Ρώσοι προτείνουν τη σύσταση Διεθνούς Δικαστηρίου για τον πυρηνικό βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.

Χιροσίμα - Ναγκασάκι: Διεθνές Δικαστήριο για το πρώτο πυρηνικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

 

σχόλιο Αντιπροοδευτικος : "την 6η Αυγούστου, ημέρα που ρίφθηκε η ατομική βόμβα, ο υπουργός Εξωτερικών της Ιαπωνίας, Τόγκο, έγραψε ότι η Ιαπωνία συμφώνησε να συνθηκολογήσει με τους όρους που είχε προτείνει η ΕΣΣΔ"!!!!
Αυτο δειχνει πεντακαθαρα οτι οι ΗΠΑ, στην πραγματικοτητα ειναι μια δυναμη του κακου. Ενας οργανισμος που στηριζεται στην ωμη βια, με στοχο την υποταγη του πλανητη.

 

Εκατερίνα Σινέλσικοβα, RBTH

Με αφορμή την επέτειο της μοναδικής περίπτωσης χρήσης πυρηνικών όπλων στην ιστορία, στη Μόσχα προτάθηκε η δημιουργία Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου. Εβδομήντα χρόνια μετά, πρέπει επιτέλους να κριθούν οι ενέργειες των ΗΠΑ, τον Αύγουστο του 1945.   Την παραμονή της 70ης επετείου των βομβαρδισμών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, στη Μόσχα, διπλωμάτες, πολιτικοί και εμπειρογνώμονες του διεθνούς δικαίου, πρότειναν τη σύσταση ενός Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου για την εξέταση των δύο αυτών –μοναδικών στην παγκόσμια ιστορία- πυρηνικών επιθέσεων.

Η ιδέα αυτή εκφράστηκε από τον πρόεδρο της Κρατικής Δούμας (Κάτω Βουλή του ρωσικού Κοινοβουλίου), Σεργκέι Ναρίσκιν, στη διάρκεια της ομιλίας του σε εκδήλωση για την επέτειο των τραγικών συμβάντων του 1945, που διοργάνωσε το Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (MGIMO). «Ο ατομικός βομβαρδισμός των ιαπωνικών πόλεων είναι η μοναδική περίπτωση στην ανθρώπινη ιστορία, που δεν έχει γίνει ακόμα θέμα έρευνας από Διεθνές Δικαστήριο. Δεν έχει γίνει ακόμα. Αλλά ξέρουμε, ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται», δήλωσε ο Ναρίσκιν.

Η μνήμη της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στην ιστορία της Ρωσίας έχει πάρει μια ιδιαίτερη χροιά, υπογράμμισε ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας. Τα δύο αυτά επιθετικά «ατομικά» χτυπήματα δεν έγιναν μόνο για να πειστεί η Ιαπωνία να συνθηκολογήσει άνευ όρων στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, «αλλά και σαν μια επίδειξη πολεμικής ισχύος απέναντι στην τότε Σύμμαχο των ΗΠΑ, τη χώρα μας».

Η πύρινη στήλη που σκόρπισε την καταστροφή…

«… Τώρα, έγινα ο θάνατος, ο καταστροφέας των κόσμων…» (Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ, θεωρητικός φυσικός, περιγράφοντας με ένα στίχο του επικού ποιήματος «Μπαγκάβαντ Γκίτα» τη στιγμή της πρώτης έκρηξης της ατομικής βόμβας στο Νέο Μεξικό, τον Ιούλιο του 1945).

Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Ο τρόπος που επελέγη το 1945 από τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν βασίστηκε ούτε σε ανθρωπιστικούς λόγους, ούτε υπήρχε κάποια συγκεκριμένη στρατιωτική ανάγκη, είπε ο Ναρίσκιν. «Είναι αλήθεια ότι οι Ιάπωνες μιλιταριστές είχαν διαπράξει πληθώρα εγκλημάτων κατά του άμαχου πληθυσμού στην Κίνα, στην Κορέα και σε άλλες ασιατικές χώρες. Και σε αυτή τη συμπεριφορά των στρατοκρατών, η πολιτισμένη ανθρωπότητα έδωσε πολιτισμένες απαντήσεις. Στη διάρκεια των εργασιών των Διεθνών Στρατιωτικών Δικαστηρίων στο Τόκιο και στο Χαμπάροβσκ. Αλλά οι κάτοικοι των πόλεων της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, δεν είχαν καμιά σχέση με αυτά τα εγκλήματα που εξέτασαν τα Διεθνή Στρατιωτικά Δικαστήρια για την Άπω Ανατολή. «Σήμερα, θέλουν να κρύψουν όχι την τραγωδία της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, αλλά την υποκρισία και τον κυνισμό της τότε αμερικανικής ηγεσίας. Μια πράξη που ρίχνει τη σκιά της πάνω στη σύγχρονη αμερικανική πολιτική, που αποτελεί τη διάδοχο «της ίδιας ιδεολογίας του εκλεκτικισμού (αμερικανικής ιδιαιτερότητας)», κατέληξε ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας.

«Υπήρξε μια πραγματική ευκαιρία για να σταματήσει ο πόλεμος»

Με τη θέση αυτή, για την ανάγκης σύστασης ενός Διεθνούς Δικαστηρίου για τους ατομικούς βομβαρδισμούς στην Ιαπωνία το 1945, συμφώνησε και ο αντιπρόεδρος της Κρατικής Δούμας, Αντρέι Ισάγιεφ. Ο ρώσος βουλευτής, πιστεύει επίσης, ότι υπάρχει η αιτιολογική βάση της ανάγκης υλοποίησης αυτής της ιδέας. Κατά τη γνώμη του, το Διεθνές Δικαστήριο θα πρέπει να δώσει μια ενιαία νομική αξιολόγηση του γεγονότος της στρατιωτικής χρήσης πυρηνικών, που οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να το θεωρούν ως ένα απαραίτητο μέτρο έκτακτης ανάγκης.

«Στην πραγματικότητα, η ηγεσία της χώρας με τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη, συνεχίζει να παρουσιάζει το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας σαν μια πράξη γενναιότητας. Αυτό αποτελεί ένα πολύ επικίνδυνο προηγούμενο που «λύνει τα χέρια» για τη διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον», σημείωσε ο Ισάγιεφ. Το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο θα πρέπει να θέσει το κρίσιμο ερώτημα: «Κατανοούσαν ή όχι οι ΗΠΑ, ότι με τη ρίψη της ατομικής βόμβας διενεργούσαν έγκλημα κατά του άμαχου πληθυσμού;», σημειώνει ο αντιπρόεδρος της ρωσικής Κάτω Βουλής και τονίζει ότι, κατά τη γνώμη του, η πραγματοποίηση των πυρηνικών επιθέσεων στην Ιαπωνία ήταν «μια σαφής επίδειξη δύναμης απέναντι στη Σοβιετική Ένωση». Παρόμοια, με την επίδειξη της αμερικανικής ισχύος που έγινε το Φεβρουάριο του 1945, με το βομβαρδισμό της Δρέσδης.

Το διπλωματικό παρασκήνιο για τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας

Από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, υπενθύμισαν επίσης τον ιδιαίτερο ρόλο των Σοβιετικών διπλωματών εκείνη την περίοδο. Ο επικεφαλής του τμήματος Ιαπωνίας της Διεύθυνσης Ασιατικών Υποθέσεων του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Αλεξάντρ Ιλίσεφ-Βεντένσκι, δήλωσε ότι στην πραγματικότητα «όπως προκύπτει από τα επίσημα έγγραφα, υπήρξε μια ρεαλιστική ευκαιρία για να σταματήσει ο πόλεμος». Η Ιαπωνία είχε σχεδόν συμφωνήσει με τους όρους της Διακήρυξης του Πότσνταμ (σ.σ. υπογράφτηκε στις 26 Ιουλίου 1945 στη διάρκεια της Διάσκεψης του Πότσνταμ και καθόριζε τους όρους της παράδοσης της Ιαπωνίας) και ήταν έτοιμη να συνθηκολογήσει. Αυτό τηλεγράφησε ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας στην ΕΣΣΔ την τελευταία ημέρα του Ιουλίου.

Ωστόσο, η πρόταση του πρέσβη δεν έγινε αποδεκτή από την «Ανωτέρα Διοίκηση της μιλιταριστικής Ιαπωνίας». Σύμφωνα με τον ίδιο, η Σοβιετική Ένωση συνέχισε τις διπλωματικές της προσπάθειες και ήδη, την 6η Αυγούστου, ημέρα που ρίφθηκε η ατομική βόμβα, ο υπουργός Εξωτερικών της Ιαπωνίας, Τόγκο, έγραψε ότι η Ιαπωνία συμφώνησε να συνθηκολογήσει με τους όρους που είχε προτείνει η ΕΣΣΔ. Ο Ιλίσεφ–Βεντένσκι, δεν αποκλείει ότι οι Αμερικανοί που παρακολουθούσαν τις επικοινωνίες στο ιαπωνικό υπουργείο Εξωτερικών, έμαθαν γι’ αυτό υποκλέπτοντας το σήμα. Ίσως, το τηλεγράφημα αυτό να «αποτέλεσε τη τελευταία σταγόνα στη λήψη της απόφασης να ρίξουν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα».

Αμφιλεγόμενη πράξη – Ανείπωτη τραγωδία

Η απόφαση αυτή, εκτός από την ανείπωτη ανθρωπιστική καταστροφή που προκάλεσε, είχε σημαντικές επιπτώσεις και σε διπλωματικό επίπεδο, στη δημιουργία του μεταπολεμικού status quo.

Κατά πρώτον, μια τέτοια κρίσιμη πολεμική πράξη των ΗΠΑ, όπως είναι η πυρηνική επίθεση, ήταν σε αντίθεση με τη Διακήρυξη του Πότσνταμ, στην οποία αναφέρεται ότι είναι στις προθέσεις των Συμμάχων να μην επιτραπούν άλλες απώλειες μεταξύ των αμάχων, θεωρούν σήμερα στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.

Δεύτερον, η επίθεση αυτή, στην πραγματικότητα δεν είχε συμφωνηθεί με τους άλλους Συμμάχους, «ήταν μια μονομερής δράση».

«Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η ενέργεια αυτή δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για τον τερματισμό του πολέμου (στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού). Όπως γνωρίζετε, ο καθοριστικός παράγοντας για αυτό, ήταν η είσοδος της ΕΣΣΔ στον πόλεμο (9 Αυγούστου)», σημείωσε ο Ιλίσεφ-Βεντένσκι.

Ο Ρώσος διπλωμάτης είπε επίσης, ότι ήδη στις 6 Αυγούστου 2015 (στην 70η επέτειο τα ρίψης της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα), η Ρωσική Ιστορική Εταιρεία (ΡΙΕ) αναρτά στην ιστοσελίδα της ένα μοναδικό αρχειακό έγγραφο που δώρισε η ΡΙΕ στο ΥΠΕΞ: Την έκθεση που συντάχθηκε από το διπλωματικό προσωπικό της Σοβιετικής Πρεσβείας στην Ιαπωνία το Σεπτέμβριο του 1945 για τις συνέπειες της χρήσης των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. «Αυτή είναι η πρώτη μαρτυρία για τη φρίκη των πυρηνικών βομβιστικών επιθέσεων», εξήγησε ο Ιλίσεφ-Βεντένσκι.

http://gr.rbth.com/arts/history/2015/08/07/hirosima-nagkasaki-diethnes-dikastirio-gia-to-proto-pyriniko-egklima-kata-tis-anthropotitas_382151