Ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης

Μᾶς τρομάζει ἡ κατάσταση στόν κόσμο, μᾶς ἀπογοητεύει. Τό μῖσος, ὁ ἀλληλοσπαραγμός μέ ἀναρίθμητα θύματα, ἐπεκτείνεται συνεχῶς.

Τά ἄνομα καί παράνομα συμφέροντα, καλά ὀργανωμένα, καλλιεργοῦν τίς ἀντιπαραθέσεις καί τίς συγκρούσεις, τούς πολέμους καί τίς αἱματοχυσίες καί ἐπεκτείνουν τά σχέδιά τους γιά τήν παγκόσμια κυριαρχία.

Δέν λείπουν καί ἀπό τήν πατρίδα μας τά φαινόμενα αὐτά.
Καλλιεργεῖται κλῖμα φόβου καί ἀντιπαραθέσεως, μεταξύ ὁμάδων καί ἀτόμων, ψυχρότητος καί ἀδιαφορίας, καχυποψίας καί ἀντιπαλότητας, μέ ἀποτέλεσμα νά παγώνουν οἱ καρδιές, νά «ψύχεται ἡ ἀγάπη» (Ματθ. 24, 12).

Ἡ κακία καί τό μῖσος βασανίζουν τούς ἀνθρώπους. Ἀλλά καί αὐτοκαταργοῦνται, γιατί φέρουν μέσα τους τή φθορά.
Ἀντιθέτως ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀλήθεια μένουν πάντοτε, γιατί εἶναι καρπός τῆς ἀπέραντης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Θεός δέν ἔχει ἀγάπη, ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη (Α΄ Ἰω. 4, 8).
Ὁ Θεός Πατέρας γεννᾶ τόν Υἱόν καί ἐκπορεύει τό Ἅγ. Πνεῦμα καί ἡ Ἁγ. Τριάδα εἶναι πλήρης τῆς ἀγάπης.
Δημιουργεῖ τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο καί πλημμυρίζει τά πάντα μέ τήν ἀγάπη Του. Ἀποστέλλει τόν Υἱόν Του νά σταυρωθῆ, γιά νά ἐπαναφέρει τόν κόσμο στήν κοινωνία τῆς πατρικῆς του ἀγάπης.
Καταργεῖ ὁ Χριστός τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου μέ τή σταυρική Του θυσία καί καινουργεῖ τόν κόσμο μέ τήν ἀνάστασή Του. Ὁλόκληρη ἡ κτίση ἀνακαινίζεται.
Ὁ ἄνθρωπος μένοντας μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐλεύθερη ἐπιλογή του, ἀγαπᾶ τούς πάντες καί τά πάντα.
Τούς ἀνθρώπους ὅλους καί τήν κτίση ὅλη. Μέ τήν ἀγάπη του στόν Τριαδικό Θεό ἀνέρχεται πρός Αὐτόν καί γίνεται κοινωνός τῆς αἰωνίου ζωῆς. Προσφέρει τήν ἀγάπη του σέ ὅλους, σέβεται ὅλους καί ὅλα καί τούς δίνει νόημα.
Βλέπει μέ σεβασμό τόν κάθε ἄνθρωπο, ὅποιος κι ἄν εἶναι, καί τήν κτίση. Δέν τήν καταστρέφει, δέν τήν βιάζει.
Καί τό τελευταῖο ζῶο καί τό μικρότερο λουλούδι ἔχει ἀπέραντη ἀξία, γιατί ἁγιάζεται μετέχοντας στή ζωή τοῦ ἀγαπῶντος ἀνθρώπου. Ἔτσι ὅλη ἡ ζωή ἐπανέρχεται στήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Τά πάντα ἀνακαινίζονται, ἐπανέρχονται στό «πρωτόκτιστον κάλλος».
Προσφέρουν δοξολογία στό Θεό. Γι’αὐτό ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καταργεῖ τή φθορά καί τόν θάνατο.
Ἄν τό μῖσος ὁδηγεῖ τήν ἀνθρωπότητα στό χάος, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι δύναμη πού σώζει τόν κόσμο.
Ἡ ἀγάπη πού πηγάζει ἀπό τήν πίστη στό Θεό βιώνεται μέσα στήν Ἐκκλησία καί γίνεται ἐπίκαιρη στήν καθημερινή ζωή τῶν πιστῶν, ἑνώνει ὅλους καί βαστάζουν τό βάρος τῆς καθημερινότητος «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως Ἀργηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. 12, 2).

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Μηνιαῖο περιοδικό Ἑλληνορθόδοξης Μαρτυρίας
ΕΤΟΣ 48ο ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014 ΤΕΥΧΟΣ 492

Από: «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»