Αψβούργοι & Ρωμιοσύνη

Το αρχικό οικόσημο που είχαν οι Αψβούργοι στη Σουαβία (Schwaben),πριν αποσπάσουν το αυτοκρατορικό αξίωμα των Χοενστάουφεν και τις κτήσεις των Μπάμπενμπεργκ,
νικώντας τους Πρεμυσλίδες και κληρονομώντας τους Λούξεμπουργκ.

Το έμβλημα αυτό δεν είναι και τόσο πρωτότυπο: 

Με παρόμοια επιτιθέμενο λέοντα καμαρώνουν ηγεμόνες σε διάφορες περιοχές του Παλαιού Κόσμου, 

π.χ. οι τσάροι της Βουλγαρίας, οι βογιάροι της Δραγοβιτίας, οι αρχόντοι της Κάτω Αρμενίας, και οι ρηγάδες της Σκοτίας

Οι Αψβούργοι (Habsburg-Lothringen) είναι ένας θρασύς οίκος από τη Σουαβία-Αλσατία (Schwaben-Elsass), που αναδεικνύεται δυναμικά, παράλληλα με την πτώση των Χοενστάουφεν και των Μπάμπενμπεργκ. Πάντως πριν επικρατήσει οριστικά στη Γερμανική Αυτοκρατορία (Γερμανία, επίσης Νιμιτζία ή Νεμιτζία, και Αλαμανία ή Αλεμανία), ο οίκος αυτός θα κονταροχτυπηθεί για αιώνες με επιφανέστερους οίκους όπως οι Πρεμυσλίδες, οι Λούξεμπουργκ και οι Βίττελσμπαχ. 

Οι Αψβούργοι αναρριχώνται στον αυτοκρατορικό θρόνο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Δύση, για πρώτη φορά το 1273, επικρατώντας επί των Πρεμυσλιδών, και οριστικά το 1438, κληρονομώντας τους Λούξεμπουργκ. Παράλληλα, επιδιώκουν πάντα με ζηλοφθονία και συνέπεια την αποσταθεροποίηση γειτονικών κρατών, όπως το βασίλειο της Ουγγαρίας των Λούξεμπουργκ, το βασίλειο της Πολωνίας, το μεγάλο δουκάτο της Λιθουανίας, αλλά και την Πολωνική - Λιθουανική Ομοσπονδία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια του 16ου αι, η αλαζονική δυναστεία των Αψβούργων βαπτίζει τη Ρωμανία, "Βυζάντιο", για να νομιμοποιηθεί η δική της αξίωση συνέχειας με το ρωμαϊκό μεγαλείο. Ο μαυροκίτρινος δικέφαλος αετός, δημοφιλές οικόσημο των πανούργων Αψβούργων σε όλη την περίοδο που κυριαρχούν στη Γερμανία (1438-1918), αρχικά αποτελούσε τον απλό μαυροκίτρινο αετό του γερμανικού αυτοκρατορικού οίκου Χοενστάουφεν. Επί τη ευκαιρία της επιγαμίας & συμμαχίας του οίκου Χοενστάουφεν με τον ρωμέικο οίκο των Δουκών Λασκάρηδων, οι Γερμανοί αυτοκράτορες υιοθετούν στα λάβαρά τους και το δικέφαλο αετό, ενώ αντίστοιχα οι Ρωμιοί αυτοκράτορες υιοθετούν στα φλάμπουρά τους και τα γερμανικά χρώματα. Με την επικράτησή τους στο κράτος των Χοενστάουφεν, οι Αψβούργοι βρίσκουν αυτόν το μαυροκίτρινο δικέφαλο αετό πολύ του γούστου τους. Οπότε τον υιοθετούν αυθαίρετα -δηλαδή χωρίς επιγαμίες- ένεκα που ούτως ή άλλως θεωρούν ότι είναι "..προορισμένοι να κυβερνήσουν τον Κόσμο.." <~ "Alles Erdreich ist Österreich untertan" <~ "AEIOU".

       το αρχικό έμβλημα  της αυτοκρατορικής δυναστείας των Χοενστάουφεν (1138-1208 και 1212-54)

ο δικέφαλος-έμβλημα του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού Β΄ των Αψβούργων,
στολισμένος με σύμβολα από υποτελείς χώρες

οι κτήσεις των Αψβούργων λίγο πριν από την παραίτηση του Καρόλου Κουίντου το 1555

Η μπαμπέσικη εξάπλωση των Αψβούργων εστιάζεται γύρω από την Αυστρία (Österreich = "Ανατολική Αυτοκρατορία"), μια εντελώς "βαλκάνιa" γερμανόφωνη χώρα με ρωμαιο-παννονικό, αλλά και σλαβικό υπόστρωμα, απ'όπου και επιδιώκεται ο προσεταιρισμός σπουδαίων κρατών, όπως: Ουγγαρία & Κροατία, Ρωμανία & Σερβία, Γαλικία & Βολυνία, Βουργουνδία & Τοσκάνη (τα δυο επίκεντρα της Αναγέννησης), Αραγόνα & Σικελία. Έτσι, κατά καιρούς, η εξουσία και η επιρροή του οίκου εξαπλώνεται ανά την Ευρώπη. Άλλωστε η αρχή (motto) του οίκου Αψβούργων είναι: 

A. E. I. O. U., ήτοι Austriae Est Imperare Orbi Universo, 

δηλαδή η Αυστρία είναι Αυτοκράτειρα του Σύμπαντος Κόσμου, 

γερμανιστί: Alles Erdreich ist Österreich untertan.

έμβλημα του οίκου των Αψβούργων
με καπηλευμένα σύμβολα της Ρωμανίας
- αυτοκρατορική μίτρα & δικέφαλος αετός -
και άλλων χωρών

Έχοντας αυτές τις εξωφρενικές απαιτήσεις, ο οίκος των Αψβούργων θα αποτελέσει για αιώνες τον αυτόκλητο ηγέτη & προστάτη της Χριστιανοσύνης, ξεσηκώνοντας έτσι κατά καιρούς θύελλες αντιδράσεων, όπως η Μεταρρύθμιση, ο Τριακονταετής Πόλεμος, οι πανευρωπαϊκές εξεγέρσεις του 1848, και η εθνική "παλιγγενεσία" της Ιταλίας (το πολυπόθητο "Risorgimento" με τη δυναμική συμμετοχή Γαριβαλδινών και άλλων Δημοκρατικών, το οποίο όμως τελικά θα επικαρπωθεί ο βασιλικός οίκος της Σαβοΐας, 1848-61), αλλά και των εθνών της Βαλκανικής Χερσονήσου (1821 κι εξής). Οι εξίσου ολέθριοι για την Ανθρωπότητα, Βουρβώνοι και Οθωμανοί, ήταν κατά περίσταση είτε εχθροί, είτε σύμμαχοί του οίκου των Αψβούργων. Πάντως, ξεκάθαρα αντίπαλοί τους υπήρξαν αρκετοί, ανά τους αιώνες: οι Ελβετοί, οι Βενετοί, οι ανά την Ευρώπη Διαμαρτυρόμενοι/Προτεστάντες Χριστιανοί, με κυριότερους τους Ολλανδούς, οι ανά την Ευρώπη διαφωτιστές & δημοκράτες, οι Καρμπονάροι, οι Γαριβαλδινοί, οι Ούγγροι, οι Ρωμιοί, οι Σέρβοι και οι λοιποί αφυπνισμένοι πατριώτες των Βαλκανίων, οι Σοσιαλιστές, οι Κομμουνιστές, οι απανταχού επαναστάτες γενικότερα. Ανταγωνιστικά έως εχθρικά, τους στάθηκαν και κάμποσοι φιλόδοξοι δυνάστες (Βίττελσμπαχ, Μπάμπενμπεργκ, Πρεμυσλίδες, Γιαγκελον, Βέττινερ, Χάνοβερ, Χοεντσόλερν, Ρομανώφ και Βοναπάρτες). Ύστερα από την παραίτηση του αυτοκράτορα Καρόλου Κοΐντου (1555), οι Αψβούργοι χωρίζονται στον κλάδο της Αυστρίας και τον κλάδο της Ισπανίας. Παρόλες τις υπέρμετρες φιλοδοξίες τους, κάποτε οι Αψβούργοι της Ισπανίας θα εκλείψουν, για ν'αντικατασταθούν (1701-14) από ανθεκτικό κλάδο των Βουρβώνων. Όμως οι Αψβούργοι της Αυστρίας θα επιβιώσουν από παρόμοια κρίση (1740-48), για να συνεχίσουν την επιζήμια συνεισφορά τους προς την Ανθρωπότητα, ως Habsburg-Lothringen, ύστερα από τον γάμο της Μαρίας Θηρεσίας των Αψβούργων με τον Φρανς Στεπάν, δούκα της Λοραίνης και του Μπαρ.

τα αντίπαλα κράτη και οι κτήσεις τους, κατά τη διάρκεια του Πολέμου για την Αυστριακή Διαδοχή

Οι Αψβούργοι ζημιώνουν μη αναστρέψιμα τη Ρωμιοσύνη, 2 φορές μέσα στον ίδιο αιώνα: Αρχικά όταν αποδεικνύονται αφερέγγυοι ως προς τη σύμμαχό τους, Βενετία, αποποιούμενοι των διεκδικήσεών της επί της "Ρωμανίας (Romagna)". Προς το τέλος του ίδιου ολέθριου αιώνα, οι Αψβούργοι εξαρθρώνουν την επαναστατική ομάδα του Ρήγα Φεραίου, τον οποίο και παραδίδουν στις οθωμανικές αρχές (+1798). Έτσι το κράτος-ουτοπία των αδελφωμένων λαών της Ρωμανίας θα φαντάζει στο εξής ως άπιαστο όνειρο, ύστερα και από τις αλληλοσυγκρουόμενες "Εθνικές Αφυπνίσεις", τον αιματοβαμμένο 19ο αι, αλλά και τον εξίσου φρικτό 20ο αι.

~~~   ~~~  ~~~

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο εθνικός ποιητής του αναγεννημένου Ελληνισμού, Διονύσιος Σολωμός, 

παρομοιάζει τον οίκο των Αψβούργων με αρπακτικό αετό 

που τυραννά τον Ιταλό, ενώ συγχρόνως επιβουλεύεται και τον Έλληνα,

εντός του Ύμνου εις την Ελευθερίαν:

26

Σε ξανοίγει από τα νέφη

και το μάτι του Αετού,

που φτερά και νύχια θρέφει

με τα σπλάχνα του Ιταλού·

27

και σ' εσέ καταγυρμένος,

γιατί πάντα σε μισεί,

έκρωζ' έκρωζ' ο σκασμένος,

να σε βλάψει, αν ημπορεί.

28

΄Αλλο εσύ δεν συλλογιέσαι

πάρεξ που θα πρωτοπάς·

δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι

στες βρισιές οπού αγρικάς·

29

σαν το βράχο οπού αφήνει

κάθε ακάθαρτο νερό

εις τα πόδια του να χύνει

ευκολόσβηστον αφρό·

30

οπού αφήνει ανεμοζάλη

και χαλάζι και βροχή

να του δέρνουν τη μεγάλη,

την αιώνιαν κορυφή.

31

Δυστυχιά του, ω, δυστυχιά του,

οποιανού θέλει βρεθεί

στο μαχαίρι σου αποκάτου

και σ' εκείνο αντισταθεί.

32

Το θηρίο π' ανανογιέται

πως του λείπουν τα μικρά,

περιορίζεται, πετιέται,

αίμα ανθρώπινο διψά·

33

τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,

τα λαγκάδια, τα βουνά,

κι όπου φθάσει, όπου περάσει,

φρίκη, θάνατος, ερμιά·

34

Ερμιά, θάνατος και φρίκη

όπου επέρασες κι εσύ·

ξίφος έξω από τη θήκη

πλέον ανδρείαν σου προξενεί.

~~~   ~~~  ~~~

Εν τούτοις, από κάποια στιγμή και μετά, εξαιτίας της ναπολεόντειας αναστάτωσης, της εκρηκτικής ανόδου των Χοεντσόλερν της Πρωσίας και της αυξανώμενης επιρροής της, εντός της Γερμανικής Ένωσης -λίαν συντόμως ως "Γερμανίας", της ενοποίησης της Ιταλίας (την οποία και μέχρι τούδε λυμαίνονταν), αλλά και του σταθερού κινδύνου της Ρωσίας, οι Αψβούργοι και η Αυστρία τους, θ'αναγκαστούν ν'αποδεχτούν τις πεπερασμένες δυνατότητές τους, και ν'αναζητήσουν συνεταίρους για την ηγεμονία τους, υλοποιώντας το 1866 το μακρόπνοο σχέδιο του αυτοκράτορος των Ρωμαίων, Μανουήλ Κομνηνού:

το έμβλημα της Αυστροουγγαρίας (1867-1918)

H μάταιη (και μοιραία!) προσπάθεια του αρχιδούκα Φράνς Φέρντιναντ (Φραγκίσκος Φερδινάνδος), ενός αξιόλογου και ευφυή γόνου των Αψβούργων, ν'αναβαθμίσει το στάτους των σλαυικών εθνών εντός της Αυστροουγγαρίας, και ακόμα περισσότερο η ματαιοδοξία του αυστριακού καθεστώτος, θα προκαλέσουν τον Α΄ Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-18). Ανάμεσα στις συνέπειες του Μεγάλου Πολέμου θα είναι και η διάλυση της αυτοκρατορίας της Αυστροουγγαρίας, αλλά και η οριστική (και πολυπόθητος!) πτώση του οίκου των Αψβούργων.

Από: romeandromania