση η αγία εύαισθησία των Αγίων Μαρτύρων καί πόση η «γνωστική» αγνωσία καί αναισθησία των σημερινών αρνητών!

Παρομοίας πλάνης, αλλά διαμετρικώς αντιθέτου, είναι καί τό εξής σόφιισμα πρός δήθεν εξουδετέρωσιν τοϋ 666, τό οποίον, δυστυχώς, ελέχθη από ρασοφόρον: «Έγώ θά πάρω τήν ταυτότητα μέ τό 666, θά τήν φτύσω καί μετά άφοβα θά τήν βάλω στήν τσέπη μου» Γιά νά πάρη τήν απάντησιν από τόν Άγιον Παΐσιον: «Θά φτύσης, δηλαδή μαζί καί  το βαφτιστικόν σου όνομα και την υπογραφήν σου καί τήν φωτογραφίαν σου καί τήν πίστιν σου (σ. γρ.: εννοώντας το «Χριστιανός ’Ορθόδοξος», πού τότε υπήρχε ακόμη). Χώρια πού ή δαιμονική ενέργεια δέν διώχνεται μέ τέτοιες υποκρισίες».

3.         «Τά Καίσαρος Καίσαρι...».

Χρησιμοποιούντες τήν ανωτέρω ρήσιν τού Κυρίου μας οι σύγχρονοι «γνωστικοί», διδάσκουν ότι η ταυτότητά μας ως δήθεν άνήκουσα στόν Καίσαρα, μπορεί νά περιέχη ο,τιδήποτε έπιθυμεΐ ο Καίσαρ, χωρίς αυτό νά μάς έπηρεάζη πνευματικά. Όμως:

α'. Ό Κύριος δέν έχρησιμοποίησε τούς λόγους του αυτούς διά τήν ταυτότητά μας, άλλά διά τό δηνάριον καί τήν φορολογίαν πού έπληρώνετο δι’ αυτού. Κατ’ αυτήν τήν έννοιαν έχρησιμοποίησε τούς λόγους τού Κυρίου καί ό'Άγιος Παΐσιος, διακρίνοντας σαφώς έν προκειμένω τήν ταυτότητά μας άπό τά νομίσματα. Όταν, δηλαδή, κάποτε τόν ρώτησαν: «Γιατί πειράζει νά πάρωμε τήν ταυτότητα μέ τό 666, άφού καί τό πεντοχίλιαρο έχη έπάνω του τό 666, καί όμως τό χρησιμοποιούμε;» άπήντησε: «Τό πεντοχίλιαρο είναι νόμισμα- καί ή λίρα τής Αγγλίας έχει έπάνω τήν Βικτώρια- αυτό δέν μέ πειράζει. “Τά Καίσαρος Καίσαρι”. Έδώ, όμως, είναι η ταυτότητά μου, είναι κάτι προσωπικό δεν είναι νόμισμα. Ταυτότητα σημαίνει ό,τι καί ή λέξη· ταυτίζεται, δηλαδή, κανείς μ’ αυτά πού δηλώνει. Βάζουν τόν διάβολο, καί υπογράφω ότι τόν άποδέχομαι». Καί σέ άλλη ευκαιρία είχε έπισημάνει οτι ή παραλαβή τέτοιας ταυτότητος είναι πτώσις καί άρνησις Χριστού.    Η ταυτότητά μας, λοιπόν, δέν άνήκει στόν Καίσαρα. 
Μπορεί μέν νά είναι καί κρατικό έγγραφο, άλλ’ είναι ταυτοχρόνως καί κυρίως καί «έγγραφο απολύτως προσωπικό», όπως είχε εύστοχα τονίσει καί ο μακαριστός π. Γ. Καψάνης.

Φοβούμεθα οτι αυτοί πού τώρα ισχυρίζονται οτι π ταυτότητά μας ανήκει στόν Καίσαρα, διά νά δικαιολογήσουν τήν παραλαβήν ταυτότητος μέ 666 -ενώ οι ίδιοι πρό ετών χαρακτήριζαν τήν τοιαύτην παραλαβήν ώς αρνησιν Χριστού!- όταν προχωρήσουν τά πράγματα καί πλησιάσωμε στήν έπιβολήν τού Χαράγματος έπί τού σώματος, οι ίδιοι θά ισχυρισθούν ότι καί τό σώμα μας είναι ύπό τήν εξουσίαν του Καίσαρος καί ότι μόνον η ψυχή μας ανήκει «στά τού Θεού» (εφευρίσκοντας καί ανάλογα Άγιογραφικά ρητά!), γιά νά δικαιολογήσουν καί τήν αποδοχήν τού Χαράγματος!!!

β'. Τό 666, έξ άλλου, δέν είναι άπλώς σύμβολο Καίσαρος, αλλά καί «Θεού». Είναι σύμβολον τού Άντιχρίστου, ο όποιος δέν θά είναι μόνον Καΐσαρ, αλλά θά διεκδική δι’ εαυτόν τήν ιδιότητα τού Θεού. Καί όχι άπλώς κάποιου «Θεού» -διότι καί πολλοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες διεκδικούσαν θεϊκήν ιδιότητα- αλλά τού μοναδικού Θεού. Θά είναι ό «αντι- κείμενος καί ύπεραιρόμενος έπί πάντα λεγόμενον Θεόν» (Β Θεσ. β , 4). Δέν θά δεσμεύη μόνον τήν πολιτικήν μας ελευθερίαν, αλλά θά δεσμεύη κυρίως καί κυριευτικώς τήν θρησκευτικήν μας ελευθερίαν, απαιτώντας μοναδικήν λατρευτικήν προσκύνησιν.

Συμπερασματικώς, ούτε ή ταυτότητά μας ανήκει «στά Καίσαρος», ούτε τό σύμβολον (666), πού θά εχη είναι μόνον πολιτικό σύμβολο, αλλά κυρίως θρησκευτικό -βγάλανε τό «Χριστιανός ’Ορθόδοξος» καί βάζουνε τό 666- καί φανερώνει (στήν περίπτωσιν πού τήν αποδεχθούμε) ότι ανήκομε στόν «θεόν» πού τό 666 συμβολίζει!

4.         Η (δήθεν) ανυπαρξία θεολογικών επιχειρημάτων γιά τήν «φοβίαν» παραλαβής τής «Κ.τ.Π».

Όσοι ομιλούν γιά ελλειψιν θεολογικών επιχειρημάτων έν προκειμένω, είτε ανήκουν σ’ αυτούς πού όρθολογιστικώς απορρίπτουν τήν θεοπνευστίαν τού ιερού βιβλίου τής Άποκαλύψεως, είτε σ’ αυτούς πού τήν αποδέχονται μέν, αλλά -προτεσταντικω τω τρόπω- «δίνουν τίς ερμηνείες του μυαλού τους», κατά τόν 'Άγιον Παΐσιον, είτε, φυσικά, σ’ αυτούς πού δέν εχουν κάνει καν τόν κόπο νά τήν ανοίξουν. Υπάρχουν, τέλος, μερικοί, πού, καλυπτόμενοι Ίουδαϊκώς πίσω από τό γράμμα τού ιερού κειμένου, ύποστηρίζουν ότι ή Άποκάλυψις όμιλεί μόνον γιά «δεξιά χείρα» καί «μέτωπον» καί όχι γιά ταυτότητα. Θεωρούμε ύπεραρκετά, ώς απάντησιν πρός αυτούς τούς τελευταίους, τά όσα προελέχθησαν, σχετικώς μέ τόν προσωπικόν χαρακτήρα τής ταυτότητος (Βλ. ενότητα 3α ) καί μέ τήν άγίαν ευαισθησίαν τών Άγίων Μαρ¬τύρων (Βλ. ενότητα 2). Προσθέτομε μόνον έδώ οτι η τοιαύτη «θεολογική έμβρίθειά» τους θά τούς καθοδηγήση καί στήν άφοβο αποδοχήν του Χαράγματος στό αριστερό χέρι ή στά πόδια!

5.         Ο Άγιος Παΐσιος δέν ήταν αλάθητος.

Καί τό χρησιμοποιούν αυτό ανθρωποι, πού, διά νά στηρίξουν τίς διάφορες (όρθές) απόψεις τους, εχουν «κάνει σημαία» τόν Άγιον. Άναμφισβήτητα, ουδείς ανθρωπος -καί, ασφαλώς, καί ό Άγιος Παΐσιος- δέν είναι αλάθητος. Άλλά, οι ευλογημένοι, δέν καταλαβαίνουν οτι, άλλοτε αποδεχόμενοι καί άλλοτε απορρίπτοντες αυθαίρετα τίς διδασκαλίες των Αγίων, στήν ουσία προβάλλουν καί δια-κηρύσσουν τό ίδικόν τους αλάθητο;

Έπί πλέον, οι ανωτέρω πάσχουν προφανώς από βαρείας μορφής λήθην- ή ύπόκρισιν, εάν προσποιούνται ότι έλησμόνησαν-. Καθόσον η εν προκειμένω διδασκαλία τοϋ 'Αγίου Παϊσίου έπεσφραγίσθη πανηγυρικώς υπό της Εκκλησίας. Καί διά τών θεσμικών οργάνων της (Βλ. έγκύκλιον 2641/1998 Ιεράς Συνόδου, ως καί ανακοίνωσιν Ί. Συνόδου διά τήν «Κ.τ.Π» της 17ης/11/2010), αλλά καί ύπό τού πληρώματός της (Πρβ. πλείστας όσας έπιστολάς, ψηφίσματα καί ανακοινώσεις Ιεραρχών, Ί. Μονών, Καθηγητών Πανεπιστημίου κ.λπ.).

Δυστυχώς, όπως προανεφέρθη, οι καταγραφείσες σοφιστείες -καί αρκετές άλλες- χρησιμοποιούνται καί από ανθρώπους μέ περγαμηνές· όχι μόνον θεολογικές, αλλά καί ομολογιακές, τόσον σέ άλλους τομείς, όσον καί -κατά τό πρόσφατο παρελθόν, πού η ομολογία δέν στοίχιζε- καί στό συγκεκριμένο ζήτημα τών ταυτοτήτων. Συγκρατούμεθα, γι’ αυτό, μέχρι στιγμής, αποβλέποντες καί στήν κατά τά άλλα θετικήν προσφοράν τους πρός τήν Έκκλησίαν, καί, αναμένοντες καί ευχόμενοι καί προσευχόμενοι τήν ανάνηψίν τους, δέν τούς έκθέτομε, κατονομάζοντάς τους καί παρουσιάζοντας καί συγκεκριμένες αντιφατικές καί λίαν προβληματικές σχετικές ένέργειες καί δηλώσεις τους. Θεωρούμε, όμως, οτι ή ανοχή έχει φθάσει στά όριά της, καθόσον βλέπομε έπηρεαζομένους πρός τήν πλάνην αρκετούς καλοπροαιρέτους αδελφούς μας -λόγω τού κύρους πού διαθέτουν οι ανωτέρω- καί δεδομένου οτι τό έν λόγω θέμα είναι άσυγκρίτως βασικώτερον πρός σωτηρίαν από κάθε άλλην πνευματικήν προσφοράν.

http://ahdoni.blogspot.gr/2016/10/blog-post.html