Το μειλίχιο βλέμμα, η γλυκιά φωνή, το ρυτιδιασμένο πρόσωπο και το στιβαρό χέρι της γιαγιάς Μηλίτσας ηρέμησαν ένα νεογέννητο προσφυγόπουλο από τη Συρία που απόλαυσε την αγκαλιά της και ήπιε ήρεμο το γάλα του, λίγα λεπτά αφότου η πρόσφυγας μητέρα του έβγαινε από τη βάρκα μέσα από τη θάλασσα.
«Του τραγουδούσαμε και ήπιε το γάλα μονορούφι»
Το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής στη Σκάλα της Συκαμινιάς στη Λέσβο οι σκηνές ήταν οι συνηθισμένες των τελευταίων ημερών. Οι φουσκωτές βάρκες με πρόσφυγες έβγαιναν κατά δεκάδες στη στεριά, ενώ η παρέα τριών ηλικιωμένων γυναικών παρακολουθούσε από το γνωστό παραλιακό παγκάκι-στέκι τους τους λιμενικούς και τους εθελοντές να τους προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Για την 83χρονη Αιμιλία (Μηλίτσα) Καμβύση, την 89χρονη Ευστρατία Μαυραπίδη και την 85χρονη ξαδέρφη της Μαρίτσα Μαυραπίδη, το παγκάκι στην άκρη της παραλίας ήταν όπως και κάθε απόγευμα η αγαπημένη τους γωνιά. Το σπαρακτικό κλάμα ενός βρέφους, μόλις ενός μήνα, που το κρατούσε στη βρεγμένη αγκαλιά της η μητέρα του και εκείνο αρνιόταν να πιει το γάλα του, κινητοποίησε τις τρεις γιαγιάδες. «Φέρ” το εδώ, καλέ κορίτσι. Ασ” το να το ταΐσω», είπε με νησιώτικη προφορά η γιαγιά Μηλίτσα, πλησιάζοντας τη νεαρή μητέρα. Η γυναίκα δεν κατάλαβε αρχικά, αλλά η κίνηση της γιαγιάς να πάρει το παιδί στην αγκαλιά της δεν της άφησε πολλά περιθώρια. Της το έδωσε με χαρά. Η γιαγιά Μηλίτσα πήρε το αγοράκι, κάθισε στο παγκάκι και του έδωσε το μπιμπερό με το γάλα, ενώ του σιγοτραγούδησε έναν σκοπό. Από κοντά τη… σιγοντάριζαν οι φιλενάδες της, που επιπλέον το κοίταζαν τρυφερά και του χαμογελούσαν. Ο φωτογράφος Λευτέρης Παρτσάλης που βρισκόταν στη Λέσβο για να καταγράψει στιγμιότυπα με τους πρόσφυγες, σήκωσε τη μηχανή και απαθανάτισε τη στιγμή. Από τη μέρα εκείνη η φωτογραφία με τις τρεις γιαγιάδες της Λέσβου έγινε viral σε όλο το Διαδίκτυο. «Μου είπε η κόρη μου ότι βγήκε η φωτογραφία μας στο Iντερνετ (σ.σ.: δεν το λέει έτσι ακριβώς, αλλά αυτό εννοεί). Δεν έκανα κάτι σπουδαίο, να βοηθήσω το κορίτσι ήθελα, που ήταν βρεγμένο και ταλαιπωρημένο», λέει στο «Εθνος» η γιαγιά Μηλίτσα. Γέννημα-θρέμμα της Σκάλας Συκαμινιάς, η 83χρονη γυναίκα έχει μεγαλώσει τέσσερα παιδιά και οκτώ εγγόνια, ενώ είναι υπερήφανη και για τα τέσσερα δισέγγονά της. Δούλεψε χρόνια πολλά στα χωράφια -η οικογένειά της είχε ελαιόδεντρα- και πλέον τα βγάζει δύσκολα πέρα, με τη σύνταξη του ΟΓΑ, που είναι μόλις 330€, ενώ πριν από 19 χρόνια έχασε και τον σύζυγό της.
Καμαρώνουν τους διασώστες
Ομως κάθε απόγευμα είναι με τις φίλες της στο… παγκάκι και «καμαρώνουν», όπως λέει, τους λιμενικούς και τους εθελοντές «που πέφτουν στη θάλασσα αψηφώντας το κρύο και τα κύματα για να βγάλουν τον κόσμο». Θλίβεται όταν βλέπει μικρά παιδιά να κλαίνε και να αποζητούν την αγκαλιά των γονιών της και πονάει η ψυχή της όταν μαθαίνει για ναυάγια. «Να, εδώ έχουν γίνει πολλά. Βγάζουν νεκρά παιδιά, κορίτσια και αγόρια. Αλλά και ενήλικες. Πονάει η ψυχή μου, δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια. Τι φταίνε αυτοί οι άνθρωποι; Ξεσπιτώθηκαν, άφησαν το βιος τους, το νοικοκυριό τους και ήρθαν εδώ για να ξαναφύγουν, να πάνε στην Ευρώπη. Είναι αμαρτία να θαλασσοπνίγονται», μας λέει. Είχε χρόνια να κρατήσει ένα βρέφος στην αγκαλιά της και να το ταΐσει, αλλά το μητρικό ένστικτο δεν την εγκατέλειψε. «Η μάνα είναι μάνα μέχρι να κλείσει τα μάτια της. Τι θα πει αν ήξερα; Δεν βλέπω καλά, δεν ακούω καλά, αλλά ένα παιδί μπορώ να το ταΐσω, να το ηρεμήσω», δείχνει να ενοχλείται όταν τη ρωτάμε αν ένιωθε σίγουρη ότι θα τα καταφέρει. «Το πήρα με σιγουριά. Ηθελε ασφάλεια το μωρό. Η μητέρα του ήταν βρεγμένη και έψαχνε να βρει ρούχα να αλλάξει, ο πατέρας του πανικοβλήθηκε που το παιδί έκλαιγε. Εμείς καθόμασταν, μπορούσαμε να κάνουμε κάτι. Το άρπαξα στα χέρια, πήρα το μπιμπερό, ένιωσε μια στεγνή αγκαλιά, του τραγουδούσαμε και ήπιε το γάλα μονορούφι», συμπληρώνει. Πάνω στο μπιμπερό το μωρό αποκοιμήθηκε, οι τρεις γιαγιάδες έδιναν συμβουλές στη μητέρα του, η οποία τις ευχαριστούσε. Για τον 28χρονο φωτογράφο του πρακτορείου Sooc και του site www.rizopou-lospost.com ήταν μια διαφορετική φωτογραφία. «Οταν πήγα στη Λέσβο σκεφτόμουν ότι όλες οι εικόνες είχαν δει το φως της δημοσιότητας. Δεν είχε νόημα να τραβήξω βάρκες που έφερναν πρόσφυγες, ταλαιπωρημένους πρόσφυγες και δύσκολες συνθήκες. Ολο το καλοκαίρι τα είδαμε πολλές φορές. Αλλά δεν φανταζόμουν όταν έφτανα στο camp που έχουν στήσει εθελοντικές οργανώσεις στη Σκάλα Συκαμινιάς ότι θα έπεφτα πάνω σε μια δυναμική γιαγιά που θα άρπαζε το προσφυγόπουλο να το ταΐσει και δύο… φίλες της να τη βοηθούν με το βλέμμα τους», μας λέει ο νεαρός φωτογράφος.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ Φωτογράφος: Λευτέρης Παρτσάλης
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου