Δίπλα στον π.Πορφύριο καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία ἔπαιρνε ἄλλες διαστάσεις

Σὲ δεχόταν καὶ σὲ ἀγαποῦσε ὁ π. Πορφύριος, ὅποιος καὶ νὰ ἤσουν, ὅπως καὶ νὰ ἤσουν. Δίπλα του, ἀκόμη καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία ἔπαιρνε ἄλλες διαστάσεις. Δὲν κλονιζόσουν, δὲν σὲ καταλάμβαναν ἡ ἀπόγνωση καὶ ἡ ἀπελπισία. Μόνο θλιβόσουν, γιατὶ διέπραξες τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο, γιατὶ δὲν ἐφάρμοσες τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ὄχι μόνο δὲν σ’ ἄφηνε ν’ ἀπογοητεύεσαι ἀπὸ τὶς πτώσεις σου, ἀλλά, ἀντίθετα, σὲ βοηθοῦσε νὰ ἀξιοποιεῖς κάθε πτώση σου, ὥστε νὰ τὴ χρησιμοποιήσεις ὡς μιὰ ἔπαλξη γιὰ ἕνα νέο ξεκίνημα, γιὰ μιὰ νέα πνευματικὴ κατάκτηση. Καὶ τότε σοῦ ἔδειχνε ἀκόμη περισσότερη ἀγάπη, ἀκόμη περισσότερη ἀποδοχή.
Ἔπαιρνε τὸ χέρι σου μέσα στὸ δικό του κι ἄρχιζε νὰ σοῦ μαθαίνει πῶς νὰ περπατᾶς στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ.

* * *

Τὰ προβλήματα ποὺ τοῦ θέταμε, ὁ Γέρων Πορφύριος τὰ ἀντιμετώπιζε μὲ ἰδιαιτέρα προσοχή, μὲ αἴσθηση εὐθύνης καὶ μὲ πολλὴ προσοχή. Ἦταν χαρακτηριστικὸ τὸ ὅτι τὸν ἔβλεπες σιωπώντα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐξομολόγησης καὶ αἰσθανόσουν ὅτι προσηύχετο καὶ ἐζήτει τὸν φωτισμὸν τοῦ Θεοῦ… Ὁρισμένες φορὲς μᾶς ἔλεγε: “Δὲν ἔχω αὐτὴ τὴ στιγμὴ πληροφορία, δὲν μπορῶ νὰ σᾶς πῶ”. Καὶ ἐπανερχόμασταν δεύτερη ἢ καὶ τρίτη φορὰ γιὰ τὸ ἴδιο θέμα.
Ἕνα ἀπόγευμα ἐπισκέφθηκα τὸν π. Πορφύριο στὸ Μοναστήρι καὶ ζήτησα τὴ γνώμη του γιὰ κάποιο ἐπεῖγον ζήτημά μου. Μοῦ λέει: “Εἶμαι ἄρρωστος πολὺ καὶ δὲν μπορῶ νὰ συγκεντρωθῶ. Θέλεις νὰ σοῦ ἀπαντήσω τώρα, μὲ τὴ λογική μου, ὁπότε ὑπάρχει κίνδυνος νὰ κάνω λάθος, ἢ θέλεις νὰ ἔρθεις αὔριο νὰ μπορέσω νὰ συγκεντρωθῶ;”. Τοῦ εἶπα: “Μὴ μοῦ ἀπαντήσετε τώρα, Γέροντα. Θὰ ἔρθω αὔριο τὸ πρωί”. Τὴν ἑπομένη τὸ πρωί, πῆρα τὴν ἀπάντηση.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου“

http://www.porphyrios.net